Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Όταν το πολιτικό σύστημα «χαϊδεύει» τα αυτιά των αγροτών εδώ και πάνω από τριάντα χρόνια.

Τα αγροτικά «μπλόκα», μια υπόθεση που επαναλαμβάνεται κάθε τόσο, σχεδόν από τη μεταπολίτευση και μετά. Και κάθε καλοπροαίρετος πολίτης αυτής της χώρας αναρωτιέται. Γιατί ;
Οι αγρότες μας έχουν προβλήματα. Και μάλιστα προβλήματα που δεν άγγιξαν τις τελευταίες δεκαετίες καμιά Κυβέρνηση. Αντίθετα η προσφιλής τακτική τους ήταν να δίνουν τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και κάποιες αποζημιώσεις για τις ζημιές που πάθαιναν από τις φυσικές καταστροφές και μέχρι εκεί. Καμιά Κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν τους έχει πει την αλήθεια. Καμιά Κυβέρνηση δεν αντιμετώπισε στην ουσία τους τα μεγάλα προβλήματα της αγροτικής μας παραγωγής. Και για λόγους κομματικής σκοπιμότητας και πελατειακών σχέσεων δεν είπαν το αυτονόητο. Ότι καμιά οικονομία δεν μπορεί να σταθεί μόνο με τις επιδοτήσεις και με τις αποζημιώσεις. Και αυτές κάποια στιγμή θα τελειώσουν. Και η κύρια επιδίωξη όλων των μέχρι σήμερα Κυβερνήσεων ήταν να παίρνουν νέες παρατάσεις των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Και μάλιστα το θεωρούσαν μεγάλη νίκη ότι καταφέραμε για κάποια προϊόντα να παίρνουμε νέες παρατάσεις στις επιδοτήσεις. Στην πραγματικότητα διαιώνιζαν το πρόβλημα και κορόϊδευαν ή καθησύχαζαν τους αγρότες ότι τάχα οι επιδοτήσεις θα συνέχιζαν.

Για τα πραγματικά προβλήματα όμως κουβέντα και πράξη καμία :

Ποια προϊόντα πρέπει ή είναι κατάλληλα τα εδάφη μας για να παράγουμε ;
Πως θα γίνουν ανταγωνιστικότερα τα παραγόμενα προϊόντα μας ;
Σε τι ποσότητες θα παράγουμε από κάθε προϊόν και ποιές περιοχές είναι πιο κατάλληλες;
Που θα τα διαθέτουμε τα προϊόντα μας και πως ;
Τι εκπαίδευση χρειάζονται οι αγρότες μας και πως μπορούμε να τους βοηθήσουμε ;
Πως θα διακινήσουμε τα παραγόμενα προϊόντα ;
Πως θα αποφύγουμε να αγοράζουμε αγροτικά προϊόντα στις αγορές σε τιμές δέκα ή είκοσι φορές πάνω από τις τιμές που δίνουν οι αγρότες ;
Τι σημαίνει ποιοτική γεωργία και τι βιολογική καλλιέργεια ;
Πως μπορούμε να προστατεύσουμε τα εδάφη μας, τα νερά μας και γενικά τη φύση από τα φυτοφάρμακα και τη ρύπανση ;

Έτσι οι αγρότες μάθανε χρόνια τώρα στις επιδοτήσεις και στις αποζημιώσεις. Και δυστυχώς έτσι μαθαίνουν και οι νέοι που πολλούς είδαμε στα «μπλόκα». Κάθε χρόνο ή κάθε δύο χρόνια θα κλείνουμε την Εθνική και κάτι θα παίρνουμε. Και η ζωή συνεχίζεται.
Όμως και οι αγρότες έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης. Γιατί είχαν ευήκοο ους στους εφησυχασμούς των κυβερνώντων αντί να επαναστατήσουν. Γιατί μετά από κάθε κινητοποίησή τους έπαιρναν τα «ψίχουλα» που τους δίνανε και ξεχνούσαν τα ουσιαστικά ζητήματα. Γιατί άφησαν στους αγροτοπατέρες και κομματοπατέρες να αλώσουν τους συνεταιρισμούς και τους αγροτικούς συλλόγους. Γιατί δεν ενδιαφέρθηκαν όσο έπρεπε, γιατί δεν πίεσαν όσο έπρεπε την πολιτεία για την εξυγείανση του χώρου της διάθεσης των προϊόντων τους. Γιατί δεν ανάλαβαν οι ίδιοι σε τελευταία ανάλυση να διακινούν τα προϊόντα τους. Γιατί άφησαν να γίνουν έρμαιοι στα καρτέλ των σπόρων και των αγροτοεφοδίων. Γιατί δεν έψαξαν όσο έπρεπε για την ποιότητα των προϊόντων τους. Γιατί δεν ενδιαφέρθηκαν όσο έπρεπε για τον υδροφόρο ορίζοντα που μολυνόταν από τα φυροφάρμακα που χρησιμοποιούσαν στις καλλιέργειες τους.
Ασφαλώς οι ευθύνες δεν είναι ίδιες. Κυρίως οι ευθύνες είναι στις δυνάμεις που κυβέρνησαν αυτό τον τόπο. Αλλά και στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης που σήμερα τους «χαϊδεύουν» για άλλη μια φορά τα αυτιά για καθαρά μικροπολιτικούς λόγους, χωρίς να τους λένε την πραγματική και όλη την αλήθεια. Ότι το πρόβλημα δεν λύνεται με κάποια ευρώ επιδότησης ή αποζημίωσης για το χαμένα εισόδημα. Ότι το βασικό πρόβλημα είναι να συνειδητοποιήσουν οι ίδιοι οι αγρότες το πρόβλημά τους και να πάρουν οι ίδιοι την υπόθεση στα χέρια τους. Ανταγωνιστικές και ποιοτικές καλλιέργειες. Εκπαίδευση και οργάνωση της παραγωγής μέσα από τη συγκρότηση μικρών και μεσαίων αγροτικών επιχειρήσεων. Στην θέση των αμαρτωλών συνεταιρισμών, να στηθούν νομικά πρόσωπα με την μορφή της πολυμετοχικής ανώνυμης εταιρίας, όπου μέτοχοι θα είναι όλοι οι αγρότες ενός προϊόντος ή ενός κλάδου για την προμήθεια των σπόρων και των αγροτοεφοδίων, αλλά και της διακίνησης των προϊόντων τους. Που οι διοικήσεις τους θα αποτελούνται, εκτός από τους εκπροσώπους των αγροτών από ειδικούς επιστήμονες και άλλα τεχνοκρατικά στελέχη. Αντίστοιχα παραδείγματα συνεταιρισμών με τη μορφή ανώνυμων εταιριών, όπου μέτοχοι είναι μέλη ολόκληρων κλάδων ελεύθερων επαγγελματιών, όπως για παράδειγμα οι ηλεκτρολόγοι – εγκαταστάτες και άλλοι συνεταιρισμοί επαγγελματιών από το χώρο του εμπορίου, είναι λαμπρά παραδείγματα.
Εφόσον οι ίδιοι οι αγρότες – όπως δηλώνουν – καταλαβαίνουν ότι τους κοροϊδεύουν όλα αυτά τα χρόνια οι κυβερνώντες, ας βάλλουν οι ίδιοι ένα τέλος σ’αυτό το παιχνίδι. Και ας σταματήσουν να τροφοδοτούν πελατειακά τα μεγάλα κομματικά μαγαζιά που με πράσινες ή μπλε επιδοτήσεις και αποζημιώσεις τους χρυσώνουν το χάπι. Διαφορετικά εμείς οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, θα συμπεράνουμε ότι και οι αγρότες είναι μέσα α’αυτό το παιχνίδι, γιατί έτσι τους αρέσει και περνάνε καλύτερα.

Κώστας Χαϊνάς
Χαλκίδα 26-1-2009

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

Το σύνθημα «Μπάτσοι – Γουρούνια – Δολοφόνοι», είναι ένα σύνθημα λάθος, με ρατσιστικό και αντιδραστικό κατά βάση περιεχόμενο.

Ακούστηκε κατά κόρον αυτές τις μέρες το σύνθημα αυτό, από διάφορες πλευρές σε όλες σχεδόν τις πορείες και τις διαδηλώσεις. Ας πούμε ότι κατανοούμε την οργή και την αγανάκτηση σε ένα βαθμό, όταν πρωτακούστηκε από τους μαθητές, τις πρώτες μέρες της δολοφονίας του Αλέξη. Όμως στην συνέχεια ακούστηκε και σε οργανωμένες διαδηλώσεις από πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις. Αυτό το γεγονός, ως πολιτική πράξη από οργανωμένες κοινωνικές και πολιτικές ομάδες που έχουν στα αιτήματά τους, περισσότερη δημοκρατία και ελευθερία και στις προτεραιότητές τους την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν δικαιολογείται. Ας δούμε όμως βαθύτερα το θέμα.
Το σύνθημα «μπάτσοι κ.λ.π.», τσουβαλιάζει όλους τους αστυνομικούς και τους θέτει εκ προοιμίου απέναντι. Όμως είναι όλοι σήμερα, πενήντα περίπου χιλιάδες αστυνομικοί, «γουρούνια» και «δολοφόνοι» ; Δεν νομίζω ότι κανένας λογικός άνθρωπος συμφωνεί σε μια τέτοια εκτίμηση. Άρα το σύνθημα τσουβαλιάζει και ισοπεδώνει. Σίγουρα μέσα στις γραμμές των αστυνομικών υπάρχουν και άνθρωποι που δεν έχουν και τα καλύτερα των αισθημάτων, για ορισμένα πράγματα όπως οι διαδηλώσεις και οι διαδηλωτές, οι απεργίες και οι απεργοί κ.λ.π., αλλά μπορούμε να γενικεύουμε και να ισοπεδώνουμε όλους τους αστυνομικούς ; Σίγουρα όχι.
Σήμερα στην ελληνική αστυνομία εισέρχονται νέοι άνθρωποι μέσα από την διαδικασία των εισαγωγικών εξετάσεων μετά την αποφοίτησή τους στο λύκειο. Δηλαδή οι σημερινοί εικοσιδυάχρονοι αστυνομικοί που αμοίβονται με οκτακόσια ευρώ, ήταν χθεσινοί μαθητές. Πέρασαν στην ελληνική αστυνομία, γιατί έτσι ήθελαν, γιατί έτσι έτυχε, γιατί έτσι διασφάλιζαν μια σίγουρη δουλειά, για κάποιον λόγο τέλος πάντων. Αυτά τα παιδιά ξαφνικά έγιναν «γουρούνια» και «δολοφόνοι» ; Σίγουρα όχι.
Ασφαλώς υπάρχουν σοβαρά θέματα που αφορούν την εκπαίδευση των αστυνομικών, την εκπαίδευσή τους προπαντός στο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην δημοκρατία και στην ελευθερία των πολιτών. Και ότι πρώτιστο καθήκον έχουν την προάσπιση αυτών των δικαιωμάτων και ελευθεριών. Όμως αυτό δεν είναι θέμα της πολιτείας ; Τόσα χρόνια τι έκαναν οι σημερινές και οι χθεσινές Κυβερνήσεις που πέρασαν από τον τόπο ; Τι έκανε ο κ. Χρυσοχοίδης που έχει πάρει σβάρνα τα κανάλια ως ο εξολοθρευτής της τρομοκρατίας (!) (ελέω Ξηρού), για να γίνει πραγματικότητα ο εκδημοκρατισμός των σωμάτων ασφαλείας, η ολοκληρωμένη εκπαίδευσή τους, ο εκσυγχρονισμός τους ; Τίποτα ή σχεδόν τίποτα.
Πέρα από τα προηγούμενα το σύνθημα έχει μεγάλη δόση απολιτικότητας και αποπροσανατολισμού. Εάν κάτι φταίει, κάτι είναι στραβό, κάτι δεν πάει καλά, αυτό είναι το πολιτικό και κομματικό σύστημα που έχει οικοδομηθεί στην Ελλάδα όλες τις προηγούμενες δεκαετίες. Πελατειακό κράτος, γραφειοκρατία, σκάνδαλα, ατιμωρησία. Αυτά είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών που εφαρμόστηκαν χρόνια τώρα. Η επιμονή λοιπόν στους «μπάτσους», αποπροσανατολίζει και αποπολιτικοποιεί, στη πράξη ακυρώνει κάθε αγώνα.
Ας δεχθούμε ακόμη και την υπόθεση ότι το σώμα των αστυνομικών είναι στην ουσία, σε τελευταία ανάλυση, ο «προστάτης» του συστήματος. Αυτός που θα τρέξει να το περισώσει σε κάθε περίπτωση που θα κινδυνεύει από την λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια. Ακόμη και αν δεχθούμε αυτήν την εκτίμηση, δεν είναι ζητούμενο και διεκδικήσιμο με ποιον θα ταχθεί αυτό το σώμα σε τελική ανάλυση ; Με το σύνθημα «μπάτσοι κ.λ.π.» δεν χαρίζουμε εξ ορισμού το σώμα αυτό στις δυνάμεις που επιβουλεύονται τη δημοκρατία και τη λαϊκή θέληση ; Δεν «σπρώχνουμε» τις χιλιάδες αυτών των ανθρώπων στην αγκαλιά κάθε λαϊκιστή και εθνικιστή που του χαϊδεύει καθημερινά τα αυτιά ;

Σε κάθε περίπτωση το σύνθημα αυτό είναι κατά την γνώμη μου στην ουσία του, στην καλύτερη περίπτωση απολίτικο και στην χειρότερη αντιδραστικό.

Κώστας Χαϊνάς
Ιανουάριος 2009