Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Η ενοικίαση νέων κτιρίων από τον Δήμο Χαλκιδέων μήπως είναι πρόκληση για την κοινωνία στην σημερινή συγκυρία ;

Παρακολουθώντας την τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου την Τρίτη 14 Δεκεμβρίου, στο τέλος της συνεδρίασης ακούσαμε ότι η Δημαρχιακή Επιτροπή προκηρύσσει διαγωνισμό προς αναζήτηση κτιρίου για να στεγάσει υπηρεσίες του νέου Δήμου.
Η απόφαση αυτή μας δημιούργησε κάποια ερωτήματα, τα οποία τα καταθέτουμε δημοσίως αναμένοντας κάποιες πειστικές απαντήσεις.
1. Με βάση ποια μελέτη τεκμηριώνεται ότι απαιτούνται νέα κτίρια για να φιλοξενήσουν δημοτικές υπηρεσίες ;
2. Ποιες είναι αυτές οι υπηρεσίες που θα στεγασθούν στο νέο κτίριο ;
3. Με βάση ποιον Οργανισμό Εσωτερικής Υπηρεσίες στελεχώνονται οι διάφορες υπηρεσίες του νέου Δήμου και καθορίζονται οι νέες ανάγκες του νέου Δήμου σε υπαλληλικό προσωπικό ;
4. Ο νέος Δήμος πέρα από τα κτίρια που έχει στην πόλη της Χαλκίδας, έχει και άλλα τέσσερα (4) δημαρχιακά μέγαρα στις υπόλοιπες δημοτικές ενότητες (Ν.Αρτάκη, Ληλάντιο, Αυλίδα, Ανθηδώνα) και μάλιστα νέα και σύγχρονα. Πως σκέφτεται να τα αξιοποιήσει ο νέος Δήμος, αφού πολλές υπηρεσίες θα συγχωνευτούν και θα έχουμε περίσσευμα γραφείων ; Για παράδειγμα δεν θα μπορούσε κάποια από τα μέγαρα αυτά να φιλοξενήσουν μια ή περισσότερες υπηρεσίες του νέου Δήμου ώστε να αποσυμφορήσει κεντρικά κτίρια του δήμου που βρίσκονται στην Χαλκίδα;
5. Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση έχει στην διάθεσή της ένα νέο σύγχρονο και μεγάλο κτίριο. Μετά την κατάργησή της δεν θα μπορούσε να συζητηθεί με την νέα περιφερειακή αυτοδιοίκηση η αξιοποίηση κάποιων χώρων για την φιλοξενία των δημοτικών υπηρεσιών ;

Τα ερωτήματα είναι εύλογα, καλόπιστα και δημιουργούνται στον κοινό νου του κάθε πολίτη. Ιδιαίτερα σήμερα σε μια περίοδο σκληρής λιτότητας για το λαό που καλείται και ο νέος Δήμος να περιορίσει δαπάνες που δεν έχουν κανένα έως ελάχιστο κοινωνικό αντίκρισμα ή έστω χωρίς κάποια σοβαρή τεκμηρίωση και μελέτη.
Και σε τελευταία ανάλυση με βάση το νέο νόμο δεν μπορεί το παλιό δημοτικό συμβούλιο να παίρνει σοβαρές αποφάσεις που συνδέονται με την κατανομή του προϋπολογισμού του νέου Δήμου, λίγες μέρες μόνο πριν την ορκωμοσία του νέου Δημοτικού Συμβουλίου.
Εάν αντιθέτως τεκμηριώνεται η αναγκαιότητα ενοικίασης νέων κτιρίων ας μας πείσουν οι αρμόδιοι για την αναγκαιότητα αυτή και κυρίως ας αφήσουν το νέο δημοτικό συμβούλιο, που σε λίγες μέρες αναλαμβάνει, να πάρει το ίδιο τις αποφάσεις του και να αναλάβει τις ευθύνες του.

Χαλκίδα 14-12-2010
Κώστας Χαϊνάς

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Νέο Νοσοκομείο Χαλκίδας : Ανικανότητα ή μικρο-πολιτικές σκοπιμότητες ;

Όλα δείχνουν ότι το νέο Νοσοκομείο Χαλκίδας παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες. Έχει εξαγγελθεί από τρεις Πρωθυπουργούς (Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου) αλλά όλα δείχνουν ότι δεν έχει τελειώσει ακόμη η κοροϊδία του Ευβοϊκού λαού.

Λοιπόν, έχουμε και λέμε :

Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (Έως το 2004)


1. Το 1986 (!) με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου παραχωρείται στο Υπουργείο Οικονομικών και το οποίο στη συνέχεια παραχωρεί στο Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Χαλκίδας, την έκταση όπου προορίζεται το νέο Νομαρχιακό Νοσοκομείο. http://www.servitoros.gr/news/view.php/31345/

Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας (Από 2004 έως το 2009)

2. Στις 27-3-2009 υπογράφεται σύμβαση με ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ και ΙΜΕΚ ΕΛΛΑΣ ΑΕ, για την ανέγερση του νέου Νοσοκομείου, όπου προβλέπονται και ρήτρες για τυχόν καθυστέρηση του έργου (!) Τις οποίες βέβαια πληρώνουμε σήμερα στους αναδόχους.

Πάνω στην βιασύνη τους να δείξουν ότι κάνουν έργα, υπογράφουν μια σύμβαση χωρίς να έχει λυθεί οριστικά το θέμα του οικοπέδου, αλλά και σοβαρά θέματα που συνδέονται με την άδεια οικοδομής εκκρεμούν ακόμη (!) όπως θα δούμε στην συνέχεια.

3. Στις 31-5-2009 λίγο πριν τις Ευρωεκλογές, ακόμη και εγκαίνια θεμελίωσης (!) γίνονται από τον τότε Υπουργό Υγείας κο Αβραμόπουλο παρουσία των τότε βουλευτών Αναστάσιου Λιάσκου και Σίμου Κεδίκογλου.
http://www.servitoros.gr/news/view.php/23510/

Ξανά μανά Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (από 11ο 2009 έως και σήμερα)

4. Στις 7-7-2010 η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Εύβοια κα Περλεπέ μετά την συνάντηση εκπροσώπων των Υπουργείων Εθνικής Άμυνας και Οικονομικών και την πληρωμή 5,5 εκ. € από το δεύτερο στο πρώτο για το οικόπεδο, σύμφωνα με την ίδια, αναφωνεί : Σήμερα, αισθάνομαι δικαιωμένη…
http://www.perlepe.gr/pages/index.php?code=evia

5. Στις 17-11-2010 με έγγραφο της η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας ενημερώνει την ΔΕΠΑΝΟΜ (Την Δημόσια Επιχείρηση που είναι υπεύθυνη για την ανέγερση του νέου Νοσοκομείου), στο οποίο αναφέρονται οι λόγοι απόρριψης της αίτησης χρηματοδότησης του έργου για το νέο Νοσοκομείο Χαλκίδας (αρ.πρωτ. 8687/17-11-2010)
• Οι περιβαλλοντικοί όροι που είχε εκδώσει η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Εύβοιας έληξαν στις 16-11-2010
• Δεν υποβλήθηκε προϋπολογισμός – Τεκμηρίωση Κόστους
• Δεν προσκομίσθηκε άδεια ή αποδεικτικό κατάθεσής της
• Βασικές Μελέτες εφαρμογής δεν υπάρχουν, κ.ά.

Ποιος ευθύνεται για τις σοβαρές αυτές ελλείψεις του επενδυτικού φακέλου ; (Και όχι για λεπτομέρειες όπως ειπώθηκε από κάποιους). Κανένας αρμόδιος όπως διαβάζετε δεν μιλάει για το συγκεκριμένο θέμα.
Γιατί ; Γιατί είναι όλοι συν- υπεύθυνοι.


6. Στις 19-11-2010 ο Νομάρχης κος Μπουραντάς σε επιστολή του προς τον Υπουργό Οικονομικών, τον ενημερώνει για το ιστορικό του θέματος και τον καλεί είτε να επαναλάβει την παραχώρηση των 152.620 τ.μ. στο Νοσοκομείο Χαλκίδας, είτε όλη την έκταση στην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Εύβοιας, τονίζοντας του ότι θα αναζητηθούν ευθύνες για περαιτέρω καθυστέρηση του θέματος! http://www.servitoros.gr/news/view.php/31345/

7. Στις 1-12-2010 με ερώτησή του βουλευτή Ευβοίας του ΠΑΣΟΚ κου Συμεών Κεδίκογλου προς τον Υπουργό Οικονομικών, των ρωτάει τι θα κάνει για την διασφάλιση του οικοπέδου (!) για το Νοσοκομείο. (Ακόμη όπως διαβάζετε δεν έχουμε το οικόπεδο! Μύλος.)
http://skedikoglou.gr/?p=955

8. Στις 8-12-2010 η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, σε έρευνα του Σερβιτόρου της Εύβοιας απαντά : Δεν υπάρχει παραχώρηση του οικοπέδου…
http://www.servitoros.gr/news/view.php/31429/

9. Στις 9 Δεκεμβρίου 2010 ο βουλευτής της ΝΔ κος Μαρκόπουλος καταθέτει ξανά επίκαιρη ερώτηση προς τον Υπουργό Υγείας και τον ρωτάει εάν ήξερε ο υφυπουργός κος Τιμοσίδης την απόφαση απένταξης από το ΕΣΠΑ της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας και τον κορόιδεψε στην ερώτηση του στις 3 Δεκεμβρίου 2010.

Ερώτηση Μαρκόπουλου για το θέμα του νέου Νοσοκομείου στις 9-12-2010.
http://www.servitoros.gr/news/view.php/31434/

Ερώτηση Μαρκόπουλου και απαντήσεις Υφυπουργού Υγείας στις 3-12-2010
http://www.servitoros.gr/news/view.php/31424/
http://www.servitoros.gr/news/view.php/31360/

Δηλαδή όπως διαβάζετε όχι μόνο δεν έχουμε εξασφαλίσει το οικόπεδο, αλλά αμφισβητείται και η ένταξη του έργου του νέου Νοσοκομείο στο ΕΣΠΑ, δηλαδή αμφισβητείται η χρηματοδότηση του έργου (!)


Κύριοι βουλευτές, κύριοι αρμόδιοι πολιτικοί του Νομού και των δύο κομμάτων που κυβερνάτε τη χώρα από τη μεταπολίτευση, έλεος! Επιτέλους σιωπήστε! Κάνετε, ερωτήσεις, επερωτήσεις, αναφορές, στέλνετε επιστολές.
Σε ποιον ; Για ποιον ; Δεν αντέχεται άλλη κοροϊδία.


Χαλκίδα 9-12-2010
Κώστας Χαϊνάς

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Υπάρχει εναλλακτική πρόταση απέναντι στο μνημόνιο σήμερα ;

Καταρχήν εάν θέλαμε να κάνουμε μια προσπάθεια να ερμηνεύσουμε τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών στην βάση της καταδίκης του μνημονίου ή όχι, νομίζω ότι θα δυσκολευόμασταν ιδιαίτερα και δεν θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε ως καταδίκη, ούτε όμως και ως υπεράσπισή του. Θα διακινδύνευα μιαν εκτίμηση ότι οι πολίτες στις εκλογές αυτές, παρότι είχαν έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά, περισσότερο κυριάρχησαν τα αυτοδιοικητικά κριτήρια και ψήφισαν –όσοι ψήφισαν - κυρίως για τους δημάρχους που έκριναν ότι θα εξυπηρετούσαν καλύτερα τον τόπο τους, παρά για το μνημόνιο.
Και ερχόμαστε στο ερώτημα που θέτει το άρθρο. Έχουμε εναλλακτική πολιτική πρόταση σήμερα απέναντι στην ασκούμενη από τη Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πολιτική του μνημονίου ;
Θα έλεγα απερίφραστα όχι. Δεν υπάρχει τέτοια πολιτική πρόταση από κανέναν πολιτικό φορέα, του επίσημου τουλάχιστον κοινοβουλευτικού συστήματος. Δεν θέλουμε να κάνουμε τον κριτή των πάντων, αλλά ας δούμε χωρίς προκαταλήψεις τι προτείνει ο κάθε πολιτικός φορέας, ως λύση απέναντι στην πολιτική του μνημονίου της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.
Η Νέα Δημοκρατία του κου Σαμαρά προσπαθεί να χτίσει μήνες τώρα μια αντιμνημονιακή πολιτική χωρίς όμως να λέει επί τοις ουσίας τι προτείνει, γιατί όταν φτάνει στο δια ταύτα, αρχίζει να λέει γενικολογίες και ότι βασικά αυτά που προβλέπει το μνημόνιο, θα τα έκανε καλύτερα από το ΠΑΣΟΚ. Μέχρι εκεί.
http://www.nd.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=67951&Itemid=92.

Το ΚΚΕ είναι ένας από τους πολιτικούς φορείς που φαίνεται ότι έχει μια ξεκάθαρη πολιτική απέναντι στο θέμα της κρίσης και του μνημονίου. Και για την σταθερή αυτή τακτική του, όπου να σημειώσουμε ότι απουσιάζει κάθε πολιτική συμμαχιών, ανταμείφθηκε με την σημαντική ενίσχυση των εκλογικών του ποσοστών, στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές. Αν και είναι προς έρευνα κατά πόσο αυτή η αύξηση εκφράζει κάποια σταθερή μετατόπιση του εκλογικού σώματος προς το ΚΚΕ, αφού όπως και το ίδιο αναγνωρίζει, ήταν και έκφραση μιας έντονης διαμαρτυρίας προς την Κυβέρνηση. Ταυτόχρονα όμως αμφισβητείται έντονα η εφικτότητα και η ρεαλιστικότητα των προτάσεων του, αφού η λύση που προτείνει, «…είναι εφικτή αν ο λαός με τη δική του εξουσία μετατρέψει σε κοινωνική λαϊκή ιδιοκτησία τα μονοπώλια, ώστε να υπάρξει κεντρικά σχεδιασμένη πανεθνική ανάπτυξη με εργατικό λαϊκό έλεγχο», όπως λέει το ίδιο σε πρόσφατη απόφαση του. Δηλαδή, ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι…
http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/anakoinosh_toy_pg_ths_ke_toy_kke_gia_to_apotelesma_toy_b΄_gyroy_ton_perifereiakon_kai_dhmotikon_eklogon.

Το ΛΑΟΣ θεωρώ ότι δεν έχει μια ολοκληρωμένη στρατηγική στο θέμα, αφού η πολιτική του δεν βασίζεται σε κάποια πολιτική επεξεργασία, αλλά περισσότερο στις ικανότητες του αρχηγού του να λειτουργεί, είτε ως ένοικος ορόφου ή διαμερίσματος της γνωστής πολυκατοικίας, όταν ο μεγάλος γείτονας του πάνω ορόφου προσπαθεί να του κάνει έξωση, είτε ως ένας από τους ιδιοκτήτες της πολυκατοικίας που διεκδικεί κάποια ενοίκια... Τι λέει ή τι κάνει λοιπόν το ΛΑΟΣ στο θέμα του μνημονίου δεν έχει και ιδιαίτερη σχέση με την πολιτική συμφωνία του ή όχι, αλλά περισσότερο με τις εξελίξεις στην συντηρητική παράταξη και τον ρόλο που εν δυνάμει διαμορφώνουν οι εξελίξεις αυτές στο ΛΑΟΣ και τον αρχηγό του.

Ο Συνασπισμός δια του προέδρου του, στην τελευταία σύνοδο της ΚΠΕ του κόμματος, αρνούμενος ότι αποτελεί πολιτική διεξόδου η στάση πληρωμών και η έξοδος της χώρας από την ΟΝΕ και την ΕΕ, περιορίσθηκε ουσιαστικά σε μια πολιτική αντίστασης και απόκρουσης των τυχόν συνεπειών από την πολιτική του μνημονίου της Κυβέρνησης, καταθέτοντας όμως γενικόλογες προτάσεις όπως : «…η αντίθεση στο Μνημόνιο, η υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, η άλλη στρατηγική για την ανάπτυξη, η αναδιανομή πλούτου και φορολόγηση του κεφαλαίου, η συμμαχία με τους λαούς της Ευρώπης, ιδιαίτερα στις χώρες που πλησιάζουν την δική μας θέση…»
http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=21223&utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter

Η Δημοκρατική Αριστερά, δια του προέδρου της στην τελευταία συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής του κόμματος, «…προτείνει ριζική πολιτική στροφή σε όλους τους τομείς, για να εφαρμοστεί ένα δημοκρατικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας με βασικούς άξονες την αναδιοργάνωση της οικονομίας και του κράτους, τη συγκρότηση πραγματικού κοινωνικού κράτους, την κοινωνική δικαιοσύνη, τη σύγχρονη οικολογική ανάπτυξη»
http://www.ananeotiki.gr/el/readText.asp?textID=5418
Ουσιαστικά δηλαδή και η ΔΑ δεχόμενη την πολιτική πραγματικότητα του μνημονίου, σημειώνει ότι υποστηρίζει μια άλλη πολιτική, την οποία όμως δυστυχώς δεν μας την περιγράφει πιο συγκεκριμένα για να καταλάβουμε τι εννοεί με τις έννοιες ριζική πολιτική στροφή, δημοκρατικό σχέδιο ανασυγκρότησης κ.λ.π. Να δεχθούμε βέβαια ότι το νέο κόμμα της αριστεράς έχει μόνο 4 μήνες πολιτική παρουσία. Να σημειώσουμε επίσης ότι το νέο κόμμα της αριστεράς στο λιγοστό πολιτικό χρόνο που έχει, κατέγραψε στο πολιτικό του ισοζύγιο, ένα θετικό αποτέλεσμα στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές. Υποστήριξε και σε ορισμένες περιπτώσεις και μάλιστα σημαντικές, όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, λύσεις που ξεπέρασαν τις κομματικές καταγραφές. Στήριξε κινήσεις, όπου πολίτες συναντήθηκαν ξεπερνώντας ιδεολογικές περιχαρακώσεις με όρους κοινωνίας των πολιτών και στις περισσότερες των περιπτώσεων τα αποτελέσματα ήταν θετικά. Ήταν μια σοβαρή παρακαταθήκη για το μέλλον, όταν τα υπόλοιπα τμήματα της αριστεράς κάθε έκφανσης, διαγκωνίζονταν για την κομματική τους καταγραφή, αδιαφορώντας για το παρών και το μέλλον της αυτοδιοίκησης και των τοπικών κοινωνιών, στο όνομα του κεντρικού διακυβεύματος, που κατά την γνώμη τους ήταν το μνημόνιο. Ένα διακύβευμα όμως που δεν συνοδευόταν από κάποια εναλλακτική πολιτική πρόταση. Η επιτυχία όμως αυτή της ΔΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές δεν την απαλλάσσει σήμερα από τις ευθύνες της να διατυπώσει μια σαφή και ολοκληρωμένη εναλλακτική πολιτική πρόταση διεξόδου και να μην περιορίζεται και αυτή στις γενικόλογες αναφορές.

Για το κόμμα της κυρίας Μπακογιάννη, τη Δημοκρατική Συμμαχία όπως την ονόμασε (αλήθεια ποιοι ακριβώς συμμάχησαν ;) δεν έχω καταλάβει ακόμη ποια είναι η διαφορετικότητα της πολιτικής της πρότασης.

Έτσι λοιπόν καταγράφεται η κατάσταση στο κοινοβουλευτικό σκηνικό. Ουσιαστικά δηλαδή δεν έχουμε καμιά πρόταση από τα υπάρχοντα κοινοβουλευτικά κόμματα, πρόταση που να δίνει στον ελληνικό λαό μια εναλλακτική πολιτική προοπτική σε σχέση με την πολιτική του μνημονίου. Έχουν διατυπωθεί ασφαλώς και μεμονωμένες εναλλακτικές πολιτικές προτάσεις απέναντι στο μνημόνιο. Προτάσεις που διατυπώνουν αναλυτές, οικονομολόγοι αλλά και μεμονωμένες δυνάμεις που βρίσκονται στα υπάρχοντα κόμματα της αριστεράς και της εξωκοινοβουλευτικής, με κύρια χαρακτηριστικά αυτών των προσεγγίσεων την άμεση στάση πληρωμών, την έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ. Προσεγγίσεις θα έλεγα οι οποίες δεν έχουν συζητηθεί τόσο πολύ στην ελληνική κοινωνία γιατί θεωρούνται σε έναν βαθμό αιρετικές, πολύ ριζοσπαστικές και ανεφάρμοστες από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, αν και κάποιες απ’ αυτές έχουν εφαρμοστεί και από αστικές δυνάμεις στις χώρες που υλοποιήθηκαν και όχι από κάποιες –οπωσδήποτε - αριστερές Κυβερνήσεις. Ένα άλλο θέμα που είναι θεμελιώδες για το πολιτικό μας σύστημα, είναι η ισοπεδωτική αντίληψη για πολιτικές που αναφανδόν απορρίπτονται, για τον μόνο λόγο ότι αναφέρονται στο μνημόνιο και όχι εάν είναι σωστές ή λάθος οι πολιτικές αυτές από τη σκοπιά των συμφερόντων της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας. Για παράδειγμα, μπορούμε να απορρίπτουμε πολιτικές που περιορίζουν την κρατική σπατάλη, την κρατική γραφειοκρατία, την κομματοκρατία, την αδιαφάνεια, την φοροδιαφυγή, το πελατειακό κράτος ; Χρειάζεται λοιπόν και μια άλλη προσέγγιση για τα κριτήρια επιλογής των αναγκαίων πολιτικών. Και το βασικό κριτήριο πρέπει να είναι, ποιες πολιτικές έχει ανάγκη μια σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία και όχι εάν αναφέρονται στο μνημόνιο ή όχι.

Με την προηγούμενη ανάλυση, δεν θέλω να πω βέβαια ότι η πολιτική του μνημονίου είναι και η μόνη σωστή ρεαλιστική πολιτική και ότι δεν υπήρχε ή δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση. Όχι, απλά θέλω να δείξω –με λύπη μου-ότι ουσιαστικά σήμερα δεν υπάρχει καμιά ολοκληρωμένη εναλλακτική πολιτική πρόταση, εκτός απ’ αυτήν που υλοποιεί η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η οποία εν πολλοίς έχει σχεδιαστεί και ουσιαστικά υλοποιείται με την καθοδήγηση των ξένων τοποτηρητών των δανειστών της χώρας μας και παρουσιάζεται ως η μόνη ρεαλιστική και εφαρμόσιμη πολιτική. Και αυτό –την απουσία δηλαδή εναλλακτικής πολιτικής πρότασης - νομίζω ότι το νοιώθει και το αισθάνεται ο Έλληνας πολίτης και ανάλογα συμπεριφέρεται.

Κώστας Χαϊνάς
Χαλκίδα 29-11-2010

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Φαντάσου την πόλη ! Μια ευχάριστη έκπληξη για την Χαλκίδα


Μια ευχάριστη έκπληξη ήταν για πολλούς Χαλκιδέους η έκθεση 22 νέων αρχιτεκτόνων μηχανικών, που παρουσιάζουν τις ιδέες τους για την πόλη από σήμερα Δευτέρα 22 Νοεμβρίου στον εκθεσιακό χώρο του Δημοτικού Μεγάρου, έως τις 28 Νοεμβρίου.
Νέα παιδιά, νέοι επιστήμονες, πολλοί απ’ αυτούς ίσως και όλοι διαχρονικά αποκλεισμένοι από τα επίσημα μικρά και μεγάλα έργα που γίνονται στην πόλη μας. Με φρέσκιες και όμορφες ιδέες καταθέτουν τις προτάσεις σε 22 θεματικά αντικείμενα, που αν λίγα απ’αυτά γινόντουσαν πράξη θα άλλαζε πρόσωπο η πόλη μας!
Μια ομάδα νέων παιδιών, εθελοντών, έξω από τα γνωστά πλαίσια, με μοναδικό γνώμονα, την αγάπη τους για την πόλη, μέσα από τις προτάσεις τους, ουσιαστικά κατέθεσαν την αγωνία τους για την εξέλιξη της πόλης μας.
Μέσα από το δίκτυο αρχιτεκτονικών επεμβάσεων στο ιστορικό κέντρο της πόλης, τους μετασχηματισμούς του αστικού ιστού με παραδείγματα κατοικιών, με την πρότασή τους για την αποκατάσταση της δημοτικής αγοράς, με τις παρεμβάσεις στο «Μακαρονάδικο», τις αναπλάσεις των πλατειών και των πάρκων της πόλης, τις επεμβάσεις στο θαλάσσιο μέτωπο, τις επαναχρήσεις παλιών εργοστασίων, τις παρεμβάσεις για την ανάδειξη του Ευβοϊκού ως βασικό συστατικό στοιχείο της πόλης και μια σειρά άλλες ιδέες, όπως ο υπεραστικός σταθμός όπου αμέσως έρχεται στο μυαλό σου το έκτρωμα του ΚΤΕΛ, όλες αυτές οι σκέψεις, αποτελούσαν ουσιαστικά μια αντιπρόταση στην σημερινή πραγματικότητα της πόλης. Στην πόλη που διαμόρφωσαν διαχρονικά δεκαετίες τώρα, σχεδόν ανενόχλητα, αμείλικτα οικονομικά συμφέροντα, που γκρέμισαν αρχιτεκτονικά μνημεία, έχτισαν οκταόροφα συγκροτήματα, εκμηδενίζοντας τους ελεύθερους χώρους και το πράσινο της πόλης, δημιουργώντας ασφυκτικές συνθήκες ποιότητας ζωής για τους κατοίκους της και υπονομεύοντας το μέλλον της.
Γιατί ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Ένα γιατί, σαν μια βουβή κραυγή, διάβαζες στα χείλη όλων εκείνων των Χαλκιδέων που παραβρέθηκαν στα χθεσινά εγκαίνια της έκθεσης. Γιατί δεν υλοποιούμε αυτές τις προτάσεις; Γιατί δεν παίρνουμε τις ιδέες αυτές ως έναυσμα και να ανοίξει έναν μεγάλος διάλογος, για τι πόλη θέλουμε; Και τι πρέπει να γίνει ; Γιατί να γίνονται πράγματα στην πόλη όχι με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και των πολιτών, αλλά τι συμφέρει κάποιους επιτήδειους; Ακόμη και όταν χαιρέτησε ο Δήμαρχος Χαλκίδας, ένας νέος άνθρωπος που μόνο 4 χρόνια είναι δήμαρχος, και κανένας δεν μπορεί να του καταλογίσει τις διαχρονικές ευθύνες της ανεπάρκειας του πολιτικού προσωπικού και των δημοτικών αρχών που διοίκησαν τις προηγούμενες δεκαετίες την πόλη και την οδήγησαν στα σημερινά τετελεσμένα και αδιέξοδα σε πολλούς τομείς, ένα γιατί, ερχόταν στα χείλη των παρισταμένων. Όμως, εάν αύριο ως νέα δημοτική αρχή επιτρέψει να γίνονται δημόσια έργα, χωρίς μελέτες, χωρίς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, θα είναι η δημοτική αρχή ο κύριος υπεύθυνος. Εάν επιτρέψουμε ως κοινωνία των πολιτών, ως ΤΕΕ, ως Σύλλογος Αρχιτεκτόνων, να συνεχίσουν να γίνονται δημόσια έργα στην πόλη με αποκλεισμένες τις ιδέες των νέων αρχιτεκτόνων, με αποκλεισμένους τους νέους μηχανικούς, θα είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Εάν αφήσουμε την επέλαση της πλαστικοποίησης να καταλάβει την πόλη, εάν αφήσουμε να εξαφανίσουν τους λιγοστούς ελεύθερους χώρους, εάν αφήσουμε να κατεδαφίσουν τα λιγοστά ίχνη της παλιάς Χαλκίδας, δηλαδή την ιστορία μας, τότε θα έχουμε ως κοινωνία την πόλη που μας ταιριάζει.
Όμως η σημερινή πρωτοβουλία των 22 νέων αρχιτεκτόνων για την πόλη μας την Χαλκίδα και των άλλων εθελοντών της ομάδας φαντάσου την πόλη, μας έδωσαν σε όλους μια νότα ελπίδας και αισιοδοξίας. Αυτά τα νέα παιδιά, κόντρα στις θεωρίες ότι οι νέοι έχουν αράξει στις καφετέριες, έδειξαν προς όλους ότι υπάρχει τρόπος να είσαι χρήσιμος και ενεργός πολίτης, έμπρακτα. Μιλώντας για την πόλη τους. Ας σκύψουμε και ας αφουγκραστούμε την αγωνία τους μελετώντας τις προτάσεις τους. Και κυρίως αξιοποιώντας τες.

Χαλκίδα 23-11-2010
Κώστας Χαϊνάς

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Όταν κάποιοι βλέπουν το δένδρο και χάνουν το δάσος

Ας πούμε κάποια απλά και κατανοητά πράγματα.

Η κίνηση πολιτών ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ συγκροτήθηκε ως κίνηση στις 2 Ιουλίου 2010 από ενεργούς πολίτες που είχαν συναντηθεί στο παρελθόν σε κοινούς αγώνες, χωρίς ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις. (http://politeiaevripou.blogspot.com/2010/08/blog-post.html )
Η προσπάθεια ήταν να αποτελέσει μια κίνηση όπου θα μπορούσε να καλύψει ένα ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό φάσμα. Σε ένα βαθμό το πέτυχε αυτό και μέσα από την κίνηση αυτή εκφράστηκαν πολίτες που ενδιαφέρονται για την πόλη τους και θέλουν να αγωνιστούν για την επίλυση των προβλημάτων μέσα και έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο, με αιχμή τον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα των εκλογών αυτών. Ένας πολιτικός χώρος και πιο συγκεκριμένα ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ο οποίος στα κείμενά του ενώ μιλάει για στήριξη των κινημάτων των πολιτών, προτίμησε στην Χαλκίδα και στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας να κατεβάσει αμιγώς κομματικούς συνδυασμούς, με αιχμή την πάλη κατά του μνημονίου. Σεβαστή η απόφασή του.
Γίνονται οι εκλογές και έχουμε τα γνωστά αποτελέσματα. Οι κινήσεις πολιτών στην Χαλκίδα και στην περιφέρεια παίρνουν τα γνωστά ποσοστά και εκλέγουν εκπροσώπους στο Δημοτικό Συμβούλιο Χαλκίδας και στο Περιφερειακό Συμβούλιο Στερεάς. Από τη στιγμή εκείνη τα στελέχη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ καταλαμβάνονται από ένα αμόκ πανικού με αποκορύφωμα την δήλωσή τους περί 2ου και διασπαστικού ψηφοδελτίου.
(http://www.servitoros.gr/news/view.php/30925/ )
Για να μιλήσουμε για την ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ.
Από και ως που η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ αποτελεί 2ο και διασπαστικό ψηφοδέλτιο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ; Θα αποτελούσε 2ο ψηφοδέλτιο εάν είχε συγκροτηθεί από κάποια μέλη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, τα οποία πιθανώς να είχαν διαφωνήσει με τις επιλογές του κόμματός τους. Ακόμα και αυτό είναι θεμιτό και σεβαστό και δεν μπορούμε να εκτιμούμε τα γεγονότα με όρους προδοσίας και διάσπασης, φαινόμενα τόσο γνωστά στο χώρο της αριστεράς. Όμως η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ συγκροτήθηκε και στην συνέχεια στελεχώθηκε από ενεργούς πολίτες που δεν ήταν μέλη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ψηφοδέλτιο της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΕΥΡΙΠΟΥ δεν υπήρχε κανένα μέλος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Όμως και στην περίπτωση που υπήρχε αυτό θα αποδείκνυε ότι αποτελεί 2ο και διασπαστικό ψηφοδέλτιο ; Όχι βέβαια. Εάν οι υπεύθυνοι του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ έχουν την αίσθηση ότι κάποιοι ψηφοφόροι τους αποδοκίμασαν ψηφίζοντας την ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ ας ψαχτούν για τις επιλογές τους και όχι να βαφτίζουν το άσπρο μαύρο.
Το 2ο «επιχείρημά» του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ είναι ότι το ψηφοδέλτιο της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΕΥΡΙΠΟΥ, ήταν της Δημοκρατικής Αριστεράς (ΔΑ). Αυτό το «τεκμηριώνουν» από το γεγονός ότι η ΔΑ ανακοίνωσε κάποια στιγμή την πολιτική στήριξη της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΕΥΡΙΠΟΥ. Ναι, πράγματι η ΔΑ ανακοίνωσε κάποια στιγμή την πολιτική στήριξη, αφού όμως είχε συγκροτηθεί η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ, αφού είχε καθορίσει τον υποψήφιο δήμαρχο και το ψηφοδέλτιό της. Δηλαδή δεν είχε καμιά παρέμβαση στα εσωτερικά θέματα της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΕΥΡΙΠΟΥ, δεν υποχρέωσε να υιοθετήσουμε κάποια θέση της, γενικά δεν ζήτησε κάτι από την ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ. Μάλιστα εμείς για να είμαστε ξεκάθαροι όσον αφορά τη πολιτική στήριξη εκδώσαμε ανακοίνωση στις 10-10-2010 όπου ξεκαθαρίζουμε την άποψή μας για την στήριξη αυτή και ζητήσαμε να μην μας εντάσσουν στα αμιγώς δικά τους ψηφοδέλτια.
(http://politeiaevripou.blogspot.com/2010/11/blog-post_01.html )
Γιατί τα κρύβουν όλα αυτά; Αποκρύβουν όλα αυτά τα στοιχεία και επίσης αποκρύβουν το γεγονός ότι μας στήριξαν πολιτικά και οι Οικολόγοι Πράσινοι. Και αυτό το κάνουν γιατί έτσι καταρρίπτεται ο ισχυρισμός τους ότι η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ ήταν ψηφοδέλτιο της ΔΑ. Γιατί δεν γίνεται να είσαι ψηφοδέλτιο ενός κόμματος και να σε υποστηρίζει και δεύτερο πολιτικό κόμμα.
Ένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο της αυτονομίας μας είναι το γεγονός ότι, στις 1-11-2010 στείλαμε επιστολή προς το Υπουργείο Εσωτερικών, την ΔΑ και τους Ο-Π και την SingulaLogic όπου ζητήσαμε να μην μας χρωματίσουν με κάποια χρώματα το βράδυ των αποτελεσμάτων.
(http://politeiaevripou.blogspot.com/2010/10/blog-post_11.html)
Ένα άλλο στοιχείο που μπερδεύουν σκόπιμα οι φίλοι του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ είναι η κομματικότητα ενός συνδυασμού από την πολιτική στήριξη. Για παράδειγμα στην κεντρική τους προεκλογική συγκέντρωση στην Χαλκίδα, είχαν ως κεντρικό ομιλητή τον κο Βίτσια Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Στην εκδήλωση της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΕΥΡΙΠΟΥ είδαν κάποιο στέλεχος της ΔΑ ή των Ο-Π; Όχι βέβαια. Στις εκτιμήσεις των αποτελεσμάτων των εκλογών, είχαμε δηλώσεις στελεχών του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, όπου δήλωσαν απερίφραστα ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ πήγε καλά, δηλαδή αποδέχονται απόλυτα ότι το ψηφοδέλτιό τους ήταν ένα κομματικό ψηφοδέλτιο. Βγήκε κανένας γραμματέας της ΔΑ ή των Ο-Π να δηλώσει κάτι παρόμοιο για την ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ ; Όχι βέβαια.
Γιατί το ψηφοδέλτιο της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΕΥΡΙΠΟΥ ήταν ένα αυτόνομο ψηφοδέλτιο, ανεξάρτητο από κόμματα και από οικονομικά συμφέροντα. Μια πρωτόγνωρη εμπειρία που έδωσε πολλαπλά μηνύματα με πολλούς αποδέκτες. Και κυρίως προς το απαξιωμένο πολιτικό και κομματικό σύστημα κάθε μεγέθους. Και το βασικό μήνυμα ήταν αυτό. Ότι οι τοπικές κοινωνίες στις αυτοδιοικητικές εκλογές μπορούν να τα καταφέρουν και μόνες τους χωρίς χρίσματα και κομματικές εξαρτήσεις. Ότι τα κόμματα πρέπει να αφήσουν τις τοπικές κοινωνίες και τους πολίτες να συναντηθούν στα αυτοδιοικητικά πράγματα, χωρίς πολιτικές και ιδεολογικές περιχαρακώσεις. Όσο για το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ας αναρωτηθούν τα στελέχη του, γιατί με τις δικές τους επιλογές αποκόπηκαν από τόσους ενεργούς πολίτες, προτιμώντας να καταμετρήσουν την κομματική τους επιρροή ;


Κώστας Χαϊνάς
Χαλκίδα 12-10-2010

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Μια πρώτη αποτίμηση των αποτελεσμάτων των δημοτικών εκλογών στην Χαλκίδα για την ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ

Στις εκλογές της Κυριακής, ο μεγάλος νικητής είναι η αποχή. (Στην Χαλκίδα έφτασε στο 42% και σε επίπεδο νέου Δήμου στο 38%). Το φαινόμενο αυτό της αυξανόμενης αποχής από εκλογές σε εκλογές, δείχνει την απογοήτευση των πολιτών στο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα. Δείχνουν έμμεσα την αποδοκιμασία τους στο πολιτικό προσωπικό και στα κομματικά επιτελεία, τα οποία επεμβαίνουν στις τοπικές κοινωνίες μέσω των διαδικασιών των χρισμάτων, θέλοντας να ελέγξουν τους ψηφοφόρους και να τους υποχρεώσουν να αποδεχθούν τις επιλογές τους, βάζοντας τους ψεύτικα διλήμματα και έμμεσους εκβιασμούς. Όμως η απαξίωση αυτή αγκαλιάζει το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου, αφού οι πολίτες δεν διαβλέπουν από κάπου να εκπέμπεται μια αξιόπιστη και ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση που θα μπορούσε να εμπνεύσει. Ιδιαίτερα στον χώρο της αυτοδιοίκησης, το σύνολο σχεδόν των πολιτικών κομμάτων της αριστεράς, αντιγράφοντας τα κόμματα του δικομματισμού, κατέβασαν κομματικούς συνδυασμούς, με αποτέλεσμα απλά να αγωνίζονται να συγκεντρώσουν την κομματική τους επιρροή. Και αυτό γίνεται χρόνια τώρα, αλλά δυστυχώς είτε δεν θέλουν να παίρνουν τα μηνύματα της κοινωνίας, είτε τα ερμηνεύουν λάθος. Έτσι αντί να συμβάλλουν στην δημιουργία συνδυασμών που θα εκφράζουν τις τοπικές κοινωνίες και τα προβλήματά τους, εγκλωβίζονται στους τέσσερις κομματικούς τοίχους τους. Τα αποτελέσματα λοιπόν ήταν αναμενόμενα. Οι συνδυασμοί που υποστηρίχθηκαν από τα δύο κόμματα εξουσίας, δεν τους ψήφισε ένα σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων τους, απέχοντας. Οι συνδυασμοί που υποστηρίχθηκαν από τα κόμματα της αριστεράς, συγκέντρωσαν απλά την κομματική τους επιρροή, με κάποια άνοδο των ψηφοδελτίων που υποστήριξε το ΚΚΕ. Άνοδος την οποία δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε σήμερα εάν έχει μόνιμα χαρακτηριστικά, ή αποτελεί κάποια πιο «φωναχτή» επιλογή διαμαρτυρίας ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος.
Στην πόλη μας τη Χαλκίδα είχαμε πέντε συνδυασμούς. Οι τέσσερις (4) συνδυασμοί δημιουργήθηκαν με πρωτοβουλία των τεσσάρων κομμάτων της Βουλής (ΠΑΣΟΚ, ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΚΚΕ, ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ). Ο πέμπτος συνδυασμός η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ, δημιουργήθηκε από πρωτοβουλία ενεργών πολιτών, οι οποίοι είχαν πρωτοστατήσει σε κινήματα και πρωτοβουλίες τα προηγούμενα χρόνια. Η δημιουργία της κίνησης πολιτών αποτέλεσε μια πρωτόγνωρη εμπειρία για τα δεδομένα της πόλης. Το φαινόμενο των κινήσεων πολιτών που συγκρότησαν αυτοδιοικητικά ψηφοδέλτια στην βάση προγραμματικών αρχών και μέσα από ανοικτές δημοκρατικές διαδικασίες, που εξέφραζαν τις τοπικές κοινωνίες, τα προβλήματα και τους ενεργούς πολίτες, είναι ένα νέο κοινωνικό πείραμα που δοκιμάστηκε στις τοπικές εκλογές. Τα αποτελέσματα των εκλογών δικαίωσαν σε μεγάλο βαθμό όσους πολίτες τις γνώρισαν και τις στήριξαν. Στην Χαλκίδα όχι μόνο γιατί κατάφερε να συγκροτήσει συνδυασμό και να εκπροσωπηθεί στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά κυρίως γιατί δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για συνέχεια και προοπτική. Γιατί η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ δεν αποτελεί ένα απλό εκλογικό σχήμα, αλλά φιλοδοξεί να είναι μια κίνηση πολιτών που θα επιδιώξει να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο των κινημάτων με το Δήμο, τη φωνή των πολιτών στο δημοτικό συμβούλιο. Τον πόλο όπου θα μπορούν να εκφραστούν όλοι οι ενεργοί πολίτες για τα προβλήματα της πόλης, πέρα από τις ιδιαίτερες πολιτικές πεποιθήσεις του καθένα μας. Ο καθένας μας μπορεί να είναι σε ένα πολιτικό χώρο ή να είναι ανέντακτος. Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να συναντηθούμε. Μέσα από την διαφορετικότητα επιδιώκουμε την σύνθεση και την υπέρβαση, όπως κάναμε μέχρι σήμερα. Γιαυτό καταφέραμε να εκφράσουμε ένα τμήμα της κοινωνίας της πόλης, χωρίς να βάζουν οι πολίτες που μας εμπιστεύθηκαν ως προτεραιότητα κάποιο κομματικό στίγμα, αλλά τις θέσεις μας για τα προβλήματα, την αξιοσύνη των προσώπων, την αγωνιστικότητα και το ήθος. Στοιχεία τα οποία πρέπει να χαρακτηρίζουν τα κριτήρια για την συγκρότηση των συνδυασμών για τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Μας στήριξαν πολιτικά η Δημοκρατική Αριστερά και οι Οικολόγοι – Πράσινοι. Και τα δύο αυτά κόμματα με διακριτικότητα, χωρίς παρεμβάσεις στην κίνησή μας, χωρίς να θέλουν να ηγεμονεύσουν ή να ελέγξουν τις διαδικασίες μας, κάλεσαν τα μέλη τους και τους ψηφοφόρους τους να στηρίξουν και να βοηθήσουν την ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ. Η στάση αυτή τιμάει και τα δύο πολιτικά κόμματα και τα ευχαριστούμε. Κάποιοι βιάστηκαν να μας βάλουν ταμπέλα. Η ζωή όμως τους διαψεύδει. Η κίνηση πολιτών ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ, έτσι όπως λειτούργησε μέχρι σήμερα, με αυτονομία και χωρίς εξαρτήσεις από κόμματα και συμφέροντα θα βαδίσει και στο μέλλον.
Καλούμε όλους τους πολίτες που θέλουν μια άλλη πορεία για τον τόπο μας, να σπάσουμε τις πολιτικές και ιδεολογικές περιχαρακώσεις που προσπαθούν να βάλουν στις κοινωνίες των πολιτών κάποιοι, να συναντηθούμε και μαζί να αγωνισθούμε για μια καλύτερη Χαλκίδα, για μια καλύτερη κοινωνία.


Χαλκίδα 10-11-2010
Κώστας Χαϊνάς

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Την Κυριακή 7 Νοεμβρίου γιατί ψηφίζουμε ;

Οι εκλογές της Κυριακής 7 Νοεμβρίου είναι κατ’αρχήν εκλογές αυτοδιοίκησης. Αυτό που θα καθοριστεί στην κυριολεξία είναι η εκλογή Δημοτικών και Περιφερειακών Αρχών. Ασφαλώς όμως οι εκλογές αυτές θα δώσουν και διάφορα μηνύματα προς πολλές κατευθύνσεις. Προς την Κυβέρνηση και προς τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Μηνύματα με πολλές αναγνώσεις και με πολλές ίσως εκτιμήσεις.
Μπορεί οι εκλογές να αποτελέσουν δημοψήφισμα για το μνημόνιο, όπως ζητούν ο κος Σαμαράς της ΝΔ και άλλες δυνάμεις της αριστεράς, αλλά και τελευταία ο Πρωθυπουργός της χώρας ; Δεν νομίζω. Και όχι γιατί συμφωνώ με το μνημόνιο και την Κυβερνητική πολιτική. Αντιθέτως. Αλλά και γιατί ενδεχομένως κάποιες επιτυχίες των συνδυασμών που στηρίζονται από το Κυβερνητικό κόμμα, δεν μπορεί να θεωρηθούν και να αξιοποιηθούν ενδεχομένως από την Κυβέρνηση, ως επιβεβαίωση των πολιτικών της από το εκλογικό σώμα. Ύστερα αν είναι κάθε φορά που έχουμε εκλογές για την αυτοδιοίκηση να δίνουμε αμιγώς πολιτικό χαρακτήρα όπου κρίνονται οι κεντρικές πολιτικές, τότε γιατί τις ονομάζουμε αυτοδιοικητικές εκλογές ; Και στις εθνικές εκλογές τι θα κάνουμε; Εκεί τι ακριβώς θα κρίνεται ; Οι πολιτικές λοιπόν που θέλουν να μετατρέψουν σταδιακά τις αυτοδιοικητικές εκλογές σε μια άλλη μάχη των κομματικών μηχανισμών και που ο ‘ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ’ συμβάλλει σε σημαντικό βαθμό, δυσκολεύοντας ή αποκλείοντας ουσιαστικά τις κινήσεις πολιτών, είναι πολιτικές που προσβάλλουν στην πράξη τους πολίτες. Που τους ωθούν στο περιθώριο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής των τοπικών κοινωνιών, αφού πλέον όλα τα αναλαμβάνει ο κομματικός μηχανισμός. Τους μετατρέπει σε πολίτες - απλούς ψηφοφόρους, σε ανενεργούς πολίτες, που θα καλούνται κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια να επιβεβαιώσουν κάποιες πολιτικές. Οι πολιτικές αυτές που επιδιώκουν στις αυτοδιοικητικές εκλογές την καταγραφή της κάθε κομματικής επιρροής, είναι στην ουσία βαθειά συντηρητικές πολιτικές. Αντίθετα οι κινήσεις πολιτών που συγκροτήθηκαν με την ευκαιρία των αυτοδιοικητικών εκλογών, ενεργοποίησαν πολίτες που είχαν απογοητευθεί για κάποιο λόγο από το υπάρχον πολιτικό σύστημα και το πολιτικό προσωπικό, έβαλλαν στην πολιτική με την καλή έννοια, απλούς πολίτες, ενεργοποίησαν δυνάμεις που σε άλλη περίπτωση ίσως θα απείχαν από τις εκλογές. Έδωσαν μια χειροπιαστή πρόταση μιας ενεργούς συμμετοχής στα κοινά της αυτοδιοίκησης, σε απλούς ανθρώπους και όχι σε επαγγελματίες της πολιτικής. Και αυτό είναι μια κατάκτηση για την κοινωνία των πολιτών, αφού πρωταγωνιστής είναι ο πολίτης και όχι κάποιος κομματικός μηχανισμός. Οι σκέψεις αυτές δεν εκπορεύονται από κάποια δογματική ή απλοϊκή απέχθεια απέναντι στα κόμματα. Όχι βέβαια. Όσο και να έχει απαξιωθεί το κομματικό σύστημα και το πολιτικό προσωπικό, με ευθύνη κυρίως των κομμάτων που άσκησαν εξουσία μέχρι σήμερα, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τον ρόλο και την σημασία των πολιτικών κομμάτων έστω και στην σημερινή κουτσουρεμένη δημοκρατίας μας. Αν και θα ήθελα να είναι πολύ πιο δημοκρατικά και ανοικτά στην κοινωνία, με άμεσες δημοκρατικές διαδικασίες και με κινηματικά χαρακτηριστικά, χωρίς δογματισμούς και περιχαρακώσεις. Και όσον αφορά την αυτοδιοίκηση και γενικότερα τους κοινωνικούς και επαγγελματικούς χώρους όλα τα κόμματα θα πρέπει να επανεξετάσουν την πολιτική τους και αντί να επιδιώκουν να ελέγξουν τους χώρους αυτούς, να ενθαρρύνουν την ελεύθερη και ενεργή συμμετοχή των πολιτών σ’αυτούς τους χώρους, αναγνωρίζοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο των πολιτών και σεβόμενα την αυτονομία τους.
Η εκλογική αναμέτρηση λοιπόν της 7ης Νοεμβρίου έχει και αυτοδιοικητικό αλλά και πολιτικό χαρακτήρα. Δεν είναι αποκλειστικά ή το ένα ή το άλλο. Προσεγγίζοντας έτσι το θέμα όσοι από μας συμμετέχουμε σε αυτοδιοικητικές κινήσεις πολιτών είτε στο επίπεδο ενός δήμου όπως η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ στην Χαλκίδα, είτε σε επίπεδο περιφέρειας όπως το Αυτοδιοικητικό Κίνημα Περιφέρειας Στερεάς, χωρίς κομματικές και άλλες εξαρτήσεις, με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας, με διαθεσιμότητες ενεργών πολιτών που το προηγούμενο διάστημα διακρίθηκαν στους κοινούς αγώνες για το περιβάλλον, για μια καλύτερη ποιότητα ζωής στις πόλεις μας, για τα κοινωνικά δικαιώματα και την αλληλεγγύη, δεν έχουμε το άγχος που έχουν κάποιοι μηχανισμοί μήπως και δεν επιβεβαιωθεί η όποια πολιτική επιρροή τους.
Επιδιώκουμε καταθέτοντας μια ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση προς τους πολίτες σε κάθε αυτοδιοικητικό επίπεδο, να επιλέξουν αγωνιστές μέσα από τα ίδια τα κινήματα της κοινωνίας των πολιτών. Αγωνιστές ενταγμένους σε πολιτικά κόμματα και ανέντακτους, που δεν δίστασαν να παραμερίσουν τις ιδιαίτερες ιδεολογικές και πολιτικές τους πεποιθήσεις και να συμπορευτούν σε ένα κοινό αυτοδιοικητικό δρόμο, που τον χάραξαν οι ίδιοι, χωρίς αγκυλώσεις και δογματισμούς, που θα συνεχίσουν και μετά τις εκλογές να είναι παρόντες στους καθημερινούς αγώνες, ανθρώπους που συγκρούστηκαν στο παρελθόν και θα συνεχίσουν να συγκρούονται με τις δυνάμεις των κάθε λογής συμφερόντων που έχουν καταλάβει την αυτοδιοίκηση και διαφεντεύουν τις τοπικές κοινωνίες. Και ας λένε κάποιοι μηχανισμοί οι οποίοι ούτε συγκρούστηκαν, ούτε έχουν σκοπό να συγκρουστούν ποτέ με αυτά τα συμφέροντα, γιατί είναι χαμένοι σε μια γενικόλογη πολιτικολογία που όμως κανέναν δεν ενοχλεί – κάθε άλλο μάλιστα, ίσως είναι και το άλλοθι τους-, ότι είμαστε ‘απολίτικες’ κινήσεις. Προτιμάμε λοιπόν, τουλάχιστον στο αυτοδιοικητικό επίπεδο, να είμαστε ‘απολίτικες’ κινήσεις πολιτών και να συγκρουόμαστε στο επίπεδο της πραγματικής πολιτικής με όσες δυνάμεις και συμφέροντα δυσκολεύουν τη ζωή μας, παρά να επαναπαυόμαστε κλεισμένοι στον όποιο κομματικό μας μικρόκοσμο.

Χαλκίδα 5-11-2010
Κώστας Χαϊνάς
Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος κίνησης πολιτών ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Ποιο είναι το διακύβευμα των αυτοδιοικητικών εκλογών στο νέο Δήμο Χαλκίδας ;

Στις 7 Νοεμβρίου καλούμαστε να εκλέξουμε τη νέα δημοτική αρχή, για το νέο Δήμο Χαλκιδέων. Σε μια περίοδο πολύ δύσκολη για όλους μας λόγω οικονομικής κρίσης και μνημονίου, όπου η καθολική απαξίωση του κομματικού πολιτικού συστήματος και η απογοήτευση των πολιτών καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, καλούμαστε να εκλέξουμε το νέο 41μελές Δημοτικό Συμβούλιο Χαλκίδας, σε μια νέα ενότητα που αποτελείται από τους πέντε πρώην ΟΤΑ (Ν.Αρτάκης, Ληλαντίων, Αυλίδας, Ανθηδώνας και Χαλκιδας), με πάνω από εκατό χιλιάδες κατοίκους. Ποιο είναι αλήθεια το διακύβευμα των εκλογών αυτών για την περιοχή μας και για το νέο Δήμο ;
Τα προβλήματα ασφαλώς είναι πολλά και δεν μπορούν να καταγραφούν σε ένα σημείωμα. Αγκαλιάζουν όλα τα επίπεδα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής των πόλεων αφού η κρίση δεν είναι απλά οικονομική. Είναι και πολιτική και κοινωνική και περιβαλλοντική. Αφορά ίσως το μοντέλο της κοινωνικής μας οργάνωσης. Ασφαλώς τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν θα επηρεάσουν καθοριστικά θέματα όπως το μνημόνιο όπως λέει ο κος Σαμαράς και κάποιοι άλλοι. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν αναδεικνύουν Κυβέρνηση. Δήμαρχο και Δημοτικό Συμβούλιο εκλέγουν. Πολιτικά μηνύματα ασφαλώς θα υπάρξουν, αλλά το άμεσο διακύβευμα αφορά τον τόπο μας και την προοπτική του. Και εξηγούμαστε :
1. Τι θα γίνει με την υπόθεση του περιβαλλοντικού εγκλήματος της Μεσσαπίας και της ποιότητας του νερού, πρόβλημα που αφορά όλη την Κεντρική Εύβοια ; Θα αφήσουμε τη ΛΑΡΚΟ να συνεχίζει να ρυπαίνει με τοξική σκουριά τον Ευβοϊκό Κόλπο και με βαρέα μέταλλα και εξασθενές χρώμιο τον υδροφόρο ορίζοντα της Κεντρικής Εύβοιας από τον οποίο υδροδοτείται όλη η περιοχή των 120.000 κατοίκων ; Θα αφήσουμε να συνεχισθεί η ρύπανση του Πισσώνα, του Λήλαντα του Μεσσάπιου και της Αυλίδας από τα βιομηχανικά λύματα ;
2. Τι θα γίνει με την υπόθεση των αστικών απορριμμάτων και την ανακύκλωση ; Κάποια μεγάλα συμφέροντα έχουν μυριστεί τεράστια κέρδη και σχεδιάζουν μεγάλες μονάδες καύσης των σκουπιδιών και του RDF. Θα τους επιτρέψουμε να ενταφιάσουν την ολική ανακύκλωση στην πηγή και την κομποστοποίηση ανοίγοντας τον δρόμο στην καύση των σκουπιδιών ;
3. Τι θα γίνει με τις υποδομές των ΒΙΟΚΑ και της επεξεργασίας των αστικών αποβλήτων ; Θα τους αφήσουμε να συνεχίσουν την ανεύθυνη μέχρι σήμερα πολιτική τους που έχει αφήσει εν έτη 2010, ακάλυπτες μεγάλες περιοχές της Χαλκίδας, Ληλαντίου, Αυλίδας, Ανθηδώνας και τον προβληματικό ΒΙΟΚΑ της Ν.Αρτάκης ;
4. Τι θα γίνει με την τοξική βόμβα του χώρου του π. Ελλενίτ ; Θα τους αφήσουμε να συνεχίζουν να αδιαφορούν στην εξυγίανση του χώρου και στην υλοποίηση των σχεδίων τους για μεγάλο εμπορικό κέντρο σκεπάζοντας τα τοξικά και καρκινογόνα υπολείμματα του αμιάντου σκορπισμένα στη γη της Λαμψάκου ;
5. Τι θα γίνει με την περιοχή του εργοστασίου της π. Δάριγκ ; Θα τους αφήσουμε να οικοπεδοποιήσουν και να τσιμεντοποιήσουν την περιοχή ;
6. Τι θα γίνει με τα άλλα βιομηχανικά κτίρια ; Θα τους αφήσουμε να καταρρεύσει η Αρέθουσα, το κτίριο π. Γεωργιάδη και τα άλλα βιομηχανικά κτίρια της πόλης ;
7. Τι θα γίνει με την ανάπλαση των Αστεριών ; Θα αφήσουμε τα διάφορα συμφέροντα που καιροφυλακτούν να τσιμεντοποιήσουν ότι απέμεινε στην παραλία μας ;
8. Τι θα γίνει με το κτίριο του ΟΣΕ ; Θα τους αφήσουμε να το μετατρέψουν και αυτό σε τραπεζοκαθίσματα ;
9. Τι θα γίνει με το ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ ; ΘΑ τους αφήσουμε να το γκρεμίσουν και να κατασκευάσουν ένα μεγαθήριο εμπορικό κέντρο σε μια κορεσμένη οικιστικά περιοχή που ασφυκτιά μετά και την κατασκευή εκεί δίπλα του διοικητηρίου ;
10. Τι θα γίνει με το ΚΤΕΛ ; Θα τους επιτρέψουμε να ολοκληρώσουν ένα αυθαίρετο τερατούργημα σε μια από τις πιο βασικές εισόδους της πόλης παραβιάζοντας προκλητικά κάθε νόμο του κράτους ή θα τους υποχρεώσουμε να τα κατεδαφίσουν ;

Μένουμε μόνο στα δέκα αυτά θέματα που συμβολίζουν πολλαπλά τι μας περιμένει εάν αδιαφορήσουμε ή αν δεν διαβάσουμε σωστά το πραγματικό διακύβευμα των αυτοδιοικητικών εκλογών. Ρίξτε μια ματιά στους λεγόμενους μεγάλους συνδυασμούς. Θα δείτε με τα ονόματά τους εκπροσώπους των μεγάλων συμφερόντων που περιμένουν να μοιράσουν την λεία. Και η λεία αγαπητοί φίλοι για τον νέο Δήμο Χαλκίδας είναι κάποια εκατομμύρια ευρώ. Εμείς προτιμήσαμε να βάλλουμε στην άκρη τις όποιες ιδεολογικές μας διαφορές και να συγκροτήσουμε την κίνηση πολιτών ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ, μια πραγματικά αυθεντική κίνηση που λειτουργεί με συνελεύσεις και άμεση δημοκρατία, με στόχο να μην τους αφήσουμε να υλοποιήσουν κάποια συμφέροντα τα σχέδιά τους σε βάρος της πόλης. Κάποιοι προτίμησαν να καταγράψουν την κομματική τους επιρροή. Θα τους κρίνουν οι πολίτες, όπως ασφαλώς θα μας κρίνουν όλους μας


Χαλκίδα 10-10-2010
Κώστας Χαϊνάς
Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Χαλκίδας στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΥΡΙΠΟΥ με υποψήφιο Δήμαρχο τον Γιώργο Φραντζή

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Κάποιες σκέψεις για το ‘Αυτοδιοικητικό Κίνημα Στερεάς’ και τις τελευταίες εξελίξεις με τον ΣΥΝ

Εδώ και περίπου εννέα μήνες πολίτες από όλη τη Στερεά Ελλάδα έχουν συγκροτήσει μια κίνηση πολιτών, το ‘Αυτοδιοικητικό Κίνημα Περιφέρειας Στερεάς’, στην αρχή με αφορμή την οργάνωση μιας παρέμβασης για τον ‘ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ’ την οποία έκανε με συζητήσεις, εκδηλώσεις και με δημοσιοποίηση και με κατάθεση και στη δημόσια διαβούλευση συγκεκριμένης κριτικής και προτάσεων. Οι πολίτες αυτοί βέβαια που συγκρότησαν το αυτοδιοικητικό κίνημα δεν γνωρίστηκαν για πρώτη φορά. Εδώ και πάνω από τέσσερα χρόνια έχουν συναντηθεί σε μικρούς και μεγάλους αγώνες για τον Ασωπό, την Μεσσαπία, τον Κορινθιακό και τον Ευβοϊκό Κόλπο, την Γκιώνα, στον αγώνα κατά του λιθάνθρακα και σε πολλούς άλλους μικρούς και μεγάλους κοινωνικούς αγώνες στην περιφέρεια της Στερεάς. Αυτή η κοινή πορεία δημιούργησε σχέσεις εκτίμησης και εμπιστοσύνης. Γνωρίζαμε από την αρχή ότι είμαστε άνθρωποι με διαφορετικές προσεγγίσεις σε πολλά θέματα της κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής και στην πορεία δοκιμαστήκαμε σε πολλά προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε και είχαμε διαφορετικές προσεγγίσεις. Συνειδητοποιήσαμε σιγά – σιγά ότι κανένας μας δεν είχε δικαίωμα να επιβάλλει στον άλλο τις απόψεις του, ακόμη και αν στο σώμα των συνελεύσεων οι απόψεις κάποιου είχαν την πλειοψηφία. Επιλέξαμε τον δρόμο της διαλεκτικής σύνθεσης και της συναίνεσης μέσα από την διαφορετικότητα, χωρίς να χάνουμε το ουσιαστικό περιεχόμενο στρογγυλεύοντας τα πράγματα. Στην πορεία ήρθαν και άλλοι πολίτες με κομματική ή όχι ένταξη, στοιχείο το οποίο δεν ενδιέφερε κανέναν, ούτε το θεωρήσαμε ποτέ ως μια ξεχωριστή ιδιότητα την οποία έπρεπε να παίρνουμε υπόψη μας στις διαδικασίες των αποφάσεών μας. Εμπεδώναμε με το χρόνο ότι είμαστε όλοι ισότιμοι πολίτες είτε ανήκουμε σε ένα μικρό ή σε ένα μεγάλο πολιτικό φορέα, είτε δεν ανήκουμε σε κανέναν, σεβόμενοι την διαφορετική άποψη και αναζητώντας συνθέσεις. Συνειδητοποιήσαμε ότι ο κανόνας του 50% +1 δεν αποτελεί την ασφαλιστική δικλείδα για την συνοχή της πρωτοβουλίας μας. Κυριότερο ρόλο έπαιζε η ειλικρινής προσπάθεια για αναζήτηση συνθέσεων και υπερβάσεων από όλους μας. Έτσι πορευόμαστε μέχρι σήμερα. Έτσι ωρίμασε και η πρόταση τον Φεβρουάριο του 2010, να συγκροτήσουμε εκλογικό συνδυασμό και να κατέβουμε στις περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου. Και μέσα από άμεσες δημοκρατικές διαδικασίες σε συνέλευση του αυτοδιοικητικού κινήματος με πνεύμα συναίνεσης και σύνθεσης καταλήξαμε ομόφωνα ως υποψήφια περιφερειάρχη την αγωνίστρια Δέσποινα Σπανούδη. Δεν ισχυρίζεται κανένας ότι το εγχείρημα δεν είχε ή δεν έχει προβλήματα. Ασφαλώς ως ένας ζωντανός και δυναμικός οργανισμός θα έχουμε προβλήματα. Το γνωρίζουμε αυτό και το έχουμε συνειδητοποιήσει. Το ζητούμενο όμως θα είναι πάντα η αναζήτηση λύσεων στα όποια προβλήματα με πνεύμα συνεργασίας και σύνθεσης των απόψεων. Δεν γνωρίζω τι θα γίνει στο μέλλον αλλά μέχρι σήμερα έχουμε βάλει τις βάσεις μιας κοινής πορείας με προοπτική. Γιατί το ‘Αυτοδιοικητικό Κίνημα Περιφέρειας Στερεάς’ δεν αποτελεί ένα ευκαιριακό εκλογικό σχήμα, αλλά μια συλλογικότητα που όλοι θέλουμε να έχει συνέχεια και προοπτική και μετά τις εκλογές. Να αποτελέσει τον ομφάλιο λώρο και τον συνδετικό κρίκο των κινημάτων με την περιφέρεια της Στερεάς. Να αποτελέσει δηλαδή τον σύνδεσμο της προώθησης και της αγωνιστικής παρέμβασης των κινημάτων και στον θεσμό της περιφερειακής αυτοδιοίκησης. Και αντίστροφα να μπορούν τα κινήματα να έχουν την αναγκαία πληροφόρηση και ενημέρωση ώστε να μπορούν να παρεμβαίνουν και να οργανώνουν τους αγώνες σε κάθε επίπεδο και περιοχή της περιφέρειας. Με τους εκλεγμένους εκπρόσωπους περιφερειακούς συμβούλους με δυνατότητα ανάκλησής τους και κυρίως με περιοδική εναλλαγή τους. Το βασικό όργανο αποφάσεων του ‘Αυτοδιοικητικού Κινήματος Περιφέρειας Στερεάς’ είναι η συνέλευση των συμμετεχόντων στο κίνημα. Δηλαδή μια διαδικασία άμεσης δημοκρατίας, χωρίς ενδιάμεσους και αντιπροσώπους. Δεν υπάρχουν προνομιακές σχέσεις με κανέναν πολιτικό φορέα. Ασφαλώς το πολιτικό στίγμα του, έτσι όπως διαμορφώθηκε από την διακήρυξή του, από τις μέχρι σήμερα επεξεργασίες του και από τον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του και τις αναφορές του, είναι ο προοδευτικός, δημοκρατικός, οικολογικός και αριστερός χώρος. Από την πρώτη στιγμή ζητήσαμε δια μέσου των συμμετεχόντων στο ‘Αυτοδιοικητικό Κίνημα’ που είναι και οργανωτικά ενταγμένοι σε κάποιους πολιτικούς φορείς να ενθαρρύνουν τα μέλη τους να συμμετέχουν ως φυσικά πρόσωπα στις διαδικασίες του ‘Κινήματος’. Στην αρχή υπήρχε κάποια καχυποψία (η οποία σε ένα βαθμό ίσως συνεχίζει να υπάρχει και είναι σε ένα βαθμό φυσιολογικό), από ορισμένους φίλους συμμετέχοντες που ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, για το όλο εγχείρημα. Παρόλα αυτά με κοινές προσπάθειες από όλες τις πλευρές για αναζήτηση κοινής πορείας, δημιουργήσαμε τις ασφαλιστικές δικλείδες να πορευόμαστε μαζί πολίτες με διαφορετικότητα. Δηλαδή όπως θα καταλάβατε το ‘Αυτοδιοικητικό Κίνημα Περιφέρειας Στερεάς’ καλύπτει ένα ευρύτατο, πολύχρωμο πολιτικό φάσμα προοδευτικών, δημοκρατικών, αριστερών και κυρίως ενεργών πολιτών, που συνδέονται με ένα κοινό προγραμματικό πλαίσιο για την Στερεά Ελλάδα και όχι μόνο.
Με αυτές τις αναφορές θεωρούσαμε εύλογο ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ θα ενθάρρυνε με τις δικές του δυνάμεις την προσπάθεια και θα ενημέρωνε από την πρώτη στιγμή τους φίλους και τα μέλη του για το εγχείρημα, ώστε να τους δοθεί η ευκαιρία να συμμετέχουν στο αυτοδιοικητικό κίνημα και να συναποφασίσουμε για όλα. Μας έκανε εντύπωση όταν το Περιφερειακό Όργανο του ΣΥΝ στην Στερεά, έκανε ξεχωριστή πρόταση για τον Βαγγέλη Αποστόλου. Έστω και έτσι όμως, μετά την παραίτηση από την διεκδίκηση του ‘χρίσματος’ του Βαγγέλη Αποστόλου, ενός ικανού στελέχους του, θεωρήσαμε όλοι ότι άνοιγε ο δρόμος για την τυπική πλέον συγκατάθεση της πολιτικής στήριξης του ‘Αυτοδιοικητικού Κινήματος’. Γιατί ουσιαστική υπήρχε, αφού δεκάδες μέλη, στελέχη και ψηφοφόροι του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχαν σε όλες τις φάσεις και τις διαδικασίες του ‘Αυτοδιοικητικού Κινήματος’. Και μάλιστα ορισμένα από τα στελέχη αυτά είναι προβεβλημένα στελέχη του στις τοπικές κοινωνίες της Στερεάς και με θητείες στην αυτοδιοίκηση. Δυστυχώς όμως η ηγεσία του ΣΥΝ προτίμησε διαφορετικό δρόμο. Την Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου η ΚΠΕ του ΣΥΝ αποφασίζει την αυτόνομη κάθοδο στην Περιφέρεια Στερεάς με επικεφαλής τον Νίκο Στουπή. (http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=20296)
Την επόμενη μέρα (23/9) ο φίλος και συμπατριώτης μου Νίκος Στουπής (που σε κάθε περίπτωση του εύχομαι καλή επιτυχία), στέλνει προς την υποψήφια περιφερειάρχη του ‘Αυτοδιοικητικού Κινήματος’ Δέσποινα Σπανούδη ανοικτή επιστολή(!) για ‘…μια ανιχνευτική συζήτηση από κοινού συνάντησης και συμφωνίας επί των προϋποθέσεων δημιουργίας κοινού εκλογικού εγχειρήματος…’ όπως λέει στην επιστολή του.
Τι είδους όμως συζήτηση μπορεί να γίνει όταν υπάρχει από την προηγούμενη μέρα (22/9) πολιτική απόφαση του ανώτατου οργάνου του ΣΥΝ για αυτόνομη κάθοδο ορίζοντας τον υποψήφιο περιφερειάρχη του και δημοσιεύοντας σε όλα τα μέσα την απόφαση του; Απόφαση βεβαίως καθ’ όλα σεβαστή αφού το κάθε κόμμα έχει το απόλυτο δικαίωμα να αποφασίζει όπως αυτό νομίζει καλύτερα. Αρκεί να δέχεται ότι και κάποια αυτόνομη κίνηση πολιτών όπως είναι το ‘Αυτοδιοικητικό Κίνημα’, έχει και αυτό το δικαίωμα να αυτοοργανώνεται και να αποφασίζει για το ίδιο θέμα όπως αυτό νομίζει καλύτερα.
Όμως για την ουσία του θέματος και της ‘ανοικτής επιστολής’ :
1. Η ηγεσία του ΣΥΝ γνωρίζει πολύ καλά ότι το ‘Αυτοδιοικητικό Κίνημα’ δεν μπορεί να έχει με κανέναν πολιτικό φορέα προνομιακές σχέσεις. Αυτό τηρήθηκε με θρησκευτική ευλάβεια μέχρι σήμερα προς όλους και έτσι διαφυλάξαμε την αυτονομία μας και την συνοχή μας ως κίνημα πολιτών. Πως είναι δυνατόν να το αναιρέσει σήμερα και να συναντηθεί με την ηγεσία του ΣΥΝ στα κομματικά του γραφεία; Άρα προκαταβολικά γνώριζε η ηγεσία του ΣΥΝ ότι η ‘ανοικτή επιστολή’ για συνάντηση ήταν μια κίνηση χωρίς αντίκρισμα.
2. Η ηγεσία του ΣΥΝ γνωρίζει πολύ καλά εδώ και πολύ καιρό ότι όλα τα θέματα το ‘Αυτοδιοικητικό Κίνημα’ τα αντιμετωπίζει μέσα από άμεσες δημοκρατικές διαδικασίες και όχι με συναντήσεις κορυφής δια αντιπροσώπων σε κάποια κομματικά γραφεία. Γιατί λοιπόν επιλέγει να αντιμετωπίσουν σοβαρά θέματα κάποιοι εκπρόσωποι μέσα από διαπραγματεύσεις εν είδει παζαριού ; Είναι δυνατόν σοβαρά θέματα που άπτονται του προγραμματικού μας πλαισίου (Μνημόνιο, Καλλικράτης κ.ά.) για τις αυτοδιοικητικές εκλογές και έχουν συζητηθεί βασανιστικά σε πολλές ανοικτές συνελεύσεις του ‘Αυτοδιοικητικού Κινήματος’, να τα συζητήσουν δύο αντιπροσωπείες κλεισμένες σε κάποια γραφεία ;
3. Ο ΣΥΝ σε πρόσφατα πολιτικά του κείμενα τάσσεται υπέρ των κινημάτων των πολιτών. Η ηγεσία του ΣΥΝ γιατί στην περιφέρεια Στερεάς επιλέγει το δρόμο της σύγκρουσης με τα κινήματα των πολιτών αγνοώντας τις φωνές και τις παραινέσεις των μελών και στελεχών του που συμμετέχουν στο ‘Αυτοδιοικητικό Κίνημα’ από την αρχή και μάλιστα είναι ιδρυτικά μέλη του ;

Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι αυτή η πολιτική επιλογή της ηγεσίας του ΣΥΝ είναι μια αντίδραση στην υποτιθέμενη επίθεση που κάνουν στο κόμμα κάποιοι ‘εχθροί’ του. Γιατί τελευταία η ηγεσία του ΣΥΝ βλέπει πολλούς εχθρούς και ακολουθεί το σύνδρομο του ‘Περισσού’. Περιχαράκωση και άμυνα με πολεμικούς όρους. Κυρίως όμως προσπαθεί να απευθυνθεί στον κόσμο του στη Στερεά, για τον οποίο εκτιμώ ότι στην συντριπτική του πλειοψηφία ήθελαν την κοινή πορεία στα πλαίσια του Άυτοδιοικητικού κινήματος’. Δηλαδή είναι μια προσπάθεια να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα της επιλογής της αυτόνομης κομματικής καθόδου. Είναι καθαρά επικοινωνιακή η επιστολή προς εσωτερική κατανάλωση. Δηλαδή να πει στον κόσμο του το εξής : Εμείς τους κάναμε πρόταση και αυτοί αρνήθηκαν ακόμη και να συναντηθούμε. Και ξεμπερδεύουμε. Έτσι νομίζουν. Γιατί ο κόσμος της αριστεράς θα τους θέσει πολλά και δύσκολα ερωτήματα και θα πρέπει να απαντήσουν. Γιατί εναντιώθηκαν στο ‘Αυτοδιοικητικό Κίνημα’; Διαφωνούν με την επιλογή της υποψήφιας περιφερειάρχη Δέσποινας Σπανούδη ; Την θεωρούν πρόσωπο εμπιστοσύνης όταν πρωτοστατεί στα κινήματα και αφερέγγυα όταν πρόκειται για την περιφέρεια ; Γιατί δεν άκουσαν τα μέλη και τα στελέχη του αλλά και άλλα ανένταχτα στελέχη της αριστεράς, που συμμετέχουν στο ‘Αυτοδιοικητικό Κίνημα’ και μάλιστα όταν πριν λίγο καιρό είχαν στείλει και επιστολή προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για στήριξη του ‘Αυτοδιοικητικού Κινήματος’, αλλά προτίμησαν την αυτόνομη κάθοδο; Γιατί τελικά είστε ανακόλουθοι με τις ίδιες τις αποφάσεις σας, όπου μιλάτε για κοινή πορεία με τα κινήματα των πολιτών ;
Αγαπητοί φίλοι της ηγεσίας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.
Όλα δείχνουν δυστυχώς ότι η τελευταία ‘ανοικτή επιστολή σας’ δεν έγινε γιατί πιστεύετε πραγματικά στην κοινή συμπόρευση, αλλά για να πείτε κάτι στον κόσμο σας, για να δικαιολογήσετε δηλαδή τις επιλογές σας. Δηλαδή κάνοντας ευκαιριακούς τακτικισμούς και ανούσιες συνδικαλιστικές «ντρίμπλες» όπως χαρακτηριστικά λέτε στην ‘ανοικτή επιστολή’ σας ότι πρέπει να αποφύγουμε όλοι. (http://www.eviaportal.gr/content.asp?ID=6655)
Ο κόσμος της αριστεράς θα σας κρίνει για την επιλογή σας όπως βεβαίως θα μας κρίνει όλους, για τις όποιες επιλογές μας. Ας ευχηθούμε τουλάχιστον κοινή πορεία μετά τις εκλογές.

Χαλκίδα 25-9-2010
Κώστας Χαϊνάς

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Μεσσαπία : Η επίσκεψη της Υπουργού Π.Ε.Κ.Α. οι εξαγγελίες της και κάποια αποτίμηση

Την Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου ήρθε στην Μεσσαπία της Εύβοιας η Υπουργός Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κα Μπιρμπίλη και εξάγγειλε κάποια μέτρα για το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στην περιοχή με την τοξική ρύπανση. Ασφαλώς και μόνο το γεγονός της επίσκεψης και η εξαγγελία κάποιων μέτρων αποτελεί σαφώς μια θετική εξέλιξη.
Κατ’αρχήν πρέπει να σημειώσουμε ότι πολλοί παράγοντες του τοπικού συστήματος εξουσίας δεν ήθελαν αυτήν την επίσκεψη. Και πώς να την θέλουν βέβαια όταν λίγους μήνες πριν, διαβεβαίωναν τους κατοίκους της περιοχής ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα με το νερό και όσοι ισχυρίζονταν για το αντίθετο, δηλαδή οι ενεργοί πολίτες και οι σύλλογοι περιβάλλοντος έλεγαν ατεκμηρίωτες, αυθαίρετες και ανεύθυνες αναφορές, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Νομαρχίας Ευβοίας την Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009.
(http://www.servitoros.gr/news/view.php/24016/ )
Να μην αναφέρουμε τον Δήμο Μεσσαπίων, ο οποίος απειλούσε τους πολίτες που μιλούσαν για το πρόβλημα του τοξινομένου νερού με εξώδικα!
Και όχι μόνο δεν την ήθελαν την επίσκεψη αυτή, αλλά και η απουσία τους ήταν πολύ ηχηρή. Ήρθε η Υπουργός στην Μεσσαπία για το πρόβλημα του νερού και Νομάρχης Ευβοίας και Δήμαρχος Μεσσαπίων δεν εμφανίσθηκαν πουθενά. Κάποιοι θλιβεροί εκπρόσωποί τους (αντινομάρχες, αντιδήμαρχοι και ένας Δήμαρχος γειτονικού Δήμου), προσπάθησαν να ψελλίσουν κάποια πράγματα, αλλά τι να πουν οι άνθρωποι όταν ανήκουν και αυτοί στο ίδιο σύστημα εξουσίας που εδώ και πάνω από τριάντα πέντε χρόνια είναι συνένοχοι για αυτό το περιβαλλοντικό έγκλημα που προσπαθούν απεγνωσμένα να αποκρύψουν. Και να σκεφθεί κανείς ότι οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι προτείνονται από τα κόμματα εξουσίας ως υποψήφιοι για την τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση!
Όσο αφορά την ουσία των εξαγγελιών :
(http://www.servitoros.gr/news/view.php/29892/)
Οι δεσμεύσεις για άμεση διάθεση καθαρού και υγιεινού νερού, η άμεση απομάκρυνση των επικίνδυνων αποβλήτων, η πρόληψη και αποκατάσταση της προκληθείσας περιβαλλοντικής ζημιάς, αποτελούν θετικές εξαγγελίες, αρκεί να υλοποιηθούν άμεσα και με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Επίσης το γεγονός ότι η ηγεσία του ΥΠΕΚΑ παραδέχθηκε ότι ο βασικός ρυπαντής της περιοχής είναι η ΛΑΡΚΟ και εξάγγειλε συγκεκριμένα μέτρα, είναι μια θετική εξέλιξη, αφού το τοπικό σύστημα εξουσίας εδώ και χρόνια έχουν επιβάλλει ένα καθεστώς εκφοβισμού ακόμα και όταν κάποιος εκστομίσει το όνομα της ΛΑΡΚΟ!
Οι ενστάσεις μας και κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις τις οποίες διατυπώσαμε και στην συνέλευση που έγινε με την συμμετοχή πολλών πολιτών ήταν οι εξής:
1. Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την Μεσσαπία αλλά ολόκληρη την περιοχή της Κεντρικής Εύβοιας, δηλαδή μια περιοχή 120.000 ανθρώπων, αφού ο υδροφόρος ορίζοντας είναι ενιαίος και έχουμε ήδη σημάδια εξάπλωσης της ρύπανσης.
2. Τα μέτρα πρέπει να είναι άμεσα, μεσοπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα, για την άμεση διακοπή της ρύπανσης και την εξυγίανση της περιοχής, αν θέλουμε να έχουν ζωή και προοπτική οι άλλες μορφές οικονομικής δραστηριότητας της περιοχής όπως είναι η αγροτική μας παραγωγή η οποία σήμερα πλήττεται βαθύτατα.
3. Για την ΛΑΡΚΟ χρειάζεται να εφαρμοστεί ο νόμος άμεσα, ακόμη και να κλείσει μέχρι να μας αποδείξει ότι μπορεί να λειτουργεί χωρίς να ρυπαίνει. Είναι γνωστό ότι η συγκεκριμένη εταιρία δεν εφαρμόζει είτε δεν έχει επίκαιρες Μελέτες Περιβαλλοντικών Όρων, ουσιαστικά δηλαδή λειτουργεί χωρίς άδεια και μολύνει τη γη και τον υδροφόρο ορίζοντα με βαριά μέταλλα (Νικέλιο, Κάδμιο, Μόλυβδο κ.α.), πέρα από το γεγονός ότι συνεχίζει την απόθεση τόνων τοξικής σκουριάς στον Ευβοϊκό Κόλπο κατά παράβαση κάθε εθνικού και διεθνούς δικαίου. Και στην προοπτική να εξετασθεί και να μελετηθεί η τυχόν ασυμβατότητα της μεταλλευτικής δραστηριότητας με τις άλλες δραστηριότητες στην περιοχή (αγροτική παραγωγή κ.λ.π.). Με άλλα λόγια να εξετάσουμε σοβαρά το γεγονός του κλεισίματος της μεταλλευτικής δραστηριότητας όταν όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η περιοχή οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην περιβαλλοντική κατάρρευση και ερημοποίηση και μια επιστημονική έρευνα το τεκμηριώσει.
4. Δεν αναφέρθηκε καθόλου η διενέργεια επιστημονικής επιδημιολογικής μελέτης για την περιοχή και αυτό αποτελεί ένα σοβαρό έλλειμμα των εξαγγελιών της υπουργού.
5. Τέλος προτείναμε εάν θέλουμε οι εξαγγελίες και τα όποια μέτρα να πιάσουν τόπο, να ανακηρυχθεί η περιοχή σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ώστε να ενεργοποιηθούν οι ειδικές διαδικασίες που προβλέπονται και να εξασφαλιστούν οι αναγκαίες πιστώσεις.

Ασφαλώς οι όποιες εξαγγελίες θα δοκιμασθούν στην πράξη. Οι πολίτες θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την ριζική διακοπή της ρύπανσης, για καθαρό και υγιεινό νερό για όλους τους κατοίκους της Κεντρικής Εύβοιας.


Κώστας Χαϊνάς
Χαλκίδα 16-9-2010

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Κινήσεις Πολιτών : Μια άσκηση κοινωνικής δημοκρατίας και αφύπνισης

Σε πολλές πόλεις αλλά και σε ευρύτερες γεωγραφικές ενότητες ακόμη και σε πανελλαδικό επίπεδο έχουν συγκροτηθεί κινήσεις πολιτών για ένα φλέγον θέμα της περιοχής τους ή γενικότερα. Οι κινήσεις αυτές είναι ένα σχετικά νέο δημιούργημα και μάλιστα σε μια εποχή μιας γενικότερης κρίσης της κοινωνικής και πολιτικής συγκρότησης. Δημιουργούνται με απλό τρόπο άμεσης δημοκρατίας και οι συνελεύσεις των πολιτών αποτελούν το μοναδικό ίσως επίπεδο στο οποίο παίρνονται οι αποφάσεις με πνεύμα συναίνεσης, σύνθεσης και υπέρβασης των διαφορών. Οι ενεργοί πολίτες που συγκροτούν τις κινήσεις αυτές πολλές φορές δεν έχουν τις ίδιες πολιτικές αντιλήψεις και ιδεολογικές καταβολές, αλλά έχουν βρει ένα κοινό βηματισμό με αιχμή ένα ή περισσότερα προβλήματα που τους απασχολούν. Συνήθως είναι πολιτικοποιημένα άτομα που σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι ενταγμένα σε πολιτικούς φορείς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν συμμετέχουν και άτομα τα οποία έχουν κάποια κομματική ένταξη. Οι ψηφοφορίες πολλές φορές είναι ενδεικτικές για να δείξουν περισσότερο την ισχύ των προτάσεων. Οι πολίτες που συμμετέχουν όμως έχουν συνειδητοποιήσει την διαφορετικότητα του καθένα που συμμετέχει, την οποία όμως σέβονται και μέσα από την σύνθεση και την υπέρβαση την αναγάγουν από αδυναμία της κίνησης σε ισχυρό πλεονέκτημα. Οι συντονιστικές επιτροπές που εκλέγονται πολλές φορές στελεχώνονται από άτομα με διαθεσιμότητα. Τα φυσικά πρόσωπα που στελεχώνουν τις επιτροπές αυτές δεν είναι μόνιμα στις θέσεις αυτές, αλλά καλύπτονται περιοδικά από όλους τους πολίτες που συναποτελούν την κίνηση. Οι κινήσεις αυτές συναντήθηκαν πολλές φορές με συλλόγους περιβάλλοντος και άλλες πιο θεσμικές συλλογικότητες με αφορμή ένα ή περισσότερα προβλήματα. Και μάλιστα έδωσαν πνοή και δυναμισμό στις συλλογικότητες αυτές που σε πολλές περιπτώσεις είχαν αδρανήσει, γιατί έτσι όπως είναι δομημένες και λειτουργούν, κουράζουν, επαναλαμβάνονται και γραφειοκρατικοποιούνται. Ενώ οι κινήσεις πολιτών επειδή είναι άτυπες συλλογικότητες και έχουν μικρό χρόνο ζωής, μπορούν ευκολότερα να αυτοανανεώνονται και να συνεχίζουν με νέες μορφές και εκφράσεις.
Με τον ίδιο αυτό χαρακτήρα συγκροτήθηκαν και αρκετές κινήσεις πολιτών για την αυτοδιοίκηση. Χωρίς να έχουν από πίσω τους κάποιον πολιτικό φορέα, συναντήθηκαν πολίτες που ασφαλώς είχαν συναντηθεί στο παρελθόν με αφορμή κάποιο κοινωνικό ή περιβαλλοντικό πρόβλημα, για να συζητήσουν για το νέο θεσμικό πλαίσιο τον ‘Καλλικράτη’, κατέθεσαν προτάσεις και παρέμβηκαν στο μέτρο των δυνατοτήτων τους στην σχετική συζήτηση που έγινε στην κοινωνία και στη Βουλή για το νέο θεσμικό πλαίσιο της αυτοδιοίκησης. (Αναρωτιέμαι εάν κάποια αντίστοιχη διαδικασία έγινε από κάποιο πολιτικό κόμμα). Στην πορεία μάλιστα προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές σε αρκετές από αυτές τις κινήσεις (π.χ. Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας κ.ά.) οι πολίτες που τις συγκροτούν έκφρασαν την διάθεση τους ακόμη και να συγκροτήσουν συνδυασμούς και να διεκδικήσουν την εκπροσώπησή τους στις περιφέρειες και στους Δήμους και γιατί όχι να δικδικήσουν ακόμη και την πλειοψηφία. Οι κινήσεις αυτές απευθύνονται στις τοπικές κοινωνίες με πρόσκληση ενεργοποίησης και αυτενέργειας από τις ίδιες τις κοινωνίες των πολιτών και όχι απλά δια των εκπροσώπων τους. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η κάθε τοπική κοινωνία μέσα από άμεσες δημοκρατικές διαδικασίες θα καθορίσει όλα τα θέματα που σχετίζονται με τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Από την κατάρτιση τους προγραμματικού πλαισίου έως τον σχηματισμό του ψηφοδελτίου. Ακόμη και ο επικεφαλής υποψήφιος Δήμαρχος ή ο υποψήφιος περιφερειάρχης θα εκλεγούν μέσα από τις ανοικτές δημοκρατικές συνελεύσεις των πολιτών. Μέσα από ανοικτές δημοκρατικές διαβουλεύσεις αξιοποιώντας όλα τα μέσα επικοινωνίας και τη σύγχρονη τεχνολογία. Όλα τα θέματα λύνονται με ανοικτές συνελεύσεις των πολιτών της κίνησης. Αυτό είναι ένα νέο σχετικά φαινόμενο για τα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας. Μέχρι σήμερα οι τοπικές κοινωνίες είχαν συνηθίσει κάποιοι άλλοι (κυρίως οι κομματικοί μηχανισμοί) να λύνουν όλα τα ζητήματα, έχριζαν τους υποψήφιους και απευθύνονταν στις τοπικές κοινωνίες αντιμετωπίζοντας τους πολίτες κυρίως ως ψηφοφόρους και χειροκροτητές. Και το σίγουρο είναι όπως όλα δείχνουν, αυτήν την πεπατημένη θα ακολουθήσουν και σε αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές τα κόμματα που θα χρίσουν τους υποψήφιους τους, θα στελεχώσουν τα ψηφοδέλτιά τους από τα στελέχη τους και θα ζητήσουν από τις τοπικές κοινωνίες να τα στηρίξουν. Γιατί κυρίως τους ενδιαφέρει η επιβεβαίωση της πολιτικής τους μέσα από την κομματική καταγραφή. Αντιμετωπίζουν τους πολίτες ως απλούς ψηφοφόρους. Τα κόμματα εγκλωβισμένα στον κομματικό τους μικρόκοσμο, λειτουργούν ως διαμεσολαβητές των ψηφοφόρων τους με το πολιτικό σύστημα. Δεν ενδιαφέρονται για τις γενικότερες κοινωνικές διεργασίες, για την ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Και ειδικότερα στις αυτοδιοικητικές εκλογές όπου ο ρόλος των τοπικών κοινωνιών έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα, αφού αφορά την διαχείριση των τοπικών υποθέσεων. Και οι τοπικές κοινωνίες σ’αυτό, έχουν το πρώτο λόγο.
Από την άλλη πλευρά, έχουμε αυτή την καινοτομία που φέρνουν στην πολιτική ζωή η τακτική των κινήσεων πολιτών. Δεν ζητούν εξουσιοδότηση μέσω αντιπροσώπων από τις τοπικές κοινωνίες να διαχειριστούν τις υποθέσεις της, αλλά την ενεργή και ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών σε όλα τα θέματα που τους απασχολούν. Ζητούν από τους ίδιους τους πολίτες να συγκροτήσουν τα ψηφοδέλτιά της κάθε τοπικής κοινωνίας με περιοδικότητα και ανακλητότητα των εκπροσώπων τους. Ζητούν από τους πολίτες να πάρουν τις τοπικές υποθέσεις στα χέρια τους και να μην τις αναθέσουν στον οποιοδήποτε Δήμαρχο ή περιφερειάρχη. Γιατί, καμιά σοβαρή κοινωνική εξέλιξη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ουσιαστική και ενεργή συμμετοχή της κοινωνίας. Όλες οι κοινωνίες που βασίσθηκαν σε συστήματα που δούλευαν μέσω εκπροσώπων, απόντος της κοινωνίας, απέτυχαν ή κατέρρευσαν. Ασφαλώς η συμπόρευση και κοινή πορεία, θα γίνει με ένα κοινό προγραμματικό πλαίσιο για την κάθε τοπική κοινωνία, που θα προκύψει μέσα από τις ίδιες ανοικτές διαδικασίες με σύνθεση και συναίνεση.
Ένα ερώτημα που τίθεται καλοπροαίρετα από φίλους είναι : Ποιες σχέσεις μπορούν να έχουν αυτές οι αυτοδιοικητικές κινήσεις πολιτών με άλλους φορείς και πολιτικά κόμματα που ενδεχομένως να θέλουν να συμπορευτούν με τις κινήσεις πολιτών ; Η απάντηση είναι απλή. Όσοι θέλουν να συμπορευτούν με τους πολίτες της κίνησης να ενταχθούν στις διαδικασίες της κίνησης. Εφόσον η κίνηση πολιτών θέλει να είναι συνεπής με την αναγκαιότητα της ύπαρξής της, δεν μπορεί να κάνει επιλεκτικές σχέσεις και συνεργασίες με κανέναν. Διαφορετικά η ίδια η κίνηση αναιρεί τον ίδιο τον χαρακτήρα της. Εάν η κίνηση πολιτών εμπλακεί σε ξεχωριστές συζητήσεις και συμφωνίες με κόμματα και παρατάξεις, πέρα και έξω από τις δικές της διαδικασίες, θα αποτύχει παταγωδώς. Γιατί πλέον κανένας πολίτης δεν θα την εμπιστευθεί, αφού αναιρεί στην πράξη την βασική αρχή συγκρότησής της. Την αυτοδιαχείριση των υποθέσεών της. Ασφαλώς υπάρχουν θέματα προς επίλυση (Επικεφαλής ψηφοδελτίου, ψηφοδέλτιο, πρόγραμμα κ.λ.π.). Όμως κανένα από αυτά τα θέματα δεν μπορούν να λυθούν με ιδιαίτερες συζητήσεις και ειδικές συμφωνίες, αλλά μόνο με ανοικτές και δημοκρατικές διαδικασίες με τους πολίτες πρωταγωνιστές και όχι παραγκωνισμένους και θεατές των εξελίξεων και θύματα κάποιων μεθοδεύσεων.

Κώστας Χαϊνάς
2-8-2010

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

Αυτοδιοίκηση και κομματική καταγραφή

Όλα δείχνουν ότι στις εκλογές του Νοεμβρίου 2010, εκτός ίσως κάποιων φωτεινών εξαιρέσεων, θα έχουμε μια άλλη ουσιαστικά κομματική αναμέτρηση με υποψήφιους κομματικά στελέχη, ακόμη και στην πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση. Αυτήν την κατεύθυνση απ’ότι φαίνεται υιοθετούν όλες οι ηγεσίες των κομμάτων παρά τους ισχυρισμούς κάποιων περί του αντιθέτου. Σε μια περίοδο όπου το πολιτικό σύστημα δοκιμάζει τη μεγαλύτερη αμφισβήτηση από την μεταπολίτευση, οι ηγεσίες όλων των κομμάτων αποδεικνύονται πολύ αδύνατες να αφουγκραστούν τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της κοινωνίας και οδηγούνται σε αποφάσεις με βασικό κριτήριο την αυτοσυντήρησή τους. Το κριτήριο για τις κομματικές ηγεσίες των μεγάλων κομμάτων είναι η επιβεβαίωση της πολιτικής τους στην κεντρική πολιτική σκηνή. Το κριτήριο για τις ηγεσίες των μικρότερων κομμάτων είναι η διασφάλιση μιας κομματικής καταγραφής, η οποία θα τους απαλύνει τις αγωνίες για την υπαρξιακή τους υπόσταση. Δηλαδή, τις ηγεσίες όλων των κομμάτων δεν τους απασχολούν τα προβλήματα των τοπικών κοινωνιών και οι λύσεις τους, αλλά η πολιτική τους επιβεβαίωση. Στην κατεύθυνση αυτή συντελεί και ο νέος νόμος που διέπει την αυτοδιοίκηση, δηλαδή ο ‘ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ’, ο οποίος αποτρέπει κινήσεις πολιτών οι οποίες θα μπορούσαν να δημιουργηθούν στην βάση κάποιων προβλημάτων σε μια περιοχή και να διεκδικήσουν την αυτοδιοίκηση μιας πόλης ή ενός χωριού. Υποχρεώνει τον οποιοδήποτε διεκδικητή να έχει τουλάχιστον υποψηφίους στο μεγαλύτερο πλήθος των εκλογικών περιφερειών, δηλαδή στην πράξη αποτρέπει μεμονωμένους πολίτες ή άλλες συλλογικότητες να διεκδικήσουν την δημοτική ή τοπική κοινότητα μιας περιοχής. Και το χειρότερο, αλλοιώνει τα αποτελέσματα, αφού η πλειοψηφία μιας πόλης ή ενός χωριού μπορεί να ανατραπεί, εάν στο σύνολο του Δήμου επικρατήσει κάποιος άλλος συνδυασμός. Αυτές είναι σοβαρές παρενέργειες τις οποίες θα πληρώσει τελικά η αυτοδιοίκηση και οι τοπικές κοινωνίες. Έτσι με όλες αυτές τις αντικειμενικές δυσκολίες που θέτει το θεσμικό πλαίσιο, οδεύουμε προς τις εκλογές του Νοεμβρίου 2010.
Σε όλη τη χώρα παρατηρούμε σοβαρές προσπάθειες να δημιουργηθούν αυτόνομες αυτοδιοικητικές κινήσεις πολιτών, χωρίς τα γνωστά ‘χρίσματα’ και κάθε είδους εξαρτήσεις. Οι κινήσεις αυτές αγκαλιάζονται σε ένα βαθμό από τις τοπικές κοινωνίες που έχουν βαρεθεί όλα αυτά τα χρόνια την διαιώνιση μιας κατάστασης που χαρακτηρίζει το νεοελληνικό Κράτος και την αυτοδιοίκηση, δηλαδή πελατειακές σχέσεις, αδιαφάνεια, αναξιοκρατία, δημοκρατικό έλλειμμα και παραγκωνισμό του πολίτη. Κινήσεις και κινήματα πόλης, που έχουν τις ρίζες τους σε αγώνες για ποιότητα ζωής, για το περιβάλλον, για μικρά και μεγάλα προβλήματα της καθημερινής ζωής του πολίτη των πόλεων. Δυστυχώς όμως έχουν πέσει κάθε είδους δυνάμεις πάνω τους, με σκοπό να ματαιώσουν κάθε προσπάθεια άρθρωσης ενός νέου πολιτικού λόγου, χωρίς τις γνωστές κομματικές αγκυλώσεις, που θα έχει στο πυρήνα της σκέψης του τα πραγματικά προβλήματα των τοπικών κοινωνιών και την διεκδίκηση λύσεων. Και όχι κάποιους ιδεολογισμούς οι οποίοι αποτελούν το άλλοθι για κάποιες δυνάμεις να αρνούνται και να πολεμάνε τις κινήσεις αυτές. Λες και το πρόβλημα που καλούνται οι πολίτες να απαντήσουν μέσα από τις αυτοδιοικητικές εκλογές, είναι το Μάαστιχτ, το ΔΝΤ, το μνημόνιο, η ΕΕ κ.ο.κ. Όχι πως αυτά τα θέματα δεν είναι σοβαρά αλλά δεν είναι αυτά που χαρακτηρίζουν άμεσα την αυτοδιοίκηση. Όπως παλιότερα εάν στις διακηρύξεις μιας κίνησης δεν συμπεριλαμβάνονταν η έξοδος από το ΝΑΤΟ ή το διώξιμο των ‘βάσεων του θανάτου’, ήσουν όχι απλά ρεφορμιστής, ίσως και μειωμένων πατριωτικών πεποιθήσεων. Κάποιοι μάλιστα κριτικάρουν τις διακηρύξεις αυτών των κινήσεων πολιτών, γιατί δεν υπάρχει αυτή η γνωστή συνθηματολογία της ξύλινης κομματικής γλώσσας, αλλά μιλάνε για τον τόπο τους, για τα περιβαλλοντικά εγκλήματα που συντελούνται, για την ποιότητα ζωής του πολίτη των πόλεων, για τον κοινωνικό αποκλεισμό και ιδιαίτερα των νέων, για τα δικαιώματα των πεζών και των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, για τους ελεύθερους χώρους, για τον εθελοντισμό και την κοινωνική αλληλεγγύη, για την δημοκρατία και την συμμετοχή του πολίτη στις δημοτικές διαδικασίες και για πολλά άλλα θέματα της καθημερινότητας του πολίτη. Κάποιοι κατατάσσουν αυτά τα θέματα σε μια δήθεν απολίτικη θεματολογία και προσπαθούν να μειώσουν την αξία τους. Ορισμένοι μάλιστα αποφαίνονται ότι οι κινήσεις αυτές είναι ‘χύμα’, επειδή ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα που έχουν είναι να συσπειρώνουν πολίτες από διαφορετικούς πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους. Ασφαλώς κάτω από ένα προγραμματικό πλαίσιο που όμως εστιάζει στα τοπικά προβλήματα και στην αυτοδιοίκηση και όχι σε γενικά και αφηρημένα πολιτικά θέματα, στα οποία πέρα από το γεγονός ότι ενδέχεται οι συμμετέχοντες να έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις, δεν αφορούν άμεσα την τοπική κοινωνία και την αυτοδιοίκηση. Και αντί αυτό να θεωρείται πλεονέκτημα, το γεγονός δηλαδή της συνύπαρξης πολιτών με διαφορετικές ιδεολογικές αναφορές –όπως θα το έκρινε ένας κοινός νους- κάποιοι περισπούδαστοι εγκέφαλοι, κρίνουν την κίνηση αυτή απολίτικη και ξεμπερδεύουν, μένοντας στην ησυχία της κομματικής τους καθαρότητας. Αποφεύγοντας ταυτόχρονα να συνομιλήσουν και να συνευρεθούν με πολίτες διαφορετικούς από το κομματικό τους ακροατήριο. Όταν όμως αυτοί οι πολίτες και οι κινήσεις πολιτών, τα προηγούμενα χρόνια συγκρούονταν με διάφορα συμφέροντα, για την προάσπιση του περιβάλλοντος, για καθαρό και υγιεινό νερό, για τα ενεργειακά θέματα, για ανθρώπινες πόλεις και τόσα άλλα, αρκετοί από τους εκπροσώπους αυτών των μηχανισμών, ζούσαν στον κομματικό τους μικρόκοσμο, νομίζοντας ότι έκαναν πολιτική επειδή συμμετείχαν στις συνεδριάσεις του κομματικού τους φορέα μία φορά το μήνα!
Μια βασική ποιοτική διαφορά των κομματικών συνδυασμών με τις κινήσεις πολιτών, πέρα από την κομματική εξάρτηση και την πολιτική εκμετάλλευση που υφίστανται είναι και η εξής. Τα κομματικά ψηφοδέλτια απευθύνονται στην κοινωνία και ζητάνε την στήριξη των πολιτών, εστιάζοντας στην πολιτική των φορέων τους και το κυριότερο θέλοντας τους απλούς ψηφοφόρους και χειροκροτητές. Οι κινήσεις πολιτών θέλουν τους πολίτες πρωταγωνιστές, δηλαδή συμμέτοχους στο εγχείρημα σήμερα και αύριο ενεργούς πολίτες για κάθε αυτοδιοικητική παρέμβαση. Στις κινήσεις πολιτών δεν υπάρχει κάποιος μηχανισμός που θα αναλάβει την διεκπεραίωση των θεμάτων που συνδέονται με τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Δεν υπάρχουν κάποιοι ‘φωτισμένοι’ οι οποίοι θα πάνε να ‘φωτίσουν’ τους πολίτες με την γραμμή τους όπως θα γίνει με τους κομματικούς συνδυασμούς. Στις κινήσεις πολιτών οι ίδιοι οι πολίτες πρέπει να συντάξουν την διακήρυξη και το πρόγραμμα, να ιεραρχήσουν τις ανάγκες και να θέσουν τις προτεραιότητες, μέσα από μια δύσκολη, μεγάλη και πλατιά διαβούλευση. Οι ίδιοι οι πολίτες πρέπει μέσα από την αυτοοργάνωσή τους και την εθελοντική συμμετοχή τους να λύσουν όλα τα θέματα των υποψηφιοτήτων αφού θα είναι οι ίδιοι υποψήφιοι και όχι κάποιοι εκπρόσωποι τους. Οι ίδιοι οι πολίτες θα πρέπει αύριο να είναι παρόντες στα δημοτικά συμβούλια και να παρεμβαίνουν και όχι μόνο κάποιοι εκπρόσωποί τους.
Η απόπειρα λοιπόν των αυτοδιοικητικών κινήσεων πολιτών είναι και μια μεγάλη κοινωνική άσκηση πολιτικής στη βάση της κοινωνίας από τους ίδιους τους πολίτες και αυτό έπρεπε να χαροποιεί όλους και πρώτα απ’όλα τους πολιτικούς φορείς εάν πραγματικά ενδιαφερόντουσαν για μια ενεργή πολιτική συμμετοχή της κοινωνίας. Γιαυτό και μόνο χρειάζεται όλοι μας, να δώσουμε την ευκαιρία και τη δυνατότητα να ανθήσουν αυτές οι προσπάθειες και όχι να τις πνίξουν οι κάθε είδους μικροκομματικές σκοπιμότητες.

Κώστας Χαϊνάς
13-7-2010

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Εκλογές για την αυτοδιοίκηση 2010 : Μπορεί να είναι πρωταγωνιστής ο πολίτης ;

Μετά από την ολοκλήρωση των διαδικασιών για τον ‘ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ’ οδηγούμαστε τελικά τον Νοέμβριο του 2010 σε εκλογές στους δύο νέους βαθμούς της αυτοδιοίκησης. Στους νέους δήμους που προέκυψαν από τις συνενώσεις και στις περιφέρειες που μέχρι εχθές είχαν διορισμένο περιφερειάρχη από την εκάστοτε Κυβερνητική πλειοψηφία. Αυτό από μόνο του όπως και μια σειρά άλλες μεταρρυθμίσεις που προωθήθηκαν ήταν θετικές και οι νέοι Δήμοι και Περιφέρειες, κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις μπορούν να αναδειχθούν σε επιτελικά όργανα καθορισμού μιας πραγματικής αυτό-διοικητικής πολιτικής, προς όφελος των τοπικών κοινωνιών. Ασφαλώς και υπάρχουν πολλά σημεία που θα μπορούσε κάποιος να ασκήσει κριτική, αλλά πλέον δεν έχει νόημα(το κάναμε προγενέστερα), αφού ο ‘ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ’ είναι πλέον νόμος του Κράτους και με βάση αυτό θα γίνουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010. Εκείνο που θα μας απασχολήσει στο σημερινό σημείωμα είναι κατά πόσο υπάρχουν σήμερα οι προϋποθέσεις να πάρουν μέρος στις εκλογές αυτές, αυθεντικές και πραγματικά ανεξάρτητες αυτοδιοικητικές κινήσεις πολιτών. Και ειδικότερα στον νέο Δήμο της Χαλκίδας, δηλαδή στο Δήμο που προκύπτει από την συνένωση τεσσάρων άλλων Δήμων (Ανθηδώνα, Αυλίδα, Ληλαντίων, Νέα Αρτάκη) με τον Δήμο Χαλκιδέων.

Στοιχεία του νέου Δήμου

α/α ΟΤΑ Πληθυσμός Έκταση Πυκνότητα Διαμερίσματα
1 Χαλκιδέων 55.264 30,80 1.794,10 1
2 Ληλαντίων 15.389 111,32 138,10 6
3 Νέα Αρτάκη 8.571 23,02 372,40 1
4 Αυλίδας 7.714 122,23 63,10 4
5 Ανθηδόνα 5.871 129,29 42,80 2

Γενικό 92.809 416,66 482,10 14

Πίνακας 1 : Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης

Είναι αλήθεια ότι ο νέος Δήμος που προκύπτει είναι ένας σχετικά μεγάλος δήμος σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα. Η αλήθεια όμως είναι ότι αποτελούν μια ενιαία οικονομική και γεωγραφική ενότητα, θα μπορούσαμε να πούμε και πολεοδομική και η Χαλκίδα είναι το βασικό κέντρο της. Με ανισότητες και διαφορές ασφαλώς. Με διαφορετικά επίπεδα κοινωνικής οργάνωσης. Με διαφορετικές μορφές οικονομίας και επιχειρήσεων. Όμως αυτή η πολυμορφία μπορεί να αποτελέσει το συγκριτικό της πλεονέκτημα. Οι κοινωνίες και οι οικονομίες που βασίζονται σε ‘μονοκαλλιέργειες’ υστερούν σε σχέση με τις κοινωνίες που διαθέτουν πλουραλιστικές μορφές κοινωνικής και οικονομικής συγκρότησης, γιατί έτσι διασφαλίζουν εναλλακτικές λύσεις απασχόλησης και κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης. Ανατολικά της Χαλκίδας έχουμε μια πλούσια πεδιάδα του Ληλάντιου με αγροτική παράδοση, αλλά και με βιομηχανίες, δυτικά έχουμε την Ανθηδώνα με το αρχαίο της λιμάνι, που μπορεί να εξελιχθεί εκτός από αγροτική περιοχή παραγωγής ποιοτικών αγροτικών προϊόντων, σε μια περιοχή ποιοτικού τουρισμού και φιλοξενίας της εξοχικής κατοικίας των Χαλκιδέων και όχι μόνο. Πιο Νότια έχουμε την ιστορική Αυλίδα με την Αυλίδεια Αρτέμιδα και το αρχαίο τείχος στο ‘Μεγάλο Βουνό’ και επίσης έχουμε την ‘Ριτσώνα’ που συγκεντρώνει ανεξέλεγκτα βιομηχανικές μονάδες, στοιχεία που μπορούν να την αναδείξουν σε ένα παγκόσμιο αρχαιολογικό κέντρο, αντιμετωπίζοντας αποτελεσματικά όμως το πρόβλημα της ρύπανσης. Βορειότερα έχουμε την Νέα Αρτάκη μια νέα και ζωντανή πόλη που φιλοξενεί ένα σημαντικό αριθμό βιοτεχνιών αλλά και μονάδων της πρωτογενούς τομέα της οικονομίας. Και έχουμε και την Χαλκίδα, με το στενό του Ευρίπου ως σήμα κατατεθέν, με το εμπορικό λιμάνι της, με τα μεγάλα προβλήματα της στο κυκλοφοριακό, στις υποδομές της, στους ελεύθερους χώρους της, στο περιβάλλον της. Έχουμε δηλαδή μια μεγάλη ενότητα με μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα και ταυτόχρονα με μεγάλα προβλήματα.
Στα πλαίσια ενός σημειώματος ασφαλώς δεν μπορούμε να μιλήσουμε για όλα, αλλά θα μπορούσαμε να σημειώσουμε κάποια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτά είναι τα πιο σημαντικά ή τα προβλήματα με τη μεγαλύτερη προτεραιότητα.
Κατά πρώτον λοιπόν θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία με βάση τον οικονομικό και κοινωνικό χαρακτήρα της περιοχής μας, τον επανασχεδιασμό και την χωροθέτηση των οικονομικών δραστηριοτήτων που έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή μας με άναρχο και ανεξέλεγκτο τρόπο. Που και πως θέλουμε να έχουμε τις βιοτεχνίες και τις βιομηχανίες μας. Γιατί και αυτές πρέπει να υπάρχουν κάπου, αλλά σωστά χωροθετημένες και οργανωμένες με υποδομές και περιβαλλοντική προστασία. Στενά δεμένο με αυτό είναι ο πολεοδομικός ανασχεδιασμός των πόλεών μας, για την αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού και συγκοινωνιακού προβλήματος με έμφαση στην δημιουργία υποδομών (π.χ. ανισόπεδων διαβάσεων σε σημεία κόμβους) και την ολόπλευρη αξιοποίηση των μέσων μαζικής μετακίνησης με στόχο την ελαχιστοποίηση της μετακίνησης των κατοίκων της περιοχής με αυτοκίνητο. Την ενίσχυση της πεζής μετακίνησης και του ποδηλάτου μέσα στις πόλεις μας για όλες τις κοινωνικές ομάδες και για τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού, με την δημιουργία των κατάλληλων υποδομών. Την ενίσχυση και επέκταση των ελεύθερων χώρων και των χώρων πρασίνου, με την διεκδίκηση των παλιών στρατοπέδων και των άλλων παλιών βιομηχανικών εγκαταστάσεων της περιοχής μας που διάφορα συμφέροντα τα έχουν βάλει στο μάτι για τσιμεντοποίηση. Το πρόβλημα του νερού χρειάζεται να το αντιμετωπίσουμε με ορίζοντα άμεσα στο μέλλον, αφού όλοι γνωρίζουμε ότι ο υδροφορέας της Κεντρικής Εύβοιας, όπως και ο Ευβοϊκός Κόλπος ρυπαίνονται αργά και σταθερά με βαρέα μέταλλα και οργανική ρύπανση. Το πρόβλημα των αστικών απορριμμάτων δεν αντιμετωπίζεται με νέους ΧΥΤΑ. Αντιμετωπίζεται με ολοκληρωμένο ανασχεδιασμό και οργάνωση της ανακύκλωσης στην πηγή σε όλη την περιοχή και με αναβάθμιση του υπάρχοντος ΧΥΤΑ σε χώρο υποδοχής των υπολειμμάτων όπου και μέρος απ’αυτά μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε στην συνέχεια με κομποστοποίηση. Διαφορετικά ανοίγουμε διάπλατα την πόρτα για καύση των απορριμμάτων. Και αυτό θέλουν κάποιοι που θέλουν να αποτύχει η ανακύκλωση και η ολοκληρωμένη διαχείριση των αστικών απορριμμάτων. Οι υπάρχουσες μονάδες βιολογικής επεξεργασίας των αστικών αποβλήτων χρειάζεται να επεκταθούν και να οργανωθούν ώστε να μπορέσουν να συνδεθούν στο δίκτυο όλα τα σπίτια και οι επιχειρήσεις της περιοχής, προβλέποντας και την μελλοντική ανάπτυξη. Θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει πολλά άλλα προβλήματα των πόλεών μας και της περιοχής μας. Η αναφορά μας στα προβλήματα αυτά ήταν ενδεικτική. Το ερώτημα που απασχολεί τον καθένα μας είναι : Μπορούν να αντιμετωπισθούν τα προβλήματα αυτά από την νέα αυτοδιοίκηση που θα εκλεγεί από τις εκλογές του Νοεμβρίου ; Η απάντησή μας είναι σαφής. Εάν συνεχισθούν να εκλέγονται οι δήμαρχοι και τα δημοτικά συμβούλια με βάση τα κομματικά ‘χρίσματα’, η απάντηση είναι ΟΧΙ, ή καλύτερα να πούμε ότι δεν θα έχουμε μια ουσιαστική αντιμετώπιση, όσες καλές προθέσεις και αν έχει ο εκλεγμένος δήμαρχος και κάποιοι εκλεγμένοι σύμβουλοι. Το πρόβλημα ξεκινά από την αρχή. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές δυστυχώς έχουν εξελιχθεί σε μια δεύτερη κομματική αντιπαράθεση, πλέον αυτής των εθνικών εκλογών. Τα πραγματικά προβλήματα των τοπικών κοινωνιών μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Εκείνο που μετράει για τους κομματικούς μηχανισμούς είναι ποια χρώματα θα γεμίσουν το βράδυ των εκλογών την οθόνη των τηλεοράσεων για να επιβεβαιώσουν ή όχι τις πολιτικές τους. Και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Γιατί οι τοπικές κοινωνίες και οι πολίτες, θέλουν ένα δήμαρχο και ένα δημοτικό συμβούλιο που θα ασχοληθούν και θα αγωνισθούν μαζί με τους πολίτες για τα προβλήματα της περιοχής και όχι κομματικούς εντεταλμένους. Ή σε άλλες περιπτώσεις να προκύπτουν απλοί διαχειριστές της τετραετίας, ισορροπώντας ανάμεσα σε διάφορα μικρά ή μεγάλα συμφέροντα. Σε καλύτερες εκδοχές μπορεί να προκύψουν κάποια ικανά και αδιάφθορα πολιτικά στελέχη που ασφαλώς υπάρχουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους, που όμως είναι ‘καταδικασμένα’ να αποτύχουν, ή να κάνουν ελάχιστα πράγματα, έτσι όπως λειτουργούν τα σημερινά δημοτικά συμβούλια. Μετά τον 2ο μήνα των εκλογών η αντιπολίτευση προσπαθεί να αποδείξει ότι ο Δήμαρχος έχει αποτύχει! Καμιά συνεννόηση, καμιά συλλογικότητα, καμιά συνυπευθυνότητα. Γιατί να μην μπορούν για παράδειγμα να συνεργασθούν πλειοψηφία και μειοψηφίες στο Δήμο για να λυθούν τα προβλήματα της πόλης ; Η απάντηση νομίζω είναι προφανής. Δεν τα έχω με τα πολιτικά κόμματα. Όχι τα πολιτικά κόμματα παρά την απαξίωσή τους, χρειάζεται να επιβεβαιώνουν τον πολιτικό τους ρόλο ως κύτταρα της Δημοκρατίας μας συνεχώς στην κοινωνία και στη Βουλή, και στις Εθνικές Εκλογές μπορούν να δοκιμάζουν την πολιτική τους επιρροή. Με την εμπλοκή τους όμως στα αυτοδιοικητικά θέματα και στις αυτοδιοκητικές εκλογές με τον τρόπο που γίνεται, ούτε τα ίδια ωφελεί ούτε τις τοπικές κοινωνίες.
Το ερώτημα λοιπόν είναι :
Είμαστε σήμερα σε θέση ως τοπική κοινωνία της Χαλκίδας και των άλλων πόλεων που συναπαρτίζουμε τον νέο Δήμο, να πούμε, σε όλους αυτούς που θα θελήσουν να μας εγκλωβίσουν σε έναν ακόμη άγονο κομματικό ανταγωνισμό, ΟΧΙ ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε ; Δεν ξέρω την απάντηση, θα φανεί όμως από τις εξελίξεις και τα αποτελέσματα. Η προσωπική μου γνώμη όμως είναι ότι, μπορούμε σήμερα να πούμε ΝΑΙ στην συγκρότηση μιας αυθεντικής πραγματικά ανεξάρτητης κίνησης για μια αυτοδιοίκηση των πολιτών. Με πρωταγωνιστές τους πολίτες. Ενταγμένους ή όχι σε πολιτικά κόμματα δεν έχει σημασία. Σε μια κίνηση πολιτών που θα συγκινήσει και θα συνεπάρει όλους εκείνους που απογοητευμένοι βλέπουν την απαξίωση του σημερινού πολιτικού μας συστήματος, που θα μας οδηγήσει όλους σε μια νέα προσπάθεια που το μοναδικό στοιχείο που θα μας ενώνει θα είναι η αγάπη μας και οι αγωνίες μας για τον τόπο. Που μέσα από άμεσες δημοκρατικές διαδικασίες θα συζητάμε τα πάντα και θα αποφασίζουμε εμείς για όλα. Και αν αποφασίσουμε να κατέβουμε και στις εκλογές όλοι οι υποψήφιοί μας και ο υποψήφιος Δήμαρχος θα εκλεγούν από εμάς, από την συνέλευση των πολιτών. Και το προγραμματικό μας πλαίσιο εμείς θα το αποφασίσουμε. Μέσα από τις διαφορές μας θα βρούμε τις νέες συνθέσεις και θα κάνουμε όλοι με καλή θέληση τις απαραίτητες υπερβάσεις. Καταλαβαίνω ότι το εγχείρημα δεν είναι απλό, ούτε εύκολο. Όμως ταυτόχρονα πρέπει να αποφασίσουμε ως πολίτες. Θα μείνουμε απλοί παρατηρητές ή στη καλύτερη περίπτωση απλοί ψηφοφόροι αυτών που θα αποφασίσουν κάποιοι για μας χωρίς εμάς, ή θα πάρουμε την υπόθεση της λύσης των προβλημάτων μας στα χέρια μας ;
Προβλήματα που μπορούν κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις να αντιμετωπισθούν, αξιοποιώντας τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα που πράγματι έχουμε ως περιοχή και κυρίως όταν ο πολίτης αναδειχθεί σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων και όχι υποχείριο των κάθε λογής επιδιώξεων και συμφερόντων που ‘βλέπουν’ την Χαλκίδα ως ένα μεγάλο οικονομικό χώρο για να συνεχίσουν το ‘πάρτυ’ των εν γένει αδιαφανών διαγωνισμών για τα δημόσια έργα και των δημοτικών προμηθειών και άλλων σκοπιμοτήτων που καμιά σχέση δεν έχουν με την επίλυση των προβλημάτων μας.

Κώστας Χαϊνάς
Χαλκίδα 20 Ιουνίου 2010

Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

Ο τόπος χρειάζεται σήμερα μια δημοκρατική εναλλακτική πολιτική λύση

Τρεις μόνο λέξεις, Δημοκρατία, Διαφάνεια, Αξιοκρατία, μπορούν να συμπυκνώσουν τα αιτήματα των καιρών.
Μπροστά σε μια εικόνα γενικής πολιτικής απαξίωσης σε θεσμούς, κόμματα και πολιτικό προσωπικό. Τα δύο μεγάλα κόμματα – παρατάξεις που κυβέρνησαν τη χώρα από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, αποδεικνύονται ανίκανα, να δώσουν άμεσες δημοκρατικές λύσεις σε χρονίζοντα προβλήματα της δημοκρατίας μας. Παρότι κάποια κυβερνητικά μέτρα είναι στην σωστή κατεύθυνση, η Κυβέρνηση συνολικά δεν πείθει ότι μπορεί να βγάλει τη χώρα από τη κρίση και να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της, γιατί κυρίως δεν εμπνέει και ως σύνολο δεν αποτελούν μια ολοκληρωμένη πολιτική. Δεν πείθει κυρίως γιατί στην κοινή γνώμη τα βαρίδια της πολιτικής του παρελθόντος λειτουργούν καθοριστικά στο παθητικό του ισοζυγίου της πολιτικής της. Παρότι και τα δύο κόμματα είναι υποχρεωμένα κατά καιρούς να προσπαθούν να αποποιηθούν ευθύνες των πολιτικών του παρελθόντος και να διαχωρίσουν την θέση τους. Παρότι και οι δύο ηγεσίες αυτών των κομμάτων είναι νέες σχετικά, αποδείχθηκαν όμως μέχρι σήμερα ότι δεν είναι ικανές να κόψουν τον ομφάλιο λώρο που τους συνδέει με το ‘αμαρτωλό’ παρελθόν των πολιτικών τους. Και η εξήγηση είναι απλή. Γιατί δεν υπήρξε ποτέ μέχρι σήμερα, καμιά αυθεντική και ριζική πολιτική αναθεώρησης των πολιτικών τους και ουσιαστικής αυτοκριτικής των ηγεσιών και των δύο κομμάτων. Γιατί περιστασιακά και αποσπασματικά διαχωρίζουν τη θέση τους μόλις η δημοσιογραφική ή η εισαγγελική έρευνα αναδείξει ενοχοποιητικά στοιχεία για κάποιους πολιτικούς πρωταγωνιστές των προηγούμενων Κυβερνήσεων. Συμπέρασμα. Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί όχι απλά να οδηγήσει τη χώρα σε μια προοπτική εξόδου από τα σημερινά αδιέξοδα, δεν μπορεί καν να διαχειριστεί απλά ζητήματα δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων. Από την άλλη πλευρά η αριστερά, εκτός κάποιων μεμονωμένων φωνών ή εκφράσεων, έχει σχεδόν κηρύξει την ‘σοσιαλιστική επανάσταση’ είτε με τη μορφή της ‘επαναστατικής γυμναστικής’ με τους αποκλεισμούς των κρουαζερόπλοιων και των Ξενοδοχείων, είτε με τα ‘Μέτωπα Ανατροπής’ είτε με διακηρύξεις για την ‘υπέρβαση’ του συστήματος και την ‘προώθηση του σοσιαλισμού’. Οι πολίτες λοιπόν παρακολουθούν από την μια, τους δύο εταίρους του δικομματισμού, χωρίς ασφαλώς να ταυτίζονται, να προσπαθούν να αρθρώσουν μια νέα πολιτική που όμως στηρίζεται σε παλιά ‘υλικά’ και σε αποτυχημένες συνταγές. Από την άλλη, μια αριστερά αυτοπαγιδευμένη στον μικρόκοσμό της, αγνοεί τις συγκεκριμένες συνθήκες και τη πραγματικότητα της χώρας μας και να συνθηματολογεί ή να καταγγέλλει στην καλύτερη περίπτωση τους πάντες. Αν μπορώ κατ’ ελάχιστο να εκφράσω το κοινό αίσθημα, αυτό που διαπιστώνω είναι ότι οι πολίτες δεν ‘βλέπουν’ πουθενά εναλλακτικές πολιτικές λύσεις σήμερα και αυτό εκφράζεται και μέσω των δημοσκοπήσεων σε ένα βαθμό. Και όταν αναφερόμαστε σε εναλλακτικές πολιτικές διεξόδου εννοούμε λύσεις ρεαλιστικές, άμεσα εφαρμόσιμες και κυρίως αναφερόμαστε στις πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να εκφράσουν και να υλοποιήσουν αυτές τις εναλλακτικές λύσεις, σε ένα πλαίσιο μιας εναλλακτικής Κυβερνητικής πολιτικής εξουσίας. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο. Η κοινωνία δεν θέλει μόνο ωραίες και ΄φανταχτερές’ προτάσεις αλλά κυρίως θέλει να ακούσει για κυβερνητικές λύσεις εφαρμοσμένης πολιτικής.
Και αυτό δυστυχώς λείπει σήμερα από το πολιτικό σκηνικό.

Ποια είναι λοιπόν η λύση σήμερα ;
Χωρίς καμιά αίσθηση γνώσης της μοναδικής αλήθειας, εκτιμώ ότι σήμερα το πρόβλημα της χώρας είναι πρόβλημα δημοκρατικού ελλείμματος. Δεν αφορά άμεσα ούτε τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, ούτε την εφαρμογή του σοσιαλισμού. Το πρόβλημα της χώρας είναι πρόβλημα μιας δημοκρατικής ανασυγκρότησης του Κράτους και της κοινωνίας μας, σε όλα τα επίπεδα και τους θεσμούς της. Σήμερα χρειαζόμαστε ένα δημοκρατικό σύστημα κεντρικής διοίκησης, με μηδενισμό της γραφειοκρατίας, με αξιοκρατία και διαφάνεια. Με όλες τις δημόσιες προμήθειες μέσω διαγωνισμών, ανοικτούς και διαφανείς σε όλους. Χρειαζόμαστε μια μεγάλη μεταρρύθμιση στην παιδεία μας, με αναβάθμιση όλων των επιπέδων σπουδών, με την επ-ανακάλυψη του ρόλου του εκπαιδευτικού στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, την αξιολόγηση και την αυτοαξιολόγηση του έργου του. Χρειαζόμαστε ένα δημόσιο σύστημα υγείας που θα έχει πρόσβαση ο κάθε πολίτης και ένα δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα για όλους τους Έλληνες χωρίς συντεχνιακές εξαιρέσεις που θα μπορούν να έχουν μια δίκαιη σύνταξη ανάλογα με τα χρόνια εργασίας τους και το ύψος των εισφορών τους. Χρειαζόμαστε μια παραγωγική οικονομία με επιχειρήσεις που θα λειτουργούν ασφαλώς με κανόνες αλλά δεν θα δαιμονοποιείται η επιχειρηματικότητα, η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα, αλλά θα έχουν κίνητρα ώστε να συμβάλλουν και να διαδραματίσουν έναν σημαντικό ρόλο στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Χρειαζόμαστε δραστική μείωση των εξοπλισμών, εκδημοκρατισμό και ανακαθορισμό των σχέσεων Κράτους-Εκκλησίας με τον διαχωρισμό των λειτουργιών τους και πολλά ίσως άλλα μέτρα εκδημοκρατισμού που έχουν ειπωθεί κατά καιρούς. Κυρίως χρειάζεται να ανακαλύψουμε ένα νέο όραμα που θα εμπνεύσει τους πολίτες και κυρίως την απογοητευμένη νεολαία που βλέπει καθημερινά τον κοινωνικό αποκλεισμό σε βάρος της.
Όλα αυτά κάποιοι θα τα κατηγορήσουν ότι κινούνται μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού και αποτελούν εξωραϊσμό του συστήματος. Ναι ασφαλώς όλες αυτές οι προτάσεις που αποτελούν το πλαίσιο μιας δημοκρατικής μεταρρύθμισης δεν θα ανατρέψουν το σύστημα. Θα το εκδημοκρατίσουν όμως και αυτό χρειάζεται σήμερα το σύστημά μας. Ή να το πω κάπως διαφορετικά. Η κοινωνία μας για τα αιτήματα αυτά είναι ώριμη να τα πραγματοποιήσει, αλλά και τα αιτήματα αυτά είναι ώριμα για να υλοποιηθούν. Κάθε αίτημα που θα υπερβαίνει αυτήν την ωριμότητα, θα είναι ένα κενό σύνθημα χωρίς αποδέκτες. Γιαυτό τα προτιμώ. Γιατί είναι ρεαλιστικά και άμεσα πραγματοποιήσιμα. Τα προτιμώ λοιπόν από μια γενική καταγγελία του συστήματος και από μια πολιτική ουσιαστικής απραξίας και διαιώνισης του χτες. Τα προτιμώ από ένα γενικόλογο κουβεντολόι, σε δουλειά να βρισκόμαστε και να μην γίνεται τίποτα τελικά. Η κοινωνία να βράζει και κάποιοι να διαγκωνίζονται σε ‘επαναστατικές κουβέντες’. Γιατί σήμερα επαναστατικό είναι κάθε τι που αλλάζεις σε κάτι δημοκρατικότερο και καλύτερο για τους πολίτες και όχι οι δήθεν ‘επαναστατικές’ διακηρύξεις και τα συνθήματα που δεν αλλάζουν τίποτα. Ναι σήμερα πιστεύω ότι ο τόπος μας χρειάζεται μια δημοκρατική επανάσταση. Μια επανάσταση ας την πούμε της κοινής λογικής και της δημοκρατικής αναγέννησης της χώρας. Και στο ερώτημα ποιος θα την κάνει αυτήν την επανάσταση θα έλεγα. Η επανάσταση αυτή έχει έναν πρωταγωνιστή. Τον πολίτη. Την κοινωνία των πολιτών. Τα πολιτικά υποκείμενα έρχονται και παρέρχονται. Δεν αποτελούν αυτοσκοπό αλλά μέσον στην ιστορική εξέλιξη για την πρόοδο της κοινωνίας. Εάν το τμήμα της δημοκρατικής αριστεράς που αποσπάστηκε πρόσφατα από τον ΣΥΝ, αυτοαναλωθεί στον μικρόκοσμο της αριστεράς και διαχειριστεί με όρους διάσπασης την ύπαρξή του, θέλοντας απλά να δείξει την διαφορετικότητά του, θα αποτύχει όσο και αν οι προθέσεις των ηγετών αυτής της έκφρασης είναι αγνές και καλοπροαίρετες. Το ζητούμενο σήμερα δεν είναι να αναβιώσουμε απλά ένα σχήμα σαν την ΕΑΡ ή σαν το ΚΚΕ εσωτερικού όσο και αν τα σχήματα αυτά ενέπνευσαν και άνοιξαν δρόμους σε άλλες δύσκολες εποχές. Ούτε έχει νόημα να εμπλακεί σε μια άγονη αντιπαράθεση με τα άλλα τμήματα της αριστεράς. Οι πολίτες αδιαφορούν ποιο τμήμα της αριστεράς είναι πιο σωστό ή πιο έχει δίκιο σε μια αντιπαράθεση. Οι πολίτες βλέπουν τα πολιτικά σχήματα ως μέσα για την εφαρμογή εναλλακτικών πολιτικών λύσεων. Και με βάση αυτό το κριτήριο τα επιλέγουν καθημερινά και στις εκλογικές αναμετρήσεις. Εάν λοιπόν το τμήμα αυτό της δημοκρατικής αριστεράς κατανοήσει ποιο είναι το πρόβλημα σήμερα για τον τόπο και ποιες είναι οι λύσεις, θα ξεπεράσει τον εαυτό του και θα προτείνει στην ελληνική κοινωνία την εναλλακτική πολιτική πρόταση που είναι η δημοκρατική διέξοδος και η συγκρότηση της πιο πλατιάς πολιτικής συσπείρωσης από τις παρυφές του φιλελεύθερου κέντρου έως και τη δημοκρατική αριστερά, που θα καλεστεί να διαχειριστεί αύριο τις υποθέσεις του τόπου, ακόμη και σε Κυβερνητικό επίπεδο.


Κώστας Χαϊνάς
12-6-2010

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ : Ολική επαναφορά ;

Μια μικρή κριτική προσέγγιση στην Πολιτική Απόφαση του 6ου Συνεδρίου

Μελετώντας την πρόσφατη Πολιτική Απόφαση του Συνεδρίου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ θα διαπιστώσει κάθε αντικειμενικός παρατηρητής μια ουσιώδη ιδεολογική και πολιτική στροφή στις προσεγγίσεις του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ σε σχέση με πρόσφατα πολιτικά κείμενα του. Και εξηγούμαστε :
Όσον αφορά την κρίση. Παρότι αναγνωρίζει ότι η κρίση είναι πολυεπίπεδη και πολύπλευρη και αναλύει σε ένα βαθμό τις αιτίες που την δημιουργούν, η προσέγγιση που κάνει είναι μονοδιάστατη. Δεν αναφέρεται καθόλου στις παθογένειες και στρεβλώσεις της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας και στις ιδιαιτερότητές της. Πως δημιουργήθηκαν τα ελλείμματα και το τεράστιο δημόσιο χρέος ; Δεν υπάρχει καμιά απάντηση. Όλα τα αναγάγει στο καπιταλιστικό σύστημα. Όμως καπιταλισμό έχει και η Γερμανία και άλλες χώρες, αλλά το Κράτος μας και το επίπεδο της κοινωνίας μας δεν έχει καμιά σχέση με τις κοινωνίες αυτές. Έτσι λοιπόν η πολιτική απόφαση δεν εστιάζει ιδαίτερα στις ενδογενείς αιτίες της δικής μας κρίσης. Στην ανάλυση του δικού μας κοινωνικού και οικονομικού συστήματος και τι πρέπει να γίνει. Σχεδόν όλα τα κακά οφείλονται κατά την απόφαση, στην ΕΕ και στις κοινοτικές συμφωνίες. Δεν αναφέρεται καθόλου στο σπάταλο και ασύδοτο πελατειακό ελληνικό Κράτος της μεταπολίτευσης. Στην μικροκομματική του λογική και λειτουργία, αλλά και εξυπηρέτηση συγκεκριμένων ισχυρών κοινωνικών ομάδων που λειτουργώντας συντεχνιακά, εκβίασαν και απέσπασαν προνόμια εις βάρος των οικονομικά αδυνάτων. Δεν μιλάει για κάποιες συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, οι οποίες για το μόνο που ενδιαφερόντουσαν ήταν το βόλεμα των ημετέρων και η απόσπαση ευνοϊκών ρυθμίσεων ή εξαιρέσεων εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας. Δεν αναφέρεται στα διάφορα κυκλώματα και παρακυκλώματα στις προμήθειες του ελληνικού δημοσίου, που άρμεγαν στην κυριολεξία το ελληνικό κράτος με την ανοχή και την συνενοχή του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος. Δεν αναφέρεται στις κάθε είδους συντεχνίες που μέσα από ‘αγώνες’ που η αριστερά συμπαραστάθηκε με κάθε τρόπο, εκβίασαν εθελουσίες εξόδους με υπέρογκες αποζημιώσεις που τις πλήρωνε ο κρατικός προϋπολογισμός, δηλαδή η κοινωνία, με αποτέλεσμα να έχουμε συνταξιούχους των 45 και 50 ετών με μεγάλες συντάξεις εις βάρος των κοινωνικά αδυνάτων, που υποτίθεται υπερασπίζεται η αριστερά. Δεν αναφέρεται στην παντελή έλλειψη κάθε είδους αξιοκρατίας και αξιολόγησης στο δημόσιο τομέα, με αποτέλεσμα να ‘επιπλέουν’ οι ανεπαρκείς κομματάνθρωποι και κάθε είδους γραφειοκράτες, εις βάρος των αξιόλογων στελεχών του δημόσιου τομέα που ήθελαν να προσφέρουν και να αξιολογηθούν, αλλά το κύκλωμα των ημετέρων τους εμπόδιζε, γιατί ‘χαλούσαν’ την πιάτσα. Δεν αναφέρεται στους ‘αγώνες’ που η αριστερά στήριξε, για την εξαίρεση συγκεκριμένων συντεχνιών από κάθε προσπάθεια μιας δίκαιης ενοποίησης των ασφαλιστικών ταμείων, εις βάρος των πιο αδύνατων κοινωνικών ομάδων που δεν έχουν την δύναμη να εκβιάσουν το πολιτικό σύστημα. Ο κατάλογος είναι μεγάλος. Για όλα αυτά δηλαδή που έγιναν στη χώρα μας, για τα τεράστια ελλείμματα και το δημόσιο χρέος που αποτελεί σήμερα μια θηλιά στον μέλλον αυτού του τόπου και των νέων γενεών, δεν υπάρχουν υπεύθυνοι; Δεν υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις και πολιτικό προσωπικό που τα υλοποίησε; Ουσιαστικά δηλαδή, θεωρεί ότι οι κυρίαρχες αιτίες της σημερινής κρίσης της χώρας μας, είναι η ΕΕ και το σύμφωνο σταθερότητας και όχι οι πολιτικές του δικομματισμού που εφαρμόστηκαν στην χώρα μας από τη μεταπολίτευση και αναγάγει ως βασική αιτία την υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου !
Όμως αυτό που είχε πει ο Μαρξ πριν εκατόν πενήντα χρόνια περίπου για την υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου, μπορεί να αποτελεί βασική αιτία για τις περιοδικές κρίσεις του καπιταλισμού, αλλά σήμερα υπάρχουν και άλλες αντιθέσεις και αντιφάσεις του συστήματος που ίσως την εποχή του Μαρξ να μην είχαν εμφανισθεί με τη σημερινή μορφή. Για παράδειγμα σήμερα αν δούμε τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας, η κρίση θίγει όχι μόνο τα εργαζόμενα στρώματα αλλά και τις παραγωγικές επιχειρήσεις, μικρές μεσαίες αλλά και μεγάλες. Η κρίση ρευστότητας και η αδυναμία πρόσβασης σε πολλές απ’αυτές τις επιχειρήσεις σε ευνοϊκή χρηματοδότηση τις οδηγούν στην μείωση της παραγωγής τους και σε περιορισμό των θέσεων εργασίας. Όλες αυτές οι επιχειρήσεις είναι απέναντι στα πιο επιθετικά κερδοσκοπικά χρηματιστηριακά κεφάλαια. Τι λέει για την αντίθεση αυτή η πολιτική απόφαση; Οι επιχειρήσεις παραγωγής καταναλωτικών προϊόντων και υπηρεσιών, ενδιαφέρονται να μην μειωθεί το εισόδημα των εργαζόμενων, για να μην έχουν μείωση της κατανάλωσης των προϊόντων και υπηρεσιών τους. Άρα λοιπόν δεν συμφωνούν όλοι με τις συνταγές της συμπίεσης της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων. Ακόμη και καπιταλιστικές επιχειρήσεις ενδιαφέρονται να έχουν την δυνατότητα οι εργαζόμενοι να αγοράζουν τα προϊόντα τους και τις υπηρεσίες τους. Γιατί πελάτες τους δεν μπορεί να είναι μόνο οι καπιταλιστές. Αγοραστές θέλουν και κυρίως θέλουν να είναι οι εργαζόμενοι, γιατί αυτοί είναι οι πολλοί. Το ίδιο θέλουν και οι μικρές, μεσαίες και μεγάλες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Θέλουν τους εργαζόμενους να έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν διακοπές και έτσι ασφαλώς να κερδίσουν. Ακόμη και Τραπεζικά ‘ιδρύματα’ θέλουν οι εργαζόμενοι να έχουν εισοδήματα για να πληρώνουν τα δάνειά τους. Μόνο η σκέψη ότι μπορεί οι εργαζόμενοι στο μέλλον να μην έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν τα δάνειά τους μαζικά, κάνει τους τραπεζίτες να τρελαίνονται. Η απάντηση είναι απλή. Εάν σταματήσουν οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις να πληρώνουν τα δάνειά τους για λίγες μέρες, θα καταρρεύσει όλο το Τραπεζικό σύστημα. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλοϊκά όπως τα εμφανίζει η πολιτική απόφαση.
Για το θέμα της εναλλακτικής πολιτικής πρότασης και των συμμαχιών που επιβάλλονται, η πολιτική απόφαση αυτό που μας λέει είναι ότι σήμερα στην ημερήσια διάταξη τίθεται, ‘…η υπέρβαση του καπιταλιστικού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού και η προώθηση του σοσιαλισμού…’
Δεν γνωρίζω με ποια ανάλυση η πολιτική απόφαση καταλήγει σε αυτή την διαπίστωση. Πέστε με απαισιόδοξο αλλά δεν βλέπω κάποιο ιδιαίτερο κοινωνικό ρεύμα που να απαιτεί τον σοσιαλισμό εδώ και τώρα! Αυτό που βλέπω και διαπιστώνω είναι, είναι ότι χρειάζεται μια πραγματική δημοκρατική ανασυγκρότηση του ελληνικού κράτους και της ελληνικής κοινωνίας. Δημοκρατία παντού, διαφάνεια παντού, αξιοκρατία παντού. Το Κράτος χρειάζεται μια ολική ανασυγκρότηση με αξιοκρατία και ουσιαστική αξιολόγηση των υπηρεσιών και των δημόσιων λειτουργών από την ίδια των κοινωνία και τους ίδιους τους δημόσιους λειτουργούς με διαδικασίες αυτοαξιολόγησης. Οι προμήθειες του ελληνικού δημοσίου και της αυτοδιοίκησης να γίνονται με όρους απόλυτης διαφάνειας και αξιοκρατίας. Να αρθούν όλοι οι αποκλεισμοί και τα ‘κλειστά’ προνόμια των ολίγων και αρεστών. Και πολλά άλλα δημοκρατικά βήματα και μεταρρυθμίσεις χρειάζεται η ελληνική κοινωνία και το ελληνικό Κράτος. Αυτά όμως κάθε άλλο παρά σοσιαλιστική μετάβαση αποτελούν. Αποτελούν το πλαίσιο μιας μεγάλης δημοκρατικής επανάστασης. Ναι, αυτά θα έλεγα ότι είναι οι σημερινές προτεραιότητες για την ελληνική κοινωνία και τους πολίτες. Και πάνω σ’αυτά τα προβλήματα οι πολίτες αναμένουν μια πολιτική ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση. Δεν χρειάζονται άλλα μανιφέστα με διακηρύξεις και μεγάλα λόγια.
Και οι δυνάμεις που καλούνται να υλοποιήσουν ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι όλες οι δημοκρατικές προοδευτικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. Και η ελληνική δημοκρατική αριστερά έχει πολλά να δώσει σ’αυτήν την υπόθεση.

Κώστας Χαϊνάς
9-6-2010

Κυριακή 6 Ιουνίου 2010

Η άλλη μέρα για τη δημοκρατική αριστερά

Οι πρόσφατες εξελίξεις στον χώρο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, με την αποχώρηση -ουσιαστικά- της ανανεωτικής πτέρυγας, δημιουργούν τουλάχιστον σε κάποιους που είχαν συμβάλλει στην δημιουργία του, κάποια ανάμικτα συναισθήματα. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι συναισθηματικό. Είναι κατ’εξοχήν πολιτικό. Γιατί τα πολιτικά κόμματα είναι μέσα, πολιτικά εργαλεία για την οικοδόμηση μιας δημοκρατικής κοινωνίας και όχι αυτοσκοπός. Είναι αλήθεια ότι ο χώρος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πέρα από τις προσωπικές κόντρες που πράγματι σε ένα βαθμό υπάρχουν, κυρίως όμως το πρόβλημά του ήταν και παραμένει πολιτικό και ιδεολογικό. Υπάρχουν σημαντικές στρατηγικές πολιτικές διαφορές στις συνιστώσες που συναποτελούσαν τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, που απ’ότι αποδείχθηκε έκαναν αδύνατη την συνύπαρξη τους. Η διαιώνιση αυτής της κατάστασης, δημιουργούσε πολλά προβλήματα τα οποία είχαν επιπτώσεις, πέρα από την πολιτική σύγχυση και στις προσωπικές σχέσεις των ανθρώπων. Άλλωστε ιστορικά, οι σχέσεις ‘προδοσίας’ και οι ‘ανθρωποθυσίες’ είναι αρκετά δημοφιλείς στον χώρο της αριστεράς. Άρα λοιπόν η αποχώρηση της ανανεωτικής πτέρυγας δημιουργεί αντικειμενικά τις προϋποθέσεις για πιο ομοιογενείς πολιτικούς χώρους, δηλαδή εν δυνάμει μεγαλύτερη αξιοπιστία και ενιαία πολιτική έκφραση για όλους. Αν και υπάρχουν ακόμη σημαντικές προστριβές με τις άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα σταυρόλεξο που πολύ δύσκολα θα λυθεί από την ηγεσία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ στην συνέχεια. Και το πιθανότερο να έχουμε και νέες αποχωρήσεις από τον ΣΥΝ ή από τον ΣΥΡΙΖΑ ή ανακατατάξεις και νέες συμπράξεις. Μάλιστα η αποχώρηση της ανανεωτικής πτέρυγας αφαιρεί αυτόματα κάθε άλλοθι σε όλους αυτούς που την κατηγορούσαν μέχρι σήμερα, ότι αποτελούσε την βασική αιτία των προβλημάτων στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολιτικές ανακατατάξεις είναι θεμιτές και κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει τον άλλον για ‘προδοσία’ επειδή διαφοροποιήθηκε ή επειδή άλλαξε γνώμη. Οι διαφορές είναι πολιτικές και οι διαφοροποιήσεις και οι ανακατατάξεις είναι διαδικασίες ενός ζωντανού πολιτικού οργανισμού. Και αυτό είναι υγεία. Οι άνθρωποι άλλωστε αλλάζουν. Έχουν δικαίωμα να αλλάζουν ή να αναθεωρούν κάποια πράγματα, χωρίς να γίνονται υποχρεωτικά και ΄προδότες’. Επιτέλους πρέπει να σταματήσει αυτό το κυνήγι μαγισσών. Ασφαλώς ποιες ιδέες θα δικαιωθούν (αν έχει κάποιο νόημα αυτό) θα αποδειχθούν από την ίδια τη ζωή και τις εξελίξεις.
Αντικειμενικά λοιπόν το τοπίο γίνεται σχετικά πιο ξεκάθαρο για όλους και οι πολίτες θα κρίνουν. Ασφαλώς οι ‘ιδεολογικές καθαρότητες’ σήμερα, είναι και αντι-ιστορικές και ανεφάρμοστες. Και ίσως κάποιος να ισχυριστεί ότι ιδιαίτερα σήμερα σε στιγμές μιας μεγάλης κρίσης όπως αυτή που περνάει η χώρα μας, μια ακόμη διάσπαση στον χώρο της αριστεράς είναι πολυτέλεια. Όμως, σε τέτοιες μεγάλες στιγμές, όταν μια δύναμη αισθάνεται ότι ασφυκτιά πολιτικά και οι απόψεις της δεν ακούγονται στην κοινωνία, έχει υποχρέωση να απευθυνθεί απ’ευθείας στην κοινωνία και να επικοινωνήσει τα δικά της μηνύματα. Και θα κριθεί από την κοινωνία. Άλλωστε δεν υπάρχει και άλλος τρόπος από το να δοκιμάζονται οι ιδέες και οι προτάσεις του καθένα, μέσα στην κοινωνία και οι ίδιες οι κοινωνίες να κρίνουν και να αποφασίζουν. Και μέσα από συνθέσεις και αναδιατάξεις οι κοινωνίες τελικά να διαμορφώνουν κάθε φορά το πολιτικό πλαίσιο στη βάση των πολιτικών και κοινωνικών συγκλίσεων. Σε κάθε άλλη περίπτωση το πολιτικό σύστημα θα είναι ξεκομμένο από την κοινωνία (όπως εν γένει είναι σήμερα), δομημένο γραφειοκρατικά που θέλει τους πολίτες έρμαιους ενός πελατειακού συστήματος και χειροκροτητές, και κάποια στιγμή ψηφοφόρους.

Κόμμα ή πολιτική κίνηση ;
Το κύριο για ένα πολιτικό οργανισμό είναι οι πολιτικές και οι προγραμματικές θέσεις του για τα μεγάλα θέματα της κοινωνίας και της χώρας. Τουλάχιστον σε πρώτη φάση ως προγραμματικές αρχές. Όχι ως απόλυτες αλήθειες. Να κατανοήσει η κοινωνία τις θεμελιώδεις διαφορές της νέας πολιτικής κίνησης με την δογματική και την λεγόμενη ‘αντισυστημική’ αριστερά. Και οι διαφορές ασφαλώς είναι μεγάλες και ουσιαστικές. Και οι πολίτες θα ενημερωθούν και θα κρίνουν. Και κυρίως θα εκφραστούν. Σήμερα υπάρχει ένα σοβαρό έλλειμμα εκπροσώπησης. Το πολιτικό σύστημα έχει απαξιωθεί συνολικά και καθολικά στην ελληνική κοινωνία. Η νέα πολιτική κίνηση της δημοκρατικής αριστεράς, μπορεί και πρέπει να αναδειχθεί ως ο νέος εκφραστής μιας νέας ελπίδας. Ως τον καταλύτη μιας νέας συνάντησης των προοδευτικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας. Από τον χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της πολιτικής οικολογίας έως τις ανέντακτες δυνάμεις της κοινωνικής αριστεράς, που σήμερα αναζητούν μια νέα δύναμη έκφρασης και θέλουν να συμμετέχουν στην δημοκρατική ανόρθωση και ανασυγκρότηση της χώρας.
Όχι στην οικοδόμηση ενός άλλου κομματικού μηχανισμού. Η κοινωνία δεν έχει ανάγκη από έναν νέο κομματικό μηχανισμό. Έχει ανάγκη από νέες ιδέες, από νέες προτάσεις, από νέα πρόσωπα. Άρα η νέα πολιτική κίνηση της δημοκρατικής αριστεράς που κυοφορείται, πρέπει να αποφύγει τα χαρακτηριστικά ενός παρωχημένου κομματικού μηχανισμού. Πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά μιας αυθεντικής πολιτικής κίνησης στα πλαίσια της κοινωνίας των πολιτών. Μιας κίνησης που θα λειτουργεί με όρους άμεσης δημοκρατίας και με εκπροσώπους οι οποίοι θα ανανεώνονται σε συνεχή και διαρκή βάση και θα είναι άμεσα ανακλητοί. Με λειτουργίες μέσα στην κοινωνία και για την κοινωνία. Με διαδικασίες ανοικτές και δημοκρατικές χωρίς αποκλεισμούς για κανέναν. Η νέα πολιτική κίνηση της δημοκρατικής αριστεράς πρέπει να πείσει ότι, δεν αποτελείται από ‘φωστήρες’ που θα πάνε να ‘ξυπνήσουν’ την κοινωνία. Η κοινωνία ξέρει. Οι πολίτες γνωρίζουν. Δεν χρειάζονται διαφώτιση. Καταλαβαίνουν. Πολιτική έκφραση χρειάζονται. Να δουν μια κίνηση με όρους κοινωνίας των πολιτών για να τους εκφράσει. Και να ξέρουν ότι αυτοί –οι πολίτες- θα είναι οι πρωταγωνιστές. Ότι δεν θα αποτελούν τους παραλήπτες της ‘γραμμής’, αλλά οι διαμορφωτές της. Ότι δεν τους χρειάζονται για να κάνουν προεκλογικές εκστρατείες, αλλά για να αποτελέσουν τους βασικούς κρίκους μιας νέας κοινωνίας, της αλληλεγγύης και της συνεισφοράς. Ότι δεν τους ζητάνε την ψήφο τους για να τους εκπροσωπήσουν στην επίλυση των προβλημάτων τους, αλλά για να συνδιαμορφώσουν τους όρους επίλυσης των προβλημάτων μας ως κοινωνία. Ότι δεν τους θέλουν για να διαμορφώνουν κάποιοι εσωκομματικές ισορροπίες ή για να προωθούν προσωπικές στρατηγικές. Η δημοκρατική αριστερά πρέπει να αποδείξει ότι θέλει και μπορεί. Και κυρίως να εμπιστευθεί τους απλούς πολίτες. Οι διαδικασίες ‘από πάνω’ έχουν τελειώσει. Χρειαζόμαστε ζωντανές διαδικασίες ‘από κάτω’. Αυτό που πρέπει να κάνει η κυοφορούμενη πολιτική κίνηση, είναι να καλέσει τους πολίτες σε μια νέα αφύπνιση, σε μια νέα διαδικασία αυτοοργάνωσης. Μέσα από τέτοιες διαδικασίες ‘από κάτω’ θα οικοδομήσουμε μια νέα δημοκρατική αριστερά, χωρίς επετηρίδες, χωρίς αγκυλώσεις, χωρίς αποκλεισμούς, με κανόνες άμεσης δημοκρατίας όπου είναι δυνατόν. Το ζητούμενο δεν είναι η δημιουργία ενός άλλου πολιτικού ‘κόμματος’. Αυτό είναι το εύκολο. Το ζητούμενο είναι η δημιουργία ενός μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος της δημοκρατικής αριστεράς που θα εμπνεύσει την ελληνική κοινωνία και θα προτείνει μια πραγματική εναλλακτική πρόταση διεξόδου, σήμερα και όχι αύριο.

Κώστας Χαϊνάς
6-6-2010