Για την πολιτική συμπεριφορά των μετριοπαθών δημοκρατικών προοδευτικών πολιτών

Ένα πολύ δύσκολο ακροατήριο είναι όσοι βρίσκονται στο κέντρο (σύμφωνα με τον κλασσική πολιτική γεωγραφία), του πολιτικού φάσματος πολίτες, οι οποίοι είναι ίσως οι πιο απαιτητικοί ψηφοφόροι σε σχέση με τον μέσο όρο. Είναι αυτοί οι πολίτες που ψάχνονται συνήθως περισσότερο, διαβάζουν και παρακολουθούν περισσότερο τα τεκταινόμενα της δημόσιας ζωής. Γενικά έχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις από τους πολιτικούς μας ηγέτες και το πολιτικό προσωπικό της χώρας, όχι μόνο για το τι λένε και υπόσχονται, αλλά και πως το λένε και κυρίως πως αντιμετωπίζουν το δημόσιο διάλογο και τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Συνήθως είναι άνθρωποι που δεν φανατίζονται εύκολα, δεν τους αρέσουν οι παραταξιακές διχαστικές λογικές, κρίνουν προγράμματα αλλά και συμπεριφορές, έχουν αυξημένες απαιτήσεις από τον ηγέτη που διεκδικεί ή ασκεί την Πρωθυπουργία, αλλά και από το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό. Όμως ο ρόλος του ηγέτη είναι πολύ σημαντικός για την κρίση τους, αφού από την στάση και την πολιτική κάλυψη που δίνει ή δεν δίνει σε απαράδεκτες συμπεριφορές ο ηγέτης, κρίνεται η συνολική τους πολιτική στάση.  Λοιπόν η εκτίμησή μου είναι ότι αυτοί οι ψηφοφόροι που αποτελούν ένα κρίσιμο μέγεθος με ειδικό βάρος, απέρριψαν τον κ. Τσίπρα και υιοθέτησαν ως πιο κατάλληλο τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως ηγέτη, κατάλληλο για Πρωθυπουργό της χώρας, όχι μόνο γιατί υπερφρολογήθηκαν που ήταν βασική αιτία της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, την οποία αναπτύξαμε σε προηγούμενο άρθρο μας, αλλά και για το στυλ ηγεσίας. Και εξηγούμαι.

Από το τέλος του 2014 οι πολίτες αυτοί αντιμετώπιζαν με κάποιον σκεπτικισμό τον κ. Τσίπρα για τον λαϊκισμό που είχε επιδείξει όλα τα προηγούμενα χρόνια. Είμαστε στην εποχή των “γερμανοτσολιάδων”, θα “σκίσουμε τα μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο”, θα “χορεύουν οι αγορές στον ρυθμό του ζουρνά μας” και του “Go Home Madam Merkel”. Όμως σε μεγάλο βαθμό ένα τμήμα των ψηφοφόρων αυτών είχαν μια σχετική ανοχή αν όχι συμπάθεια στον κ. Τσίπρα, λόγω της απογοήτευσης τους από το παλαιότερο πολιτικό σύστημα. Σ’αυτό συνέβαλαν και το νεαρό της ηλικίας του Πρωθυπουργού και η διάθεση τους όχι μόνο να ανεχτούν κάποια λάθη που συνδέονται με την απειρία, αλλά ήταν διατεθειμένοι να του δώσουν και άλλες ευκαιρίες. Αυτό εκφράστηκε τον Σεπτέμβριο του 2015, όπου παρά την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ ο κος Τσίπρας κατάφερε να πάρει σχεδόν το ίδιο ποσοστό των ψηφοφόρων που είχε πάρει τον Ιανουάριο του 2015. Και λέμε ο κος Τσίπρας, γιατί πλέον κόμμα δεν υπήρχε οπότε ότι έγινε – έγινε από μια στενή ομάδα γύρω από τον κ. Τσίπρα και με τον κ. Τσίπρα, “One Man Show”. Οι ψηφοφόροι του έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία να κυβερνήσει. Βεβαίως καλέστηκαν να ψηφίσουν ξανά έναν άνθρωπο που λίγους μήνες νωρίτερα τους είχε υποσχεθεί τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που τελικά έκανε το καλοκαίρι του 2015. Και αυτό μπορεί να ακούγεται αντιφατικό, αλλά εξηγείται. Τον Σεπτέμβριο του 2015 ένα τμήμα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ του Ιανουαρίου του 2015, απογοητεύθηκε και δεν πήγε να ψηφίσει καθόλου, όμως το υπόλοιπο μεγάλο τμήμα τoν ξαναψήφισε, είτε δίνοντας του μια δεύτερη ευκαιρία, είτε γιατί το διάστημα ήταν μικρό και παρότι διαψεύστηκαν οι προσδοκίες του, δεν ήθελε ακόμη να το παραδεχθεί ότι έκανε λάθος. Ιδιαίτερα όσα τμήματα ψηφοφόρων προέρχονταν από την λαϊκή ριζοσπαστική δεξιά και κυρίως το τμήμα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που είχε μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί οι ψηφοφόροι ήθελαν πιο πειστικά δείγματα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για να μετατοπισθούν πλέον, απογοητευμένοι από το προηγούμενο πολιτικό σύστημα, θεωρώντας τους νέους χωρίς βαρίδια και ότι κόμιζαν κάτι νέο και φρέσκο. Βέβαια στην πορεία θα διαψευστούν και με την πρώτη ευκαιρία που τους δόθηκε (ευρωεκλογές), ένα τμήμα τους εκφράστηκαν διαφορετικά.

Ένας άλλος σοβαρός λόγος που το τμήμα αυτό των ψηφοφόρων γύρισε την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ο τρόπος του πολιτεύεσθαι. Πολλοί λένε ότι στην πολιτική όλα μετρώνται και αξιολογούνται εκ του αποτελέσματος. Δηλαδή μπορεί να κάνεις, ότι έκανε και ο κ.Τσίπρας (ψέματα, “κωλοτούμπες” κ.λ.π.), αλλά  βρε παιδί μου στο τέλος της ημέρας η Ελλάδα όχι μόνο δεν έφυγε από την ευρωζώνη,  αλλά υπέγραψε και 3^ο μνημόνιο. Αυτό δεν ήθελες ρε φίλε ; Ε, λοιπόν ο Τσίπρας παρότι σου έλεγε άλλα, στο τέλος αυτός τα έκανε. Γιατί λοιπόν να μην τον ψηφίσεις ; Γιατί το τμήμα αυτό των ψηφοφόρων, έχει ένα άλλο αξιακό φορτίο. Δεν συμφωνεί πολύ με το ρητό, η “πολιτική αξιολογείται εκ του αποτελέσματος” και κυρίως δεν συμπαθεί καθόλου το γνωμικό “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”. Λοιπόν στο τμήμα αυτών των ψηφοφόρων δεν αρέσει καθόλου ο τρόπος που πολιτεύθηκε ο κος Τσίπρας. Από το Go Home Madam Merkel στο, είναι η καλύτερη φίλη της Ελλάδας, είναι μια απόσταση. Και ναι μεν ίσως να συμφωνούν οι ψηφοφόροι αυτοί  με την τελευταία άποψη του κ. Τσίπρα για την κ. Μέρκελ, αλλά δεν εκτιμούν τέτοιες μεγάλες μετατοπίσεις, χωρίς να έχει ειπωθεί ένα συγνώμη, έστω να αναγνωρίσει ένα λάθος του. Κάτι μασημένες συγνώμες που ακούσαμε τελευταία για τις μετατάξεις – ρουσφέτια που επιδόθηκαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ακούγονται παράταιρες. Δεν μπορεί τέσσερα χρόνια να έχεις γονατίσει τη μεσαία τάξη στους φόρους, στο όνομα της ταξικής μεμψιμοιρίας, όπως έλεγες και τώρα να δείχνεις ότι προσχωρείς (χωρίς να τις πιστεύεις) στις πολιτικές του αντιπάλου σου και να μην ανοίγει ρουθούνι. Ρε σύντροφοι πότε η αριστερά ήταν σωστή ; Όταν φορολογούσε το κεφάλαιο όπως έλεγε, ή τώρα που λέει ότι θα κάνει φοροελεφρύνσεις ; Δυστυχώς όμως, “είναι αργά για δάκρυα Στέλλα”. Γιατί τέσσερα χρόνια η Κυβέρνηση, διόριζε παντού κομματικούς παρατρεχάμενους και αποτυχημένους πολιτευτές, χωρίς αξιολόγηση, χωρίς αξιοκρατία. Εκτός αυτών, πρέπει να σημειώσουμε ότι ο κος Τσίπρας δεν έχει παραδεχθεί ουσιαστικά κανένα από τα τραγικά λάθη του 1^ου εξαμήνου του 2015, ούτε λάθη της τετραετούς διακυβέρνησης, πέρα από μια γενική και αόριστη έννοια. Αυταπάτη. Οι ψηφοφόροι αυτοί όμως, ήθελαν και θέλουν έναν ηγέτη, χωρίς απάτες και αυταπάτες. Ο οποίος σε τελευταία ανάλυση κάποια στιγμή θα τους άνοιγε την καρδιά του και θα παραδεχόταν με θάρρος και παρρησία, ότι έκανε λάθη και τώρα μπορεί να τα διορθώσει. Αμ δε.

Ο κος Τσίπρας όχι μόνο δεν έχει παραδεχθεί κανένα λάθος του, αλλά τελευταία αφήνει περιθώρια να το γυρίσει ξανά στο αντιμνημονιακό συρτό. Λίγο - λίγο ξαναβάζει στην  ατζέντα τους “ευρωπαίους γραφειοκράτες” που δεν μας αφήνουν σε ησυχία με τις παρατηρήσεις, τις κριτικές και τις εκθέσεις τους.  Όμως οι ψηφοφόροι αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο ίδιος ο κος Τσίπρας έχει υπογράψει τις συμφωνίες με την αυξημένη εποπτεία από τους ευρωπαίους εταίρους μας και δεν πιστεύει τις αντιμνημονιακές κορώνες του πλέον. Αντίθετα θα ήθελε ένα σοβαρό Πρωθυπουργό, ο οποίος αντί να αναλίσκεται σε αντιευρωπαϊκές και αντιμνημονιακές κορώνες (όποτε τις θυμάται), να έπειθε τους ευρωπαίους εταίρους ότι αυτά που εξαγγέλλει, δεν θα μας δημιουργήσουν κινδύνους στην δημοσιονομική σταθερότητα της χώρας. Αυτά τα σκαμπανεύασματα στην ρητορική του κ. Τσίπρα, ανάλογα τι χρειάζεται κάθε φορά το ακροατήριο του, ποτέ δεν εκτιμήθηκαν θετικά από τους ψηφοφόρους αυτούς. Γι αυτό και σιγά – σιγά του γύρισαν την πλάτη.

Όμως στα τέσσερα αυτά χρόνια υπήρξε και ένα ουσιαστικό χαρακτηριστικό στην διαχείριση της εξουσίας που εκτιμήθηκε πολύ αρνητικά από τους δημοκρατικούς και με ευρωπαϊκή κουλτούρα ψηφοφόρους. Είναι ο τρόπος που αντιμετώπισε την Δικαιοσύνη και τις ανεξάρτητες αρχές, τις οποίες από την αρχή τις είδε ως αντιπάλους. Αυτή η αντίληψη συνδέεται με το βαθύτερο έλλειμμα που έχει η ριζοσπαστική αριστερά, όσον αφορά την αντιμετώπιση της αστικής δημοκρατίας και των θεσμών της. Παρότι δεν την αμφισβητεί ανοιχτά, η αντίληψη, “πήραμε την Κυβέρνηση αλλά δεν πήραμε την εξουσία”, δυστυχώς επικράτησε σε πολύ σημαντικά θέματα που αποδείχθηκαν καθοριστικά στην αρνητική στάση πολλών ψηφοφόρων, απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Τα παραδείγματα είναι πολλά, όπως αυτά που απασχόλησαν την δικαιοσύνη με τις διώξεις πολιτικών προσώπων που όμως αποδείχθηκαν τουλάχιστον μέχρι σήμερα, άνθρακες ο θησαυρός. Και όχι μόνο αυτό, γιατί μετά τις αποκαλύψεις του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Αγγελή για κάποιον Ρασπούτιν και άλλων πολύ σοβαρών καταγγελιών, αρχίζει να αχνοφαίνεται ένα οργανωμένο σύστημα, για τον επηρεασμό των αποφάσεων της Δικαιοσύνης. Όμως η επιχείρηση ελέγχου των ανεξάρτητων αρχών επεκτάθηκε και στα μέσα ενημέρωσης, στην αρχική φάση αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών με τον παραμερισμό του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, όπου αποδείχθηκε όλη η διαδικασία μια γελοιότητα, αλλά και με άλλες παρεμβάσεις σε ανεξάρτητες αρχές, αλλά και ο ασφυκτικός έλεγχος της δημόσιας τηλεόρασης, που έφτασε μέχρι το σημείο να μην μεταδώσουν το βραδινό κεντρικό δελτίο ειδήσεων, χάριν των πρόσφατων εξαγγελιών περί παροχών του Πρωθυπουργού! Όλα αυτά δεν κάθισαν καθόλου καλά στα στρώματα αυτά των ψηφοφόρων και γι αυτό όταν τους δόθηκε η δυνατότητα, το εξέφρασαν με την ψήφο τους. Γιατί αυτά τα στρώματα ποτέ δεν έμαθαν να διαμαρτύρονται και να είναι στους δρόμους. Ψηφίζουν όμως.

Τέλος ένα άλλο στοιχείο που δεν μπορούσαν να δεχθούν οι απαιτητικοί αυτοί ψηφοφόροι είναι ο τρόπος συμπεριφοράς των πολιτικών στελεχών. Και δεν είναι μόνο ο λεγόμενος “πολλακισμός” ο οποίος καταδικάσθηκε ακόμη και από ένα τμήμα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Αναφέρομαι στην αλαζονεία που εξέφραζε στις περισσότερες των περιπτώσεων ο ίδιος ο κος Τσίπρας στις ομιλίες του στην Βουλή. Παρότι μέσα από όλη την παρουσία του εξέφραζε μια ηγεμονική μορφή, ποτέ δεν εκτιμήθηκε θετικά ως πραγματικός ηγέτης από το απαιτητικό τμήμα των ψηφοφόρων. Περισσότερο θύμιζε τους γνωστούς λαϊκιστές δημαγωγούς ηγέτες που έχουν εμφανισθεί τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη. Αυτό το τμήμα των ψηφοφόρων θέλει σοβαρούς ηγέτες, που μιλούν με επιχειρήματα και όχι με ψευτομαγκιές, ούτε με το στυλ “σε έχω κύριε Μητσοτάκη”, ή το αντίστοιχο “φοβάσαι ή κρύβεσαι” ή κάποιο άλλο που ακούγεται πολύ τελευταία, έλα αν σου βαστάει σε ένα “debate στην τηλεόραση”. Και όλα αυτά να ακούγονται σε μονομαχίες στην Βουλή, όπου ενώπιον του ελληνικού λαού οι δύο αρχηγοί μιλούσαν και κρίνονταν. Και αυτές οι εκφράσεις του τύπου, “τον έχει στο τσεπάκι του ο Τσίπρας” ή “τον έλιωσε ο Τσίπρας τον Μητσοτάκη” και άλλα ηχηρά που έγραφαν τις επόμενες μέρες ο φιλικός τύπος του κ. Τσίπρα, δυστυχώς λειτούργησαν αντίστροφα. Όπως επίσης η επιχείρηση απαξίωσης του κ. Μητσοτάκη, με Fake News, όπως έγινε με την καρέτα – καρέτα που τάχα την έδεσαν για να την δει ο Μητσοτάκης! Ή μέσω των υποτιμητικών προσφωνήσεων και διαμέσου παρουσίασης αμφιλεγόμενων περιστατικών, που κυρίως διακινούνται από τα trolls του διαδικτύου, όχι μόνο δεν είχε κάποια αρνητική επίπτωση στο κύρος του κ. Μητσοτάκη και στην απήχηση του ως καταλληλότερος πρωθυπουργός, όπως έδειξαν και όλες οι μετρήσεις, αλλά εάν συνεχισθούν και στην προεκλογική περίοδο, προβλέπουμε ότι θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά αρνητικά για όσους, το ενίσχυσαν και το ανέχονται ως στυλ και ως τρόπο και αισθητική πολιτικής αντιπαράθεσης. Όλα αυτά μπορεί να φούσκωναν τα μυαλά του κ. Τσίπρα, περί της δήθεν υπεροχής του, όμως οι απαιτητικοί ψηφοφόροι είχαν κρίνει και είχαν αξιολογήσει τους πολιτικούς αρχηγούς και γνώριζαν πολύ καλά  το επίπεδο σοβαρότητας και υπευθυνότητας του καθένα, από την συνολική τους παρουσία. Ακόμη και από το πώς συμπεριφέρονταν στον πολιτικό τους αντίπαλο. Πόσο τον σεβόταν και πόσο ευγενικός ήταν απέναντί του. Και εκφράστηκαν στις κάλπες των ευρωεκλογών. Και θα εκφραστούν και πάλι στις εθνικές εκλογές στις 7 Ιουλίου. Και τότε θα μάθουμε και πάλι πως σκέφτονται.   

13-6-2019

Δρ Κωνσταντίνος Χαϊνάς

Μαθηματικός – Αναλυτής

Οικονομολόγος – Μελετητής (MSc, PhD)

Για τα βαθύτερα αίτια της ήττας της αριστεράς στις ευρωεκλογές

Πολλοί αναλυτές προσπαθώντας να εντοπίσουν τις αιτίες της ήττας της αριστεράς στις ευρωεκλογές, καταγράφουν μια σειρά πραγματικά προβλήματα που συνδέονται με τις πολιτικές πρακτικές της Κυβέρνησης περισσότερο, παρά με τις βαθύτερες πολιτικές της αριστεράς, με την ουσία δηλαδή της πολιτικής που ηττήθηκε. Αναφέρονται ως αιτίες της ήττας οι παλαιοκομματικές πρακτικές που χρησιμοποιήθηκαν, όπως οι κομματικοί και συγγενικοί διορισμοί κορυφαίων στελεχών, η βροχή των “ντροπολογιών” που ζούμε αυτές τις μέρες στην Βουλή ως ένας νέος τύπος μαζικών ρουσφετιών, στην αλαζονεία και τον κυνισμό που επέδειξαν κορυφαία Κυβερνητικά στελέχη και άλλες καταδικαστέες Κυβερνητικές πρακτικές.  Ασφαλώς έχουν την σημασία τους όλες αυτές οι πολιτικές πρακτικές που χρησιμοποίησε η Κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστεράς. Όμως η πλειοψηφία των πολιτών κυρίως καταψήφισε την αριστερά γιατί ήθελε να καταδικάσει στην ουσία τους, τις λάθος πολιτικές της αριστεράς.  Και εξηγούμαι.

Στον πυρήνα της ιδεολογίας της αριστεράς είναι σύμφωνα με τα κείμενα, “ο αγώνας για μια δίκαιη αναδιανομή του πλούτου”, όπως λέει. Πουθενά δεν θα βρεις πως θα παραχθεί ο πλούτος. Όμως για να φτάσει κάποιος στην αναδιανομή, πρέπει να προηγηθεί το στάδιο και μάλιστα πολύ σημαντικότερο, της παραγωγής του πλούτου. Και εδώ είναι η μεγάλη αδυναμία της αριστερής ιδεολογίας. Η αχίλλειος πτέρνα της. Γιατί η παραγωγή πλούτου γίνεται στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, από τη στάνη του τσοπάνη στα βουνά της Ευρυτανίας μέχρι τις ατομικές, μικρές, μεσαίες, μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας, δεν έχει σημασία. Πώς να μιλήσει λοιπόν για ενίσχυση της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας, του κύριου μοχλού της παραγωγής του πλούτου ; Ή τουλάχιστον να την αφήσει ήσυχη να δημιουργήσει, χωρίς να βάζει ασφυκτικά γραφειοκρατικά πλαίσια στην αναπτυξιακή λειτουργία. Χωρίς να την γονατίζει με υπέρογκους φόρους και υψηλές ασφαλιστικές εισφορές. Όμως δεν μπορεί να γίνει αυτό, γιατί βρίσκεται σε απόλυτη αντίθεση με την βασική ιδεολογία της αριστεράς. Την ταξική μεροληψία, για την οποία υπερηφανευόταν ο κος Τσκαλώτος. Αφού οι καπιταλιστές σύμφωνα με την αριστερά είναι απέναντι στους “πολλούς”, ένα άλλο δίπολο, αφού η αριστερά τα πάντα θέλει να τα ερμηνεύει με απλουστευτικά σχήματα, “άσπρο – μαύρο”, “φως – σκότος”, “εμείς ή εσείς”, οι “πολλοί απέναντι στην ελίτ” και άλλα διχαστικά διλήμματα. Αφού μόνο έτσι μέσα από τέτοιους κάθετους διαχωρισμούς, όπου πάντα η αριστερά θεωρεί ότι εκφράζει τους “πολλούς” πορεύτηκε στις ευρωεκλογές και όπως δείχνουν τα πράγματα έτσι θα πορευτεί και στις εθνικές εκλογές.

Σ’αυτό το λεπτό σημείο, την “παραγωγή του πλούτου”, βρίσκονται όλες οι διαφορές ανάμεσα στις πολιτικές μιας αριστερής και μια φιλελεύθερης ή σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης. Η μεν αριστερά δεν ενδιαφέρεται, μάλλον αδιαφορεί συνειδητά για την παραγωγή πλούτου, αφού ευνοεί τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και την κερδοφορία τους, ενώ η φιλελεύθερη και σοσιαλδημοκρατική προσέγγιση πρωταρχικά ενδιαφέρεται για την παραγωγή του πλούτου και για την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Και ασφαλώς μέσα από την παραγωγή του πλούτου κερδίζουν οι καπιταλιστές, αλλά κερδίζουν και οι χιλιάδες εργαζόμενοι που εργάζονται στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και κυρίως κερδίζει το Κράτος, το οποίο μέσω της φορολογίας των κερδών, έχει έσοδα για να φτιάχνει Σχολεία και Νοσοκομεία και να πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Γιατί εάν δεν έχει έσοδα το Κράτος, αναγκάζεται να δανειστεί και να καταχρεώνεται, όπως έχει μάθει χρόνια τώρα το νεοελληνικό Κράτος. Άρα το κέρδος των καπιταλιστικών επιχειρήσεων δεν είναι κακό πράγμα. Είναι ότι καλύτερο για μια σύγχρονη κοινωνία. Η αριστερά όταν λέει ότι ενδιαφέρεται για μια “δίκαιη αναδιανομή του πλούτου”, ουσιαστικά θέλει απλά να βάλλει χέρι στον πλούτο αυτόν και να τον διανέμει, όπως λέει στους “πολλούς” που τον έχουν ανάγκη. Γι αυτό όταν έγινε η αριστερά Κυβέρνηση, φορολόγησε πολύ υψηλά τον παραγόμενο πλούτο και έτσι δημιούργησε πλεονάσματα τα οποία στην συνέχεια διένεμε στους “πολλούς” όπως λέει, υπό την μορφή επιδομάτων. Και αυτό δεν το αμφισβητεί κανένας. Ναι η Κυβέρνηση της αριστεράς μοίρασε επιδόματα σε πολλούς και αυτό όποιος το αρνείται κάνει λάθος.

Όμως είναι η επιδοματική πολιτική, λύση για μια κοινωνία και μια οικονομία ; Δηλαδή όταν αυξάνονται τα επιδόματα ενοικίου, τα επιδόματα γενικά, πρέπει να χαιρόμαστε και να δίνουμε εύσημα στις Κυβερνήσεις που τα δίνουν ; Όχι βέβαια. Γιατί όταν αυξάνονται τα νοικοκυριά που χρειάζονται επίδομα αλληλεγγύης, όταν αυξάνονται οι άνεργοι που ζητούν επίδομα ανεργίας, όταν αυξάνονται τα νέα ζευγάρια που ζητούν επίδομα ενοικίου, πρέπει να ανησυχούμε. Γιατί αυτό σημαίνει ότι μειώνονται τα πραγματικά εισοδήματα των νοικοκυριών, μειώνονται οι πραγματικές και πλήρους απασχόλησης θέσεις εργασίας, δηλαδή αυξάνονται οι φτωχοί. Και καμία Κυβέρνηση δεν μπορεί να επαίρεται, γιατί αύξησε τα επιδόματα, γιατί στην πραγματικότητα όταν διαφημίζει τα επιδόματα που έδωσε αναγνωρίζει την ήττα της. Και αυτή η Κυβέρνηση το μόνο που κάνει είναι να διαφημίζει τα επιδόματα της και να απειλεί τους πολίτες ότι θα τα χάσουν εάν η αριστερά χάσει την διακυβέρνηση. Και αυτοί οι “αχάριστοι πολίτες” δεν καταλαβαίνουν και καταψηφίζουν την αριστερά που τους μοίρασε επιδόματα.

Ακόμη και η τελευταία προσπάθεια της Κυβέρνησης της αριστεράς να αλλάξει την πολιτική της και να ανακοινώσει εσπευσμένα φοροελαφρύνσεις δεν γίνεται πιστευτή. Γιατί πρώτον γίνεται την τελευταία στιγμή, όταν τέσσερα τόσα χρόνια ακολουθούσε μια άλλη επίμονη ταξική, όπως την έλεγε, φορομπηχτική πολιτική για την μεσαία τάξη και τους πλούσιους. Δεύτερον γιατί αντιγράφει πολιτικές φοροελαφρύνσεων που έχουν εξαγγείλει οι αντίπαλοι της αριστεράς και έτσι όταν οι πολίτες βλέπουν μια τέτοια μεταστροφή καταλαβαίνουν έμπρακτα και καθαρά τις λανθασμένες πολιτικές της αριστερής διακυβέρνησης. Στην ουσία όμως και οι τελευταίες εσπευσμένες διακηρύξεις της αριστερής διακυβέρνησης και του Πρωθυπουργού για φοροελαφρύνσεις, είναι ανοικτή ομολογία της αριστεράς, ότι ηττήθηκαν οι πολιτικές της και προσχωρεί σε φιλελεύθερες πολιτικές. Τι άλλο εκτός από Στρατηγική Ιδεολογική Ήττα της αριστεράς είναι αυτό, ότι απέτυχαν οι κρατικίστικες, αντιεπιχειρηματικές, αντιεπενδυτικές αριστερές πολιτικές.  

Ναι αυτή είναι η βαθύτερη αιτία της ήττας της αριστεράς. Γιατί η κοινωνία κατάλαβε, οι πολλοί κατάλαβαν ότι χωρίς επενδύσεις, χωρίς επιχειρήσεις, χωρίς κέρδος, δεν υπάρχει μέλλον, όχι μόνο για τους καπιταλιστές, αλλά κυρίως για τους ίδιους. Ναι, τα συμφέροντα τους οδήγησαν τους “πολλούς” να καταψηφίσουν την αριστερά. Όσο συνεχίζουν να ρίχνουν τις ευθύνες στους πολίτες, γιατί το ακούσαμε και αυτό, δεν πρόκειται να εμβαθύνουν στις αιτίες της ήττας. Όταν οι “αχάριστοι πολίτες” απορρίπτουν τις πολιτικές σου που θέλουν να τους σώσουν και αυτοί επιμένουν να σε καταψηφίζουν, κάτι τρέχει με τις πολιτικές σου.

8-6-2019

Κώστας Χαϊνάς

Μια πρώτη αποτίμηση των Περιφερειακών Εκλογών στην Στερεά Ελλάδα

Οι εκλογές τελείωσαν με την 2^η Κυριακή της ψηφοφορίας για τους νέους Δημάρχους και Περιφερειάρχες. Στην Στερεά Ελλάδα εκλέχθηκε Περιφερειάρχης ο κος Φάνης Σπανός με ποσοστό 52,42% έναντι του κου Γκλέτσου ο οποίος συγκέντρωσε το 47,58% των ψήφων. Όμως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε πως ψήφισαν οι πολίτες της Στερεάς Ελλάδας συνδυάζοντας και συσχετίζοντας τα αποτελέσματα των Περιφερειακών εκλογών (Πίνακας 1) με αυτά των ευρωεκλογών (Πίνακας 2). Στον Πίνακα 3 έχουμε τις συσχετίσεις των δύο πινάκων, όπου βλέπουμε πόσοι ψηφοφόροι ενός κόμματος δεν ψήφισαν τους εκλεκτούς υποψήφιους Περιφερειάρχες των κομμάτων τους και άλλα ενδιαφέροντα στοιχεία. Και στον Πίνακα 4 παραθέτουμε στοιχεία για την αυξημένη αποχή, ιδιαίτερα την 2η Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Για τον κ. Σπανό Φάνη (Υποστηριζόμενος από τη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ)

Συγκέντρωσε στην περιφέρεια την 1^η Κυριακή 126.765 ψήφους ή 39,72% των εγκύρων, δηλαδή 22.835 περισσότερους ψήφους ή 7,44% ποσοστιαίες μονάδες, από την κάλπη των ευρωεκλογών της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.  Αυτό σημαίνει ότι 22.835 ψηφοφόροι άλλων κομμάτων εκτός της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ψήφισαν την 1^η Κυριακή για την Περιφέρεια το ψηφοδέλτιο του κ. Σπανού. Αυτό σημειώθηκε σε όλες τις Περιφερειακές Ενότητες εκτός από την Φθιώτιδα, όπου τουλάχιστον 551 ψηφοφόροι της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ για τις ευρωεκλογές, ψήφισαν κάποιο άλλο ψηφοδέλτιο εκτός του κ. Σπανού για τις Περιφερειακές εκλογές της 1^ης Κυριακής. Το στοιχείο αυτό δείχνει ότι το έλλειμμα αυτό που παρουσίασε το ψηφοδέλτιο του κ. Σπανού στην Φθιώτιδα το υπερκάλυψε από τις άλλες Περιφερειακές ενότητες και ιδιαίτερα από την Εύβοια, όπου ο κος Σπανός συγκέντρωσε 42,23% την 1^η Κυριακή και 59,60% την 2^η Κυριακή. Παρότι ο κος Σπανός την 2^η Κυριακή συγκέντρωσε λιγότερους ψήφους σε απόλυτο αριθμό(4.637) σε σχέση με την 1^η Κυριακή, λόγω της μεγάλης αποχής το ποσοστό του ανέβηκε στο 52,42%.   Το συμπέρασμα για τον κ. Σπανό είναι ότι αποδείχθηκε ισχυρή υποψηφιότητα, παρότι αμφισβητήθηκε από πολλές πλευρές και μάλιστα και από τον δικό του πολιτικό χώρο, δικαιώνοντας όμως όσους τον εμπιστεύθηκαν.  Επίσης ο κος Σπανός πιστώνεται ότι κατάφερε να σχηματίσει ένα ευρύτατο ψηφοδέλτιο, συνεχίζοντας την συνεργασία του με στελέχη από άλλους πολιτικούς χώρους που είχαν συνεργασθεί στην προηγούμενη θητεία , κερδίζοντας ψηφοφόρους πολύ πιο πέρα από τον πολιτικό χώρο της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.  Μένει να αποδείξει εμπράκτως, στην νέα θητεία στην Περιφέρεια, στους πολίτες αυτά που διεκήρυξε, δηλαδή την ενότητα και τη συνεννόηση, αλλά και να υλοποιήσει τα έργα που εξήγγειλε και που έχουμε ανάγκη ως Στερεά Ελλάδα. 

Για τον κ. Γκλέτσο Απόστολο (Ανεξάρτητος)

Ο κος Γκλέτσος μετά τις παλινωδίες της υποψηφιότητας του, (κατεβαίνει δεν κατεβαίνει, παραιτήθηκε κάποια στιγμή από την εξαγγελθείσα υποψηφιότητα του από τον ίδιο), τελικά διεκδίκησε την Περιφέρεια κερδίζοντας ένα πολύ καλό ποσοστό την 1^η Κυριακή (23,84%), αλλά και την 2^η Κυριακή (47,58%). Επίσης πρώτευσε στις ΠΕ της Φθιώτιδας και της Βοιωτίας την 2^η Κυριακή, αλλά η μεγάλη υστέρηση που είχε από τον κ. Σπανό στην Εύβοια (περίπου 20%), τον έφεραν 2^ο στην διεκδίκηση της Περιφέρειας. Όπως δείχνουν τα στοιχεία ο κ. Γκλέτσος κέρδισε οριζόντια ψηφοφόρους από όλο το πολιτικό φάσμα. Όμως το μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του κ. Γκλέτσου, προήλθε από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ και της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, όπως φαίνονται στον Πίνακα 3 οι διαφορές περιφερειακών ψηφοδελτίων και των συγγενών τους κομμάτων. Οι μετακινήσεις αυτές που ενίσχυσαν σημαντικά το ψηφοδέλτιο του κ. Γκλέτσου και τις δύο Κυριακές, αποδεικνύουν ότι το ψηφοδέλτιο του εξέφρασε πιο πειστικά τον ριζοσπαστικό λαϊκισμό και την αντισυστημική ψήφο διαμαρτυρίας, χωρίς όμως ιδιαίτερο περιεχόμενο και προγραμματικό βάθος. 

Για τον κ. Αναγνωστάκη Δημήτρη (υποστηριζόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ)

Ο κος Αναγνωστάκης εμφανίσθηκε δυναμικά στην αρχή ως διεκδικητής της περιφερειακής αρχής, αφού και αυτοδιοικητική εμπειρία διέθετε ως παλαιός Δήμαρχος Χαλκίδας, αλλά και γενικότερη εμπειρία ως πρώην Βουλευτής και ΓΓ του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Σύμφωνα όμως με τα αποτελέσματα όπως διαμορφώθηκαν την 1^η Κυριακή, δεν κατάφερε ίσως να πείσει το εκλογικό σώμα με το ψηφοδέλτιο του για την διεκδίκηση αυτή. Ενδεχομένως να μην κατάφερε να επικοινωνήσει την υποψηφιότητα του όχι απλά στο εκλογικό σώμα, αλλά ούτε καν στους ψηφοφόρους  του ΣΥΡΙΖΑ. Αφού ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων (-36.463) του ΣΥΡΙΖΑ στις κάλπες των ευρωεκλογών (σε ποσοστό -11,20%), δεν ψήφισε το ψηφοδέλτιο του κ. Αναγνωστάκη για τις περιφερειακές εκλογές, αποκλείοντας τον από τον 2^ο γύρο, αλλά και δίνοντας στο ψηφοδέλτιο ένα σχετικά χαμηλό ποσοστό για Κυβερνητικό κόμμα (14,15%). Μια άλλη ερμηνεία των κακών επιδόσεων του ψηφοδελτίου του κ. Αναγνωστάκη στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι δεν βοηθήθηκε με ιδιαίτερη θέρμη από τους εκλεγμένους βουλευτές (10) και τις κομματικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην Στερεά Ελλάδα.

Για την κ. Μπατζελή Κατερίνα (υποστηριζόμενη από το ΚΙΝΑΛ)

Η κ.Μπατζελή μπήκε στην κούρσα της διεκδίκησης της Περιφέρειας με αρκετές δυσκολίες όπως, ότι δεν είχε προηγούμενο συνδυασμό και οι περισσότεροι περιφερειακοί σύμβουλοι του δικού της πολιτικού χώρου που είχαν εκλεγεί με τον κ. Μπακογιάννη το 2014, συνέχισαν ως υποψήφιοι με τον κ. Σπανό. Γρήγορα όμως απέδειξε ότι μπήκε να διεκδικήσει την Περιφέρεια, με ένα καλό ψηφοδέλτιο και έναν ικανοποιητικό προγραμματικό λόγο. Έτσι την 1^η Κυριακή συγκέντρωσε ένα καλό ποσοστό (11,34%) εκλέγοντας έξι συμβούλους. Σε σχέση με το ΚΙΝΑΛ που την υποστήριξε, πήρε 11.478 περισσότερους ψήφους (σε ποσοστό επιπλέον 3,66%), που σημαίνει ότι την υποστήριξαν πολίτες πέρα από αυτούς που ψήφισαν ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ. Τις επιπλέον ψήφους από το ΚΙΝΑΛ τις άντλησε από την δεξαμενή του παλαιού ΠΑΣΟΚ που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές. Με βάση τα αποτελέσματα αυτά η κα Μπατζελή έθεσε τις βάσεις μιας γόνιμης και δημιουργικής συνδιοίκησης στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας.      

Για τους άλλους υποψήφιους για την διεκδίκηση της Περιφέρειας δεν έχουμε να σημειώσουμε κάτι ιδιαίτερο από την άποψη ότι τα περιφερειακά ψηφοδέλτια, ακολούθησαν περίπου τα ποσοστά των πολιτικών κομμάτων που τα υποστήριξαν. Μια ιδιαίτερη αναφορά ίσως έχει η σημαντική υποχώρηση του ψηφοδελτίου της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και στις ευρωεκλογές αλλά και στο Περιφερειακό ψηφοδέλτιο.

Ας ελπίσουμε ότι η επόμενη μέρα για την Περιφέρεια θα είναι μια μέρα συνεννόησης και συναίνεσης των περιφερειακών δυνάμεων για το καλό της Περιφέρειας και των πολιτών της.

Δρ Κωνσταντίνος Χαϊνάς

Μαθηματικός – Αναλυτής

Οικονομολόγος – Μελετητής

Διδάκτωρ Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών

*Για να δείτε καλά τους πίνακες κάνετε κλικ πάνω στον πίνακα

Πίνακας 1 : Αποτελέσματα Περιφερειακών Εκλογών Στερεάς Ελλάδας 2019

Πίνακας 2 : Αποτελέσματα Ευρωεκλογών 2019

 Πίνακας 3 : Συγκρίσεις και συσχετίσεις αποτελεσμάτων των Πινάκων 1 και 2 

Πίνακας 4 : Στοιχεία αποχής ευρωεκλογών 2019 και αυτοδικοικητιών εκλογών 2019