Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

Το τέλος της (ψευτο) αντίθεσης μνημόνιο – αντιμνημόνιο





Όλα δείχνουν ότι η νέα ελληνική Κυβέρνηση και οι ευρωπαίοι εταίροι μας και δανειστές της χώρας θα βρουν το κατάλληλο modus Vivendi και για τα δύο μέρη και θα κλείσουμε μια νέα συμφωνία. Ένα μικρό βήμα έχει απομείνει ακόμη, δύσκολο μεν αλλά ελπίζουμε ότι θα ξεπεραστούν και οι τελευταίες δυσκολίες και αντιστάσεις, που κυρίως αφορούν τις όποιες αντιευρωπαϊκές και ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις που στηρίζουν τη νέα Κυβέρνηση. Όμως δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Είναι μονόδρομος η συνεννόηση με τους εταίρους. Σε διαφορετική περίπτωση η χώρα οδηγείται στα βράχια της διεθνούς απομόνωσης, μιας εθνικιστικής περιχαράκωσης και η αρχή της οριστικής απομάκρυνσης της Ελλάδας από την ευρωπαϊκή οικογένεια. Θέλει κάτι τέτοιο η νέα Κυβέρνηση ; Δεν νομίζω. Από την άλλη πλευρά οι εταίροι μας έδειξαν ότι έχουν τη διάθεση να προχωρήσουν στις αναγκαίες υποχωρήσεις διευκολύνοντας ουσιαστικά την νέα Κυβέρνηση να μείνει αλώβητο το γόητρο μιας πρόσφατης λαϊκής εντολής. Γιατί το θέμα δεν είναι οι όροι και οι έννοιες της τρόικας και του μνημονίου. Σημασία έχει το περιεχόμενο της νέας συμφωνίας το οποίο πρέπει να είναι αμοιβαία επωφελές και για τις δύο πλευρές. Και αυτό βεβαίως δεν το κάνουν οι ευρωπαίοι γιατί είναι καλοί άνθρωποι, είτε γιατί γοητεύθηκαν από τη γοητεία του Γιάνη και του Πρωθυπουργού της χώρας. Απλά, η Ευρώπη έχει στα ιδρυτικά της κείμενα την αλληλεγγύη και χωρίς αυτήν δεν έχει μέλλον. Επίσης τα συμφέροντά τους και το δικό μας συμφέρον, αλλά και γενικά η προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όλα αυτά, επιβάλλουν να βρεθεί μια λύση και μια συμφωνία με την Ελλάδα.

Από την άλλη πλευρά το διεθνές περιβάλλον είναι ευνοϊκότερο από ποτέ για την Ελλάδα. Οι ΗΠΑ επιθυμούν διακαώς να τελειώνει επιτέλους η χρηματοπιστωτική κρίση  στην ευρωζώνη για τα δικά τους συμφέροντα. Επίσης το γεγονός ότι η χώρα μας βρίσκεται σε μια πολύ ευαίσθητη περιοχή, όπου μια παραδοσιακή σύμμαχος των ΗΠΑ, η Τουρκία, με τα καμώματα του Ερντογάν δημιουργεί μια σχετική αβεβαιότητα. Ιδιαίτερα τη στιγμή που βόρεια έχουμε σε εξέλιξη (παρά τις πρόσφατες συμφωνίες ειρήνευσης), τον εμφύλιο της Ουκρανίας στο υπογάστριο μιας Ρωσίας του Πούτιν που αναβιώνει ο παραδοσιακός τσαρικός της εθνικισμός, και λίγο πιο νότια οι τζιχαντζιστές του ISIS, απειλούν όλες τις χώρες της περιοχής και όχι μόνον. Ειδικά μετά τα τελευταία αιματηρά γεγονότα στην καρδιά της Ευρώπης. Η Κίνα έχει επενδύσει στην Ελλάδα και θέλει να συνεχίσει να επενδύει, βλέποντάς την ως την ανατολική πύλη εισόδου της στην Ευρώπη. Όλοι λοιπόν οι διεθνείς παράγοντες και οι δυνάμεις που παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, ενδιαφέρονται σήμερα για την Ελλάδα, άρα έχουν πολλούς λόγους να τα βρούμε γρήγορα με τους ευρωπαίους εταίρους μας. Και όλα αυτά είναι υπέρ της Ελλάδας και ενισχύουν την θέση της στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας.

Αν όλα λοιπόν πάνε καλά τις επόμενες μέρες με τις διαπραγματεύσεις, θα ανοίξει μια νέα εποχή για την Ελλάδα. Για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα. Η νέα περίοδος δεν θα είναι μια εύκολη περίοδος για τη χώρα. Ασφαλώς θα υπάρχουν σοβαρές δεσμεύσεις και υποχρεώσεις από την πλευρά μας. Γιατί πουθενά δεν υπάρχουν δωρεάν γεύματα. Όμως αυτές οι δεσμεύσεις και οι υποχρεώσεις, ουσιαστικά αφορούν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να έχουν γίνει στην πατρίδα μας εδώ και δεκαετίες. Αλλά το πελατειακό κρατικοδίαιτο σύστημα που Κυβέρνησε τη χώρα από τη μεταπολίτευση δεν θέλησε αλλά και όταν θέλησε δεν μπόρεσε, ακόμη και τα τελευταία έξι χρόνια της κρίσης, παρά τις πιέσεις των εταίρων και δανειστών μας, να προχωρήσει στην υλοποίησή τους. Ο λόγος είναι απλός. Οι αλλαγές αυτές και οι μεταρρυθμίσεις θα αλλάξουν πολλά δεδομένα στη χώρα, θα θίξουν πολλά κατεστημένα συμφέροντα μεγάλων κοινωνικών ομάδων και συντεχνιών. Και για να γίνουν χρειάζονται μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες και συναινέσεις.

Και αυτό είναι το στοίχημα της νέας Κυβέρνησης, εφόσον αποφασίσει να προχωρήσει στη ρήξη με τα κατεστημένα συμφέροντα και τις συντεχνίες. Μεγάλες προκλήσεις έχει μπροστά της, που θα δοκιμαστεί η νέα Κυβέρνηση, όπως η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή. Τα θέματα της κρατικής γραφειοκρατίας και της απλοποίησης των διαδικασιών και των συναλλαγών με το δημόσιο, του πολίτη και της επιχείρησης. Η αξιολόγηση δομών, υπηρεσιών και δημόσιων λειτουργών. Το μεγάλο στοίχημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης και του νέου αναπτυξιακού μοντέλου. Οι νέες επενδυτικές ευκαιρίες και δημιουργίας της ελληνικής και ξένης επιχειρηματικότητας για την δημιουργία πλούτου και νέων θέσεων εργασίας.

Όλα αυτά είναι ζητούμενα για τη νέα Κυβέρνηση. Θα τα καταφέρει ; Δεν ξέρω. Εκείνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι εάν η νέα Κυβέρνηση επιχειρήσει πραγματικά να συγκρουστεί με τις παθογένειες μας, θα βρει πολλούς συμμάχους, γιατί με αυτούς που έχει συμμαχήσει σήμερα, όχι μόνο δεν αποτελούν καμιά εγγύηση για το παρών, αλλά κυρίως αποτελούν βασικά εμπόδια για ένα προοδευτικό, ευρωπαϊκό, μεταμνημονιακό μέλλον της χώρας.

14-2-2015
Κώστας Χαϊνάς

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2015

Αν με ρωτούσε ο Τσίπρας, να τι θα του πρότεινα να πει στις προγραμματικές δηλώσεις





Αγαπητές/οί συνάδελφοι. Ελληνίδες και Έλληνες. Είμαστε ουσιαστικά μια χρεοκοπημένη χώρα. Μας χρεοκόπησαν οι δυνάμεις που Κυβέρνησαν την Ελλάδα από τη μεταπολίτευση. Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία. Οι δυνάμεις αυτές εξυπηρετώντας τα μεγάλα συμφέροντα μιας μικρής ολιγαρχίας και τα μικρά και μεσαία συμφέροντα, ομάδων ειδικών συμφερόντων και συντεχνιών, φόρτωσαν το Κράτος από τη μεταπολίτευση με πάνω από 700 δις. ευρώ δανεικά χρήματα, κατασπατάλησαν τέσσερα κοινοτικά πλαίσια στήριξης ύψους πάνω από 300 δισ. ευρώ   που μας έδωσαν οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι για την ανάπτυξη της χώρας μας. Τα τεράστια αυτά κεφάλαια σκορπίστηκαν δεξιά και αριστερά, σε ημέτερους, για έργα που κόστισαν δέκα φορές πάνω από το μέσο ευρωπαϊκό κόστος, σε ένα κρατικοδίαιτο επιχειρηματικό μοντέλο. Μεγάλες ευθύνες όμως έχουμε και εμείς ως αριστερά. Γιατί δεν μιλήσαμε όπως και όταν έπρεπε για το πελατειακό σύστημα, γιατί δεν αρνηθήκαμε όταν δίνανε τα επιδόματα έγκαιρης προσέλευσης εξαγοράζοντας τους συνδικαλιστές, οι οποίοι τώρα έχουν πυκνώσει τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, όταν δίνανε πλασματικές υπερωρίες, γιατί εμποδίζαμε τις επενδύσεις από τη χώρα μας, όταν εμποδίζαμε τα κρουαζερόπλοια να δέσουν στα νησιά μας, γιατί κάναμε διαδηλώσεις κατά των επενδύσεων της Cosco στο λιμάνι του ΠΕΙΡΑΙΑ. Όμως σήμερα έχουμε βγάλει τα συμπεράσματα μας.

Ο λαός όμως στις 25 Ιανουαρίου, έδωσε στις δυνάμεις του χτες την κατάλληλη απάντηση. Ανέδειξε το ΣΥΡΙΖΑ ως μια νέα δύναμη ελπίδας για τη χώρα. Μια δύναμη που θα βάλει τέρμα στην διαφθορά, στο πελατειακό Κράτος, στην κομματοκρατία. Μια δύναμη που θα επιβάλλει την αξιοκρατία. Τέρμα στους κομματικούς ινστρούχτορες που κατέκλυζαν τα υπουργεία. Θα προσλαμβάνονται οι πιο άξιοι από τους καλύτερους, οι άξιοι θα προχωράνε και θα στελεχώνουν τις διευθύνσεις του κρατικού μηχανισμού και όχι οι κομματικοί παρατρεχάμενοι. Οι άξιοι θα αμείβονται καλύτερα και ανάλογα με το έργο και την προσφορά τους. Θα εφαρμόσουμε ένα σύστημα αντικειμενικής αξιολόγησης σε όλες τις δομές του Κράτους και για όλους τους δημόσιους λειτουργούς. Στους αποτυχημένους δημόσιους λειτουργούς θα τους ξαναδίνουμε και δεύτερη και τρίτη ευκαιρία. Όμως το Κράτος είναι υπηρέτης των πολιτών και αυτοί που το υπηρετούν θα πρέπει να μπορούν και να θέλουν να υπηρετήσουν τους πολίτες. Θα καταργήσουμε τη γραφειοκρατία, θα επιταχύνουμε την απονομή της δικαιοσύνης.  Θα ξαναφτιάξουμε δηλαδή ένα Κράτος δημοκρατικό, αξιοκρατικό, δίκαιο, ένα Κράτος για όλους τους πολίτες του και όχι μόνο για τους ημετέρους.

Για το θέμα του χρέους της χώρας, τις επόμενες μέρες θα καταλήξουμε σε συμφωνία με τους εταίρους μας. Γιατί πλέον δεν μπορούμε να συνεχίζουμε να επιβαρύνουμε τους ευρωπαϊκούς λαούς ζητώντας τους συνεχώς δανεικά, όπως είπε και ο υπουργός μας των οικονομικών, εξ αιτίας των εγκληματικών λανθασμένων πολιτικών των προηγούμενων Κυβερνήσεων της χώρας. Δεν είναι δυνατόν η μικρή μας χώρα κάθε πενήντα χρόνια να χρεοκοπεί και μετά να ζητάμε τα ρέστα από τους ευρωπαίους. Μας έχουν βαρεθεί με τα καμώματά μας. Το 1827 μόλις είχαμε συγκροτηθεί ως νεοσύστατο Κράτος, χρεοκοπήσαμε αφού τα δανεικά των ευρωπαϊκών χωρών λεηλατήθηκαν από τους ολιγάρχες της περιόδου και τα περισσότερα δεν έφτασαν ποτέ στο επίσημο Κράτος. Να μην θυμίσω ότι εάν δεν υπήρχε η συμφωνία του Λονδίνου και οι ευρωπαίοι σύμμαχοί μας δεν νικούσαν τον Ιμπραήμ στο Ναυαρίνο, δεν ξέρω εάν σήμερα θα μπορούσα να εξαγγέλλω τις προγραμματικές μου δηλώσεις. Το 1843 μετά τη δεύτερη χρεοκοπία μας, μας επιβλήθηκε ένας οδυνηρός δημοσιονομικός έλεγχος για πολλά χρόνια. Το 1893 ήταν η τρίτη φορά που χρεοκοπήσαμε και ζητήσαμε και πάλι ευρωπαϊκή βοήθεια και δάνεια, τα οποία μας δόθηκαν, αλλά και πάλι με πολύ αυστηρό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο. Να σας θυμίσω ότι παρά λίγο αποφύγαμε τότε νέα εθνική τραγωδία, όταν οι Οθωμανοί σταμάτησαν, μετά την παρέμβαση των ευρωπαίων λίγο έξω από τη Λαμία. Η τέταρτη φορά της χρεοκοπίας μας ήταν το 1932 και μάλιστα με ηγέτη στο τιμόνι της χώρας τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος να σημειώσω παρά το μεγάλο του κύρος, δεν μπόρεσε να πείσει τους ευρωπαίους να μας δανείσουν εγκαίρως και χρεοκοπήσαμε.

Όμως σήμερα μετά από τόσες εμπειρίες χρεοκοπίας, έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας. Όχι, δεν θέλουμε να μας ξαναδανείσουν οι ευρωπαίοι και να φτάσουμε μετά από λίγα χρόνια στην ίδια κατάσταση και να ξαναζητάμε δανεικά. Αυτό που έκαναν δηλαδή οι προκάτοχοί μας εδώ και πέντε χρόνια. Που δεν πείραξαν τίποτα από το γραφειοκρατικό και διεφθαρμένο Κράτος. Που δεν υλοποίησαν ούτε μία μεταρρύθμιση από αυτές που προέβλεπε το μνημόνιο που οι ίδιοι είχαν υπογράψει, αλλά ορισμένοι δεν το διάβασαν καν. Εμείς όμως κ. συνάδελφοι, το διαβάσαμε καλά και στο 67% των αλλαγών που προέβλεπε συμφωνούμε, όπως είπε και ο αγαπητός μου Γιάνης, στον οποίο στηρίζεται ολόκληρο το Έθνος σήμερα. Προέβλεπε περιουσιολόγιο που οι προηγούμενοι δεν το έκαναν. Προέβλεπε κτηματολόγιο που οι προηγούμενοι δεν το έκαναν. Προέβλεπε μείωση του Κράτους και περιστολή των σπαταλών και οι προηγούμενοι δεν το έκαναν. Και όχι μόνο δεν έκαναν, αλλά υπερφορολογούσαν τους πολίτες για να διατηρήσουν αυτό το γραφειοκρατικό αντιλαϊκό Κράτος. Δηλαδή τι έκαναν οι προηγούμενοι ; Κορόιδευαν στα ίσα τους ευρωπαίους εταίρους και δανειστές μας. Έκαναν πως κάνουν μεταρρυθμίσεις νομίζοντας ότι θα το χάψουν οι κουτόφραγκοι. Τίποτα δεν έκαναν. Ούτε τα επαγγέλματα άνοιξαν, ούτε τους φόρους υπέρ τρίτων κατάργησαν, ούτε τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά πείραξαν. Το πελατειακό κομματικό Κράτος ζει και βασιλεύει. Απλά, είναι λίγο τραυματισμένο. Ε, εμείς θα το τελειώσουμε. Κάποιοι ψηφοφόροι μας βέβαια θα πονέσουν λίγο, γιατί θα χάσουν τα χαριστικά προνόμια τους. Αλλά τι να κάνουμε. Λάθος κατάλαβαν, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τους επαναφέρει στην δανεική ευμάρεια του 2009. Λάθος κατάλαβαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το νέο ΠΑΣΟΚ που ήρθε για να αντικαταστήσει το πελατειακό Κράτος της δεξιάς με ένα νεοπασοκικό Κράτος (συγνώμη για το νεολογισμό). 

Ναι κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Θέλουμε να σταματήσει ο συνεχής δανεισμός της χώρας. Ξεχάστε τα ελλείμματα και τις μπούρδες που λένε κάποιοι περί συνεχών αναπτυξιακών ελλειμμάτων. Θέλουμε οι προϋπολογισμοί μας να είναι ισοσκελισμένοι και μάλιστα να έχουμε και ένα πλεόνασμα για να μπορούμε να πληρώνουμε τους τόκους των δανείων μας. Η ανάπτυξη δεν θα γίνει με δανεικά επίσης. Θα γίνει μόνο εάν αλλάξουμε εμείς. Να αλλάξουμε νοοτροπία και πρακτικές και πολιτικές. Και οι πάνω και οι κάτω. Να αφήσουμε ελεύθερο τον έλληνα να δημιουργήσει, χωρίς την ατελείωτη κρατική γραφειοκρατία, χωρίς τις σημερινές απαγορευτικές για την νεανική επιχειρηματικότητα φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές. Και οι κάτω να μην περιμένουν μια θέση στο δημόσιο για τα παιδιά τους. Να τελειώσει αυτό το παραμύθι που έγινε παράδοση στην Ελλάδα. Να τα παρακινήσουν από μικρά, όπως πρέπει να κάνει και η παιδεία μας να δημιουργήσουν. Να επιχειρήσουν. Να καλέσουμε ντόπιους και ξένους επενδυτές να έρθουν σ΄αυτόν τον άγιο τόπο που λέγεται Ελλάδα και να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους και ασφαλώς να κερδίσουν.  Έτσι θα γίνει η ανάπτυξη. Έτσι θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Έτσι θα δημιουργηθεί πλούτος. Και έτσι το Κράτος θα έχει έσοδα και πλεονάσματα για να αυξήσει τις παροχές προς την κοινωνία και να πληρώνει και τις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές της. Έτσι σταματά η λιτότητα και όχι με διαταγές.

Απευθυνόμενος στους εταίρους και δανειστές μας. Ναι κυρίες και κύριοι. Δεν θέλουμε άλλα δανεικά. Αναγνωρίζουμε το χρέος της χώρας και θέλουμε να σας εξοφλήσουμε τα δάνεια που μας έχετε χορηγήσει. Σήμερα, μετά από πέντε χρόνια περιοριστικών πολιτικών κατάφερε η χώρα μας να έχει πρωτογενή πλεονάσματα και αυτό το αναγνωρίζουμε στους προηγούμενους.  Το Τραπεζικό σύστημα μπορεί να σταθεί στα πόδια του και αυτό οφείλεται στο πρόγραμμα που υλοποιήθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια και αυτό το αναγνωρίζουμε στους προηγούμενους. Το μόνο που ζητάμε είναι να μας βοηθήσετε να βγούμε σήμερα από την παγίδα χρέους που έχουμε αυτοπαγιδευτεί ως χώρα. Θα χρειαστούμε να αντιμετωπίσουμε τις τρέχουσες υποχρεώσεις μας που όλοι μας ξέρουμε. Εμείς δεσμευόμαστε να προχωρήσουμε στις μεγάλες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που σήμερα εξαγγείλλαμε και από αύριο θα γίνονται νόμοι του Κράτους. Και ασφαλώς θα υπογράψουμε ένα νέο Εθνικό Μνημόνιο – έτσι για να θυμόμαστε - ένα νέο Συμβόλαιο Τιμής, που όμως εμείς θα υλοποιήσουμε γραμμή – γραμμή, όπου θα περιγράφουμε αναλυτικά τις δικές μας δεσμεύσεις και υποχρεώσεις.


7-2-2015
Κώστας Χαϊνάς



Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015

Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου και η επόμενη μέρα



Οι εκλογές της Κυριακής 25 Ιανουαρίου, έδωσαν μια λύση στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας, με το σχηματισμό μιας Κυβέρνησης συνεργασίας. Ίσως όχι της καλύτερης συνεργασίας. Τις αμφιβολίες -ή τις βεβαιότητες για κάποια πράγματα -τις έχουμε πολλοί, απέναντι στη νέα Κυβέρνηση. Αλλά κανένας σώφρων άνθρωπος δεν θέλει να πανηγυρίσει μια αποτυχία της χώρας του. Δύο δυνάμεις λοιπόν, που δεν έχουν ιδιαίτερη ιδεολογική και πολιτική συγγένεια, –έτσι τουλάχιστον συμπεραίνει όποιος προσπαθήσει να συγκρίνει τις πολιτικές και ιδεολογικές αναφορές των δύο κομμάτων με τα κλασσικά εργαλεία της πολιτικής ανάλυσης -, συνεργάστηκαν και σχημάτισαν μια Κυβέρνηση συνεργασίας, ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Κάποιοι μίλησαν για ανορθόδοξη συνεργασία. Για τερατογένεση. Δεν ξέρω αν είναι ανορθόδοξη, αλλά ο προεκλογικός τους λόγος ήταν σχεδόν ταυτόσημος. Κοινή γραμμή συνάντησης και συμπόρευσης ο ευρωσκεπτικισμός μέχρι αντιευρωπαϊσμού και ένας διάχυτος εθνικισμός σε όλες τις θέσεις για τη χώρα, το διεθνές περιβάλλον και τα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Κάποιες διαφορές σε κοινωνικά θέματα δεν είναι τόσο καθοριστικά για τη συνάντησή τους και την συμπόρευσή τους, στη φάση αυτή. Στο μέλλον δεν είναι δεδομένη η σημερινή Κυβερνητική συνεργασία. Θα εξαρτηθεί από την πορεία των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων, αλλά και από το πώς θα ρυθμιστούν οι σχέσεις μας με τους εταίρους μας. Ελπίζοντας να πάνε τα πράγματα καλά για τη χώρα, ευχόμαστε καλή επιτυχία στους χειρισμούς της Κυβέρνησης. Όμως πέρα από τις ευχές υπάρχει και η πραγματικότητα, η οποία είναι αμείλικτη. Και εξηγούμαι:

Η χώρα έχει ένα χρέος 320 δις. ευρώ, από το οποίο περίπου το 80% αυτού το οφείλει στους ευρωπαίους εταίρους και δανειστές μας. Ένα χρέος που αναγνωρίζεται πλέον από όλους σχεδόν και ευτυχώς και τους νέους Κυβερνώντες. Για να μην ξεχνιόμαστε οι δυνάμεις που συγκροτούν την σημερινή Κυβέρνηση μιλούσαν για απεχθές χρέος και δεν το αναγνώριζαν μέχρι πρότινος. Μιλούσαν για λογιστικό έλεγχο και άλλα ηχηρά. Είναι λοιπόν θετικό το γεγονός ότι σήμερα αναγνωρίζεται από την νέα Κυβέρνηση.  Δεύτερον, όλα δείχνουν ότι ξεχνάνε και το αίτημα περί διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, όπως έλεγαν προεκλογικά. Και αυτό θετικό βήμα είναι. Γιατί πλέον ανοίγεται ένας δρόμος ρεαλισμού και συνεννόησης με τους εταίρους μας για ελάφρυνσή του στο μέλλον. Τρίτον, για το μνημόνιο. Είναι θετικό ότι οι νέοι υπουργοί αναγνωρίζουν τις δεσμεύσεις της χώρας και προτείνουν την ανανέωση της συμφωνίας με τους εταίρους και δανειστές μας με μια νέα συμφωνία, με ένα νέο πρόγραμμα. Σύμφωνα με μια εκδοχή, Κοινωνικό Συμβόλαιο με τους εταίρους μας αποκαλέστηκε η νέα συμφωνία. Δεν θα το πούμε μνημόνιο. Εκεί θα τα χαλάσουμε ; Ας το πούμε όπως θέλουν σκέφτονται οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Ας τους αφήσουμε να αισθανθούν ότι σκίζουν το μνημόνιο και ας δεσμευθούν για τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται να γίνουν στη χώρα και ας το ονομάσουν Κοινωνικό Συμβόλαιο. Η τρόϊκα επίσης θα αντικατασταθεί από κάποιον νέο θεσμό, με μεγαλύτερη νομιμοποίηση, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις. Και αυτό θετικό είναι. Η ουσία όμως θα παραμείνει. Έλεγχος θα συνεχίσει να υφίσταται στη χώρα. Και  αυτό γιατί έτσι καθορίζουν οι κανόνες της ΕΕ και της ευρωζώνης. Και οι κανόνες ισχύουν για όλους. Άρα και για την Ελλάδα. Νομίζω λοιπόν ότι και αυτή η μεταστροφή της νέας Κυβέρνησης, θετικό βήμα είναι. Γιατί αυτό που προέχει είναι το συμφέρον της χώρας. Κάποιοι μιλάνε για κωλοτούμπα. Καλύτερα όμως η κωλοτούμπα, από τον οποιοδήποτε τυχοδιωκτισμό, που θα ωθούσε τη χώρα προς το γκρεμό. Εντάξει και για λόγους πολιτικής αβρότητας, δεν είναι και πολύ ευγενικό να τους λέμε και να τους το ξαναλέμε, περί κωλοτούμπας. Άσε που μέσα στο Κυβερνητικό σχήμα υπάρχουν και κάποιοι που πραγματικά πιστεύουν ότι μένουν σταθεροί στις προεκλογικές τους δεσμεύσεις και μπορεί να κάνουν καμιά “τρέλα” !

Θα μου πείτε, μα άλλα έλεγαν προεκλογικά. Εντάξει βρε παιδιά, λες και δεν ξέρουμε τι γίνεται στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Συνήθως οι πολιτικές δυνάμεις δεν εννοούν αυτά που υπόσχονται προεκλογικά ή πολλές φορές υλοποιούν τα αντίθετα με αυτά που είχαν υποσχεθεί. Και μάλλον αυτό έχει αποδειχθεί σε ορισμένες περιπτώσεις καλό για τη χώρα. Για θυμηθείτε το 1981 και τι έγινε στην συνέχεια  με τα συνθήματα τύπου, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο από τον Ανδρέα; Αυτή η χώρα είμαστε, αυτός ο λαός είμαστε, αυτή η κοινωνία είμαστε. Έτσι τους θέλουμε τους πολιτικούς και τα πολιτικά κόμματα μάλλον. Προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η τακτική. Είναι πολιτική ενός άκρατου λαϊκισμού. Που άλλα λέει προεκλογικά και άλλα μετεκλογικά. Αυτό όμως δεν αλλάζει εύκολα. Δυστυχώς. Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω…(Καζαντζάκης). Το γεγονός όμως ότι μετά τις εκλογές, οι νέοι Κυβερνώντες προσγειώνονται και θέλουν να κάνουν κάποια πράγματα προς όφελος της χώρας, θα τους το αρνηθούμε, επειδή προεκλογικά είχαν υποστηρίξει τα αντίθετα ; Όχι βέβαια. Χαιρόμαστε λοιπόν όλοι, εάν η νέα Κυβέρνηση, προχωρήσει στην διευθέτηση του χρέους με τους εταίρους και δανειστές μας σε πνεύμα συνεννόησης, ώστε να γίνει εξυπηρετήσιμο και ταυτόχρονα δεσμευτεί στις αναγκαίες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα, ώστε να μετατραπεί σε μια κανονική δημοκρατική, ευρωπαϊκή χώρα. Έστω και αν το πει Κοινωνικό Συμβόλαιο και όχι μνημόνιο. Δεν μας νοιάζει αυτό. Μας νοιάζει η ουσία. Και σ’ αυτό θα βρει πολλούς συμμάχους. Σε κάθε άλλη περίπτωση όμως που θα υπερισχύσουν, εθνικισμοί, ευρωσκεπτικισμοί και αντιευρωπαϊσμοί, τότε δεν έχει μέλλον ούτε η ίδια η Κυβέρνση, αλλά κυρίως δεν έχει μέλλον η χώρα. Μια χώρα αποκομμένη από την Ευρώπη είναι μια αποτυχημένη χώρα. Και αυτό ελπίζω να τα συνειδητοποίησε και η νέα Κυβέρνηση ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες επαφές της με τους ευρωπαίους εταίρους μας.

2-2-2015
Κώστας Χαϊνάς