Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Η χρηματοδότηση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ είναι στον αέρα




Το πρόγραμμα που εξάγγειλε ο κος Τσίπρας στην Θεσσαλονίκη όπως το κοστολογεί ο ΣΥΡΙΖΑ, θα κοστίσει περίπου 12 δις. ευρώ και μάλιστα θα το υλοποιήσει ανεξαρτήτως των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους και δανειστές της χώρας. Δηλαδή ενώ από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ τελευταία λέει σε όλους τους τόνους, ότι δεν θα προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες, αυτό όμως θα το κάνει μονομερώς! Και δεν μιλάμε για 1-2 δις. ευρώ. Μιλάμε για 12 δις. ευρώ, δηλαδή το 25% περίπου των τακτικών εσόδων του Κράτους! Το δεύτερο λοιπόν πρόβλημα που προκύπτει είναι που θα βρει αυτά τα 12 δις. για να χρηματοδοτήσει το πρόγραμμα ; Σήμερα βγήκε ο κος Σταθάκης και μέσα σε 5 δευτερόλεπτα έδωσε την απάντηση. 3 δις. από το ΕΣΠΑ, 3 δις. από το ΤΧΣ, 3 δις. από την επανεκκίνηση της οικονομίας και 3 δις. από την φοροδιαφυγή. Τόσα απλά. Ας δούμε όμως αναλυτικά τις πηγές αυτές χρηματοδότησης και πόσο μπορούν να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Τα 3 δις. ευρώ από το ΕΣΠΑ.

Όμως οι πόροι του ΕΣΠΑ, προορίζονται μέσα από αυστηρούς κανόνες σε συγκεκριμένα προγράμματα. Δηλαδή για παράδειγμα δεν μπορείς να πάρεις χρήματα του ΕΣΠΑ που προορίζονται για χρηματοδότηση επενδυτικών έργων και να τα διαθέσεις για να δώσεις βοηθήματα. Δεν γίνεται αυτό και αν δεν το ξέρει ο κος Σταθάκης, ας ρωτήσει κάποιον μελετητή προγραμμάτων ΕΣΠΑ. Παραβίαση τέτοιων κανόνων σημαίνει βαριά πρόστιμα για τη χώρα. Αν όμως το γνωρίζει τότε παραπλανά τους πολίτες. Αλλά και αυτό εάν επιτρεπόταν, θα έπρεπε κάποια προγράμματα του ΕΣΠΑ να απενταχθούν από τη χρηματοδότηση. Ποια είναι αυτά τα έργα που θα απεντάξει ο  ΣΥΡΙΖΑ; Μάλλον δεν υπάρχει απάντηση, γιατί προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ στην πίεση να απαντήσει στο ερώτημα, πως θα χρηματοδοτήσει το πρόγραμμά του, πολύ πρόχειρα σκέφτηκαν οι συντάκτες του και έβαλαν το ΕΣΠΑ ως πηγή χρηματοδότησης, χωρίς να εξετάσουν τις συνέπειες. Όμως έτσι επιβεβαιώνει την εκτίμηση για την προχειρότητα της κατάρτισης του προγράμματος του.

Τα 3 δις. ευρώ από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας(ΤΧΣ).

Τα χρήματα όμως που έχουν μείνει στο ΤΧΣ μετά την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, είναι δεσμευμένα και δεν μπορεί καμιά Κυβέρνηση να τα αξιοποιήσει για άλλο σκοπό. Όμως υπάρχει και ένα θέμα ουσίας. Γιατί τα χρήματα αυτά τα οποία μας δάνεισαν οι κακοί (για το ΣΥΡΙΖΑ) ευρωπαίοι εταίροι μας και δανειστές μας, να μην τα επιστρέψουμε για να μειώσουμε το χρέος της χώρας ; Και για την πηγή αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει την αλήθεια.

Τα 3 δις. ευρώ από την επανεκκίνηση της οικονομίας

Πέρα από το γεγονός ότι η πηγή αυτή της χρηματοδότησης είναι τόσο θολή, η ουσία είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα πάει καθόλου καλά με τις ιδιωτικές επενδύσεις. Γιατί τις περισσότερες ιδιωτικές απενδύσεις και αποκρατικοποιήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλους τους τόνους λέει ότι θα τις επανεξετάσει. Να θυμίσουμε την υπόθεση COSCO και το λιμάνι του ΠΕΙΡΑΙΑ, την αποκρατικοποίηση του ΟΠΑΠ, το ελληνικό, τα αεροδρόμια και τόσες άλλες μικρές οι μεγαλύτερες ιδιωτικές επενδύσεις, τις οποίες θα επανεξετάσει; Για ποια επανεκκίνηση της οικονομίας μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ ; Εκτός εάν υπονοεί ότι θα προχωρήσει σε επιπλέον φορολόγηση των ήδη υπερφορολογούμενων επιχειρήσεων, ώστε να μπορέσει να εισπράξει τα 3 δις. ευρώ. Γιατί εάν πραγματικά υπονοεί επιπλέον φορολόγηση των επιχειρήσεων, μάλλον για αφανισμό της οικονομίας πρέπει να μιλήσουμε και όχι για επανεκκίνηση.

Τα 3 δις. από την φοροδιαφυγή

Η τελευταία πηγή μόνο ως ευχή μπορεί να διαβαστεί. Γιατί πραγματικά κανένας δεν έχει αντίρρηση να παταχτεί η φοροδιαφυγή. Όμως αυτό είναι μια επιθυμία, μια έστω επιδιωκόμενη πολιτική. Όμως μια σοβαρή Κυβέρνηση δεν μπορεί να στηρίζει τη χρηματοδότηση των πολιτικών που θέλει να εφαρμόσει σε επιθυμίες. Άρα και αυτή η πηγή χρηματοδότησης του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ είναι στον αέρα.

Δεν αναφέρομαι καθόλου στην αύξηση κατά 4 δις. ευρώ του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί μέσα στη φούρια της υποσχεσιολογίας, ξέχασε να αναφέρει πως θα χρηματοδοτήσουν αυτή την αύξηση κατά 4 δις. ευρώ, οπότε δεν χρειάζεται να καταθέσω ούτε ένα επιχείρημα γιατί και αυτή η εξαγγελία είναι στον αέρα.

Οι βασικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι θα αυξήσει τους μισθούς και τις συντάξεις, θα αυξήσει τα επιδόματα και άλλα ηχηρά που ακούγονται όμορφα   στα αυτιά των ανθρώπων. Για να αυξήσει τη ζήτηση στην οικονομία λέει. Το ερώτημα είναι πως θα το κάνει αυτό συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ ; Σ΄αυτό δεν μας λέει καμιά απάντηση. Όμως σε μια οικονομία έχουμε δύο τρόπους για να μπορέσουμε να αυξήσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις. Ο ένας τρόπος είναι να αυξήσουμε την παραγωγή και την παραγωγικότητα της οικονομίας, δηλαδή να αυξήσουμε τον παραγόμενο πλούτο με διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, με ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, με εξωστρέφεια και καινοτομία. Γιατί για να μοιράσει αυτά που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει πρώτα να παραχθεί πλούτος. Και ο πλούτος παράγεται από τον ιδιωτικό τομέα. Ο δεύτερος τρόπος είναι να δανείζεσαι από τις αγορές, όπως έκανε το πολιτικό σύστημα της χώρας μέχρι το 2009 και το ξέσπασμα της κρίσης. Για το πρώτο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει τίποτα, γιατί δεν τα έχει και τόσο καλά με τις ιδωτικές επενδύσεις όπως είπαμε. Για το δεύτερο, αν δεν έχει καταλάβει ακόμη ότι αυτή η εποχή της δανεικής ευμάρειας έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, ακόμη και αν το ήθελε το πολιτικό σύστημα να δανειστεί, οι αγορές έδειξαν ήδη τα “δόντια” τους. Και αν νομίζει ο κος Τσίπρας ότι θα τις κάνει να χορέψουν στο ταψί, παίζοντας το νταούλι ή το ζουρνά ή τη λύρα, τότε είτε πλανάται πλάνην οικτρά, είτε απλά ψεύδεται υποσχόμενος πράγματα χωρίς αντίκρισμα. Απλά για να υφαρπάξει τις ψήφους των απληροφόρητων.

31-12-2014
Κώστας Χαϊνάς

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Το ΜΕΤΑρρυθμιστικό ΠΟΤΑΜΙ είναι γεγονός !




Η κοινή συνέντευξη σήμερα του Σταύρου Θεοδωράκη με τον Σπύρο Λυκούδη, επιβεβαίωσε τη συνάντηση και τη συμπόρευση των δύο χώρων στις επερχόμενες εκλογές. Πολλοί όμως αναρωτήθηκαν γιατί έγινε αυτή η επιλογή ; Ποια στοιχεία βάρυναν για μια τέτοια συνεργασία ; Είναι μια συνεργασία με κάποια προοπτική ή απλά εξυπηρετεί την εκλογή κάποιων ΜΕΤΑρρυθμιστών ; Γιατί δεν έγινε η συνεργασία αυτή με την Ελιά-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΠΑΡ ; Τι ακριβώς είναι αυτή η συνεργασία ;

Ποιο ήταν το βασικό στοιχείο μιας τέτοιας συνάντησης ;

Η συνεργασία ήταν μια αναγκαία επιλογή και για τους δύο χώρους. Το ΠΟΤΑΜΙ διαθέτει την φρεσκάδα, το νεωτερισμό. Οι ΜΕΤΑρρυθμιστές διαθέτουν την πολιτική εμπειρία, την πολιτική βαρύτητα και ένα βαρύ φορτίο της ανανεωτικής και μεταρρυθμιστικής αριστεράς, που έρχεται από πολύ παλιά. Τα δύο ρεύματα λειτουργούν συμπληρωματικά και πολλαπλασιαστικά.

Γιατί τέτοια βιασύνη, δεν μπορούσε να γίνει αργότερα ;

Το ΠΟΤΑΜΙ είχε συγκροτηθεί, οι ΜΕΤΑρρυθμιστές ήταν σε μια διαδικασία πολιτικής και οργανωτικής συγκρότησης. Ο πολιτικός χρόνος όμως αυτή την περίοδο ήταν πολύ συμπυκνωμένος. Έπρεπε να παρθούν αποφάσεις άμεσα. Η χώρα βαδίζει σε εθνικές εκλογές. Οι ΜΕΤΑρρυθμιστές μπορούσαν εύκολα να πουν, εντάξει δεν προλαβαίνουμε να συγκροτηθούμε, θα δούμε τα αποτελέσματα από το καναπέ του σπιτιού μας. Όμως σε μια τέτοια δύσκολη φάση, όπου θα κριθούν κρίσιμα θέματα για την πορεία της χώρας, δεν μπορούσαν να λείπουν. Οι σημερινές διαδικασίες καθορίζουν το μέλλον. Εάν οι ΜΕΤΑρρυθμιστές επέλεγαν τη θέση του θεατή των εξελίξεων, δεν θα ήταν μέσα στις αυριανές εξελίξεις. Δεν θα είχαν κανένα ρόλο. Δεν θα επηρέαζαν καμιά εξέλιξη. Ε, θα επιβεβαίωναν κάποιους που έλεγαν ότι δεν είχε κανένα νόημα η συγκρότησή τους. Εφόσον λοιπόν έχουν να πουν πράγματα στην ελληνική κοινωνία, επιβαλλόταν να δρουν ένα τρόπο να είναι παρόντες στις πολιτικές εξελίξεις. Και αύριο. Και αυτός ο τρόπος είναι η συμπόρευση με το ΠΟΤΑΜΙ. Και ασφαλώς μέσα από αυτή τη συνεργασία θα διασφαλιστεί και η εκλογή κάποιων στελεχών των ΜΕΤΑρρυθμιστών. Δεν βλέπω γιατί να είναι κακό αυτό. Ίσως κάποιους που δεν είδαν με καλό μάτι τους ΜΕΤΑρρυθμιστές από την πρώτη στιγμή, το γεγονός αυτό να τους εκνευρίζει λίγο. Θα τους περάσει.

Είναι η καλύτερη επιλογή για τους ΜΕΤΑρρυμιστές;

Το θέμα δεν είναι αν είναι η καλύτερη επιλογή για τους ΜΕΤΑρρυθμιστές. Πρώτα πρέπει να απαντήσουμε εάν είναι καλή επιλογή για τον τόπο. Και αν συμφωνούμε ότι το ΠΟΤΑΜΙ και οι ΜΕΤΑρρυθμιστές είναι χρήσιμες δυνάμεις για τον τόπο, τότε ΝΑΙ, είναι καλή επιλογή για τον τόπο η συνάντηση αυτή. Αλλά και για τους ΜΕΤΑρρυθμιστές είναι μια καλή επιλογή. Εάν συμφωνούμε ότι έπρεπε να είναι παρόντες οι ΜΕΤΑρρυθμιστές στις πολιτικές εξελίξεις, ποιες επιλογές υπήρχαν, για τις επερχόμενες εκλογές. Η πρώτη επιλογή ήταν να συγκροτήσει ψηφοδέλτια και να κατέβουν στις εκλογές, επιδιώκοντας όσο γίνεται ευρύτερα ψηφοδέλτια. Η ψυχρή λογική όμως λέει ότι ένα τέτοιο εγχείρημα ήταν πολύ δύσκολο. Μάλλον αδύνατο. Και δεν είναι μόνο τα οικονομικά μέσα τα οποία είναι ανύπαρκτα. Αναφερόμαστε και σε μια σειρά άλλα θέματα, όπως ψηφοδέλτια σε όλη την επικράτεια (αν θέλεις να είσαι σοβαρός και όχι με ένα υποψήφιο σε κάθε εκλογική περιφέρεια), πολιτική παρουσία και άλλα προβλήματα που αφορούν και συνδέονται με μια εκλογική εκστρατεία, τα οποία δεν μπορούσαν να αντιμετωπισθούν στον διαθέσιμο χρόνο. Η δεύτερη επιλογή, ήταν να επιδιώξουμε μια συνεργασία με την ΕΛΙΑ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΠΑΡ. Η επιλογή αυτή ήταν μια πραγματική επιλογή και είχε πολλά στοιχεία τα οποία ενδεχομένως προβλημάτισαν τους ΜΕΤΑρρυθμιστές. Ο χώρος αυτός του ΠΑΣΟΚ, με μια ιστορική διαδρομή άνω των σαράντα ετών, με πάνω από είκοσι χρόνια στην διακυβέρνηση της χώρας, με θετικά και αρνητικά στις αποσκευές του, ήταν μια επιλογή για τους ΜΕΤΑρρυθμιστές, εκλογικής επιβίωσης. Δεν ήταν όμως μια επιλογή για το αύριο, για την προοπτική, για το μέλλον. Και το θέμα δεν είναι απλά ο Βαγγέλης Βενιζέλος, όπως επιφανειακά προσπαθούν να προσεγγίσουν κάποιες αναλύσεις το θέμα ΠΑΣΟΚ. Το πρόβλημα είναι βαθύτερο και συνδέεται με την ανανέωση και την εξέλιξη αυτού του χώρου. Δεν είναι δυνατόν αυτός ο χώρος να θέλει να πρωταγωνιστήσει στη νέα εποχή, μένοντας ουσιαστικά ο ίδιος. Δεν είναι δυνατόν οι πρωταγωνιστές του χτες να είναι και οι πρωταγωνιστές του αύριο. Ακόμη και αν ήταν οι καλύτεροι της περασμένης εποχής, που δεν ήταν. Τουλάχιστον αρκετά από τα στελέχη του-όσοι δεν βρήκαν πρόθυμη στέγη στο ΣΥΡΙΖΑ- ήταν οι χτεσινοί πρωταγωνιστές, στο πελατειακό σύστημα, στην αναξιοκρατία, στην εξυπηρέτηση των συντεχνιακών και ειδικών συμφερόντων. Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες που ποτέ δεν αποδόθηκαν. Γιατί δεν έκανε καμιά προσπάθεια ή ας είμαστε δίκαιοι έκανε ελάχιστες, ανανέωσης δομών και προσώπων. Δεν υπήρξε ποτέ ουσιαστική αυτοκριτική και αναθεώρηση, εκτός μεμονωμένων περιπτώσεων. Και με την περίπτωση της ΕΛΙΑΣ στις ευρωεκλογές το μοντέλο δεν ήταν καθόλου ελκυστικό στους προοδευτικούς ανθρώπους που αναζητούσαν κάτι νέο. Και αποδείχθηκε ότι η δύναμη ήταν και πάλι στους μηχανισμούς. Αλλά και το μοντέλο της ΔΗΠΑΡ, έτσι τουλάχιστον όπως εξελίσσεται δεν είναι καθόλου μα καθόλου ελκυστικό. Τι θα πει, “όποιος θέλει να έρθει, οι πόρτες είναι ανοικτές και τον περιμένουμε” ; Έτσι θα γίνει η μεγάλη συνάντηση, η σύνθεση η συμπόρευση, η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη ; Δεν νομίζω. Να μην αναφερθούμε στα πολλά ΠΑΣΟΚ, που εμφανίσθηκαν στο προσκήνιο εδώ και τέσσερις περίπου μήνες με το επιχειρούμενο come back του Γιώργου Παπανδρέου. Οι ΜΕΤΑρρυθμιστές δεν μπορούσαν να κάνουν αυτή την επιλογή, γιατί δεν έπειθε πρώτα απ’όλα τους ίδιους, παρότι με πολλά στελέχη της ΕΛΙΑΣ και του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν πολύ καλές σχέσεις, κοινές προσεγγίσεις και κοινές ανησυχίες για τον τόπο. Έτσι αντικειμενικά στη δύσκολη αυτή συγκυρία η επιλογή του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, ήταν η καλύτερη επιλογή για τους ΜΕΤΑρρυθμιστές. Ένας νέος κόσμος χωρίς πολιτικά βαρίδια, με φρέσκιες ιδέες και όρεξη να κάνουν πράγματα για τη χώρα. Και με θέσεις μεταρρυθμιστικές στα πολλά και σοβαρά προβλήματα της χώρας, σχεδόν ταυτόσημες με αυτές των ΜΕΤΑρρυθμιστών. Η συνάντηση ήταν μια κίνηση Force, όπως λέμε στο σκάκι. Για το καλό όχι μόνο των ΜΕΤΑρρυθμιστών ή του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, αλλά κυρίως της χώρας, γιατί μια μεγάλη πολιτική δύναμη, όπως θα αναδειχθεί στις επερχόμενες εκλογές, θα δράσει καταλυτικά και εξυγιαντικά στον κυοφορούμενο νέο δικομματισμό, στις δύσκολες μέρες που αναμένονται για τη χώρα το επόμενο διάστημα.

Υπάρχουν διαφορές με το ΠΟΤΑΜΙ και πως θα ξεπεραστούν ;

Ασφαλώς δεν ταυτιζόμαστε σε όλα τα θέματα με το ΠΟΤΑΜΙ. Υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις σε ορισμένα θέματα. Στα μεγάλα όμως θέματα της πολιτικής σήμερα ουσιαστικά ταυτιζόμαστε. Υπάρχουν και κάποια θέματα, που ίσως να υπάρχει μια διαφορετική νοοτροπία, αντίληψη, κουλτούρα λειτουργίας και συμπεριφοράς. Δεν είναι θέμα ποιά είναι η σωστή και ποια είναι η λάθος. Το βασικό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι, είναι ότι είμαστε διαφορετικοί και πρέπει αυτό κυρίως να σεβαστούμε. Αλλά και εκεί που έχουμε πραγματικές διαφορές, θα μάθουμε να συνθέτουμε. Κανένας δεν είναι κάτοχος της απόλυτης αλήθειας. Θα πρέπει να μάθουμε όλοι να σεβόμαστε τη διαφορετική άποψη και να ακούμε. Και όταν ακούει κάποιος μαθαίνει. Και αλλάζει. Δεν πρέπει να φοβηθούμε να αλλάξουμε, αν πρέπει να αλλάξουμε σε κάτι. Σίγουρα θα βρούμε στην συνάντηση αυτή ενδιαφέροντες ανθρώπους και ενδιαφέρουσες απόψεις. Ελπίζουμε το ίδιο να αισθανθούν και οι φίλοι του ΠΟΤΑΜΙΟΥ. Προπαντός δεν πρέπει να υπάρξει προκατάληψη. Εμείς και αυτοί. Πλέον είμαστε εμείς. Και ο σκοπός κοινός. Το ΠΟΤΑΜΙ να μετεξελιχθεί σε μια μεγάλη συμμαχία όλων των προοδευτικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων του τόπου.

Και ο στόχος των ΜΕΤΑρρυθμιστών για την μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη  ;

Ο στόχος παραμένει επίκαιρος και ζωντανός. Και η συμπόρευση με το ΠΟΤΑΜΙ είναι ένα πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αυτή. Μα το ΠΟΤΑΜΙ δεν θέλει συνάντηση με τις παλιές πολιτικές δυνάμεις, ο αντίλογος. Πως θα γίνει η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη ; Ήδη όμως η συμπόρευση των ΜΕΤΑρρυθμιστών με το ΠΟΤΑΜΙ, δεν αποτελεί μια απόδειξη ότι έχουμε ήδη ένα θετικό αποτέλεσμα στην κατεύθυνση αυτή ; Η συμμετοχή των ΜΕΤΑρρυθμιστών στο ΠΟΤΑΜΙ δεν είναι ένα πρώτο βήμα ; Το ΠΟΤΑΜΙ αλλά και οι ΜΕΤΑρρυθμιστές δεν έχουν στις γραμμές τους “παλιές“ πολιτικές δυνάμεις ; Ασφαλώς έχουν, γιατί στις παλιές πολιτικές δυνάμεις υπάρχουν και αξιόλογοι πολιτικοί, που έδωσαν δείγματα γραφής στο παρελθόν και τους έχουμε ανάγκη σήμερα. Το νέο θα προέλθει μαζί και με το παλιό. Δεν γεννιέται με παρθενογένεση. Και ο Σταύρος Θεοδωράκης με την συμμαχία αυτή που επιτεύχθηκε –γιατί είναι δικό του επίτευγμα η συνάντηση με τους ΜΕΤΑρρυθμιστές, όπως είναι και του Σπύρου Λυκούδη η συνάντηση με το ΠΟΤΑΜΙ-, αυτόν ακριβώς το στόχο δεν εξυπηρετεί ; Την όσο γίνεται μεγαλύτερη συνάντηση και συμμαχία των προοδευτικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων του τόπου. Αύριο θα γίνει το δεύτερο βήμα.

Η αρχή έγινε. Η συνάντηση των ΜΕΤΑρρυθμιστών με το ΠΟΤΑΜΙ είναι μια πολλά υποσχόμενη κίνηση. Κυρίως για το τόπο. Γιατί η δυναμική αυτής της συμμαχίας αποτελεί την εγγύηση για τις αυριανές εξελίξεις της χώρας. Για την πολιτική σταθερότητα, για την προοδευτική πορεία της χώρας, με αδιαπραγμάτευτο και χωρίς κανένα ρίσκο το ευρωπαϊκό της πλαίσιο.

24-12-2014
Κώστας Χαϊνάς

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

ΜΕΤΑρρυθμιστές, η νέα κίνηση που ήρθε να προσθέσει και όχι να αφαιρέσει



Η Φωτό Μου

Η εμφάνιση του Σπύρου Λυκούδη και των ΜΕΤΑρρυθμιστών αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη για πολλούς συμπολίτες μας, αλλά και μια δύναμη αλλαγής για το πολιτικό σκηνικό. Ο πολιτικός λόγος που έχει εκφωνηθεί μέχρι στιγμής και τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας πολιτικής κίνησης, έχουν δημιουργήσει κάποιες προϋποθέσεις υπέρβασης των συνθηκών πόλωσης που επιδιώκει να διαμορφώσει ο εν δυνάμει νέος δικομματισμός. Αλλά και προσδοκίες σε ένα τμήμα της προοδευτικής κοινωνίας των πολιτών. Οι θέσεις και οι πρωτοβουλίες που έχει πάρει μέχρι σήμερα η νέα πολιτική κίνηση των ΜΕΤΑρρυθμιστών, έδειξαν ότι πρόκειται για κάτι πραγματικά νέο, που δεν φοβάται να αναμετρηθεί με τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος, να χρησιμοποιήσει την γλώσσα της αλήθειας και της κοινής λογικής για τα προβλήματα της χώρας. Ήταν η πρώτη δύναμη που ανέδειξε στη δύσκολη αυτή συγκυρία της χώρας την ανάγκη εθνικής συνεννόησης, για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, την διαπραγμάτευση για το δημόσιο χρέος, τη προετοιμασία για τη συνταγματική αναθεώρηση και την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Μίλησε για την ανάγκη μιας Κυβέρνησης Ειδικού Σκοπού. Έθεσε μια ατζέντα που καμιά υπεύθυνη πολιτική δύναμη δεν μπορεί να την αγνοήσει.

Τι είναι και τι δεν είναι λοιπόν η κίνηση των ΜΕΤΑρρυθμιστών και πως αντιμετωπίσθηκε από φίλους και “εχθρούς” :

1. Δεν αποτελεί ακόμη μια πολιτική πρωτοβουλία για διάλογο με τις άλλες δυνάμεις του προοδευτικού χώρου. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρει τους ΜΕΤΑρρυθμιστές ο διάλογος και η συνάντηση των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας. Αντίθετα, αποτελεί μια από τις κύριες επιδιώξεις της δημιουργίας τους. Να μπορέσουν να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια μεγάλη συνάντηση όλων των δυνάμεων που εν δυνάμει μπορούν να συγκροτήσουν την προοδευτική δημοκρατική παράταξη. Οι ΜΕΤΑρρυθμιστές είναι μια νέα πολιτική κίνηση, μια δύναμη που θέλει να δράσει ως καταλύτης, ως την κινητήρια δύναμη, για την δημιουργία των προϋποθέσεων της ανασυγκρότησης του προοδευτικού χώρου. Άρα δεν μπορούν να γίνονται συγκρίσεις με πρωτοβουλίες όπως των “58”, η οποία είχε ως βασικό σκοπό να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ενός διαλόγου των δυνάμεων της κεντροαριστεράς. Και η οποία αποτέλεσε μια πρώτη απόπειρα ενός τέτοιου διαλόγου, που δημιούργησε προσδοκίες, έστω ανώριμες, που όμως βοήθησαν σημαντικά για να μπορέσουμε σήμερα να κάνουμε το επόμενο βήμα. Και εκτιμώ ότι ακόμη μπορεί να προσφέρει στην κοινή υπόθεση της μεγάλης συνάντησης.

2. Δεν είναι ένα άλλο κόμμα της αριστεράς, που έρχεται να εκφωνήσει σε μια νέα έκδοση τις ίδιες γνωστές αριστερές διαπιστώσεις για τα προβλήματα της χώρας, να καταγγείλει το σύστημα ίσως με καλύτερες διατυπώσεις, αλλά χωρίς να προτείνει συγκεκριμένες και ρεαλιστικές λύσεις. Οι ΜΕΤΑρρυθμιστές είναι μια νέα πολιτική κίνηση που φιλοδοξεί να εκφράσει δημοκρατικούς, προοδευτικούς πολίτες από το δημοκρατικό Κέντρο, έως και την ανανεωτική αριστερά και να αποτελέσει τη δύναμη καταλύτη, για τη μεγάλη συνάντηση των δημοκρατικών, προοδευτικών, σοσιαλδημοκρατικών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων. Για να διατυπώσουμε όλοι μαζί ένα πολιτικό σχέδιο, που θα απαντά πειστικά στις σύγχρονες προκλήσεις για τη χώρα και τη κοινωνία, διεκδικώντας ένα νέο δημιουργικό ρόλο και με ευθύνη για την διακυβέρνηση στη μετα-μνημονιακή εποχή στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.

3. Δεν αποτελεί μια καλύτερη εκδοχή της Δημαρ, που έρχεται να δικαιώσει όσους πίστεψαν στο εγχείρημα της Δημοκρατικής Αριστεράς το 2010, αλλά απογοητεύθηκαν στην συνέχεια με τις αντιφάσεις στην πολιτική της. Δεν είναι όμως ούτε κάποια αντι-Δημαρ εκδοχή. Όχι μόνο γιατί τα στελέχη των ΜΕΤΑρρυθμιστών δεν είναι μόνο τα στελέχη του αποχώρησαν από την Δημαρ το φθινόπωρο του 2014, αλλά κυρίως γιατί ο πολιτικός χώρος που απευθύνεται, είναι για να δώσουμε μια γεωγραφική περιγραφή, από το προοδευτικό δημοκρατικό Κέντρο έως και την ανανεωτική αριστερά. Και ο σκοπός της δημιουργίας των ΜΕΤΑρρυθμιστών δεν είναι για να δικαιωθούν όσα στελέχη της διαφώνησαν και αποχώρησαν, μέσω της επιβεβαίωσης μιας αρνητικής πορείας και κατάληξης της Δημαρ. Οι ΜΕΤΑρρυθμιστές δεν είναι λοιπόν ούτε αντι-Δημαρ, ούτε μια καλύτερη εκδοχή της. Είναι μια νέα δύναμη, υπέρβασης των όποιων ορίων ενός αριστερού κόμματος. Μια δύναμη που θέλει να συγκινήσει και να εμπνεύσει τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες, να αποτελέσει τον καταλύτη για την μεγάλη συνάντηση, για την διασφάλιση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και την υπεύθυνη αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων που έχουμε μπροστά μας.

4. Οι συγγενείς δυνάμεις του χώρου του δημοκρατικού κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας, αντιμετώπισαν την εμφάνιση του Λυκούδη και των ΜΕΤΑρρυθμιστών με ανάμεικτα συναισθήματα. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου, οι ηγεσίες των βασικών κομμάτων, δηλαδή του ΠΑΣΟΚ και του ΠΟΤΑΜΟΥ που χαρακτηρίστηκαν από το Σπύρο Λυκούδη ως συγκάτοικοι, θα ήθελαν τη συνεργασία με τους ΜΕΤΑρρυθμιστές, αλλά ο καθένας με το δικό του τρόπο. Οι ΜΕΤΑρρυθμιστές έχουν δηλώσει ότι, ένας από τους βασικούς στόχους τους είναι η συμπαράταξη όλων των δυνάμεων του χώρου. Δηλαδή του δημοκρατικού Κέντρου, της σοσιαλδημοκρατίας και της ανανεωτικής αριστεράς ή ας πούμε της κεντροαριστεράς για να συνεννοούμαστε. Ας δούμε όμως ποια είναι τα πραγματικά δεδομένα σήμερα στα κόμματα και τις κινήσεις του χώρου αυτού, για να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε καλύτερα τις προϋποθέσεις, αυτής της συνάντησης.

5. Το ΠΟΤΑΜΙ και ο ίδιος ο κος Σταύρος Θεοδωράκης, έχουν διαμηνύσει πολλές φορές, ότι δεν τους ενδιαφέρει το παλαιό πολιτικό σύστημα και οι πολιτικοί του. Ποιοι όμως συγκαταλέγονται σ’ αυτό το λεγόμενο παλαιό πολιτικό σύστημα; Δεν είναι άδικο συλλήβδην να απορρίπτουμε κάθε τι παλαιό; Γιατί στο “παλαιό” πολιτικό σύστημα βρίσκονται αρκετοί μεταρρυθμιστές πολιτικοί, οι οποίοι έδωσαν κατά καιρούς τις υπηρεσίες τους για την ανανέωση και τον δημοκρατικό εκσυγχρονισμό του Κράτους και του πολιτικού συστήματος. Άλλωστε κάθε τι “νέο” μέσα από κάποιο “παλαιό” δεν γεννιέται ; Μήπως το ΠΟΤΑΜΙ έβαλε πολλούς περιορισμούς και αυτοπεριορισμούς ακόμη και στο δικό του εγχείρημα; Ένα εγχείρημα που δημιούργησε πολλές προσδοκίες και χαιρετίσθηκε από όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους με ανοικτούς ορίζοντες. Οι θέσεις που έχει διατυπώσει σε μια σειρά θέματα, αλλά και οι άνθρωποί του, εκφράζουν μια φρεσκάδα και μια ανανέωση. Όμως ορισμένες φορές –μακάρι να κάνω λάθος - δίνει την εντύπωση ότι επιδιώκει να εμφανιστεί, ως ο αποκλειστικός πολιτικός χώρος της ανανέωσης και της αλλαγής του πολιτικού συστήματος. Κατά κάποιο τρόπο σαν να μας λέει ότι, όσοι θέλετε να αλλάξουμε τα πράγματα προσχωρήστε στο ΠΟΤΑΜΙ. Ως να μην αναγνωρίζει και σε άλλους το δικαίωμα να μπορούν να πουν καινούργια πράγματα, να θέλουν και αυτοί να αλλάξουν και να μεταρρυθμίσουν το σύστημα. Ελπίζουμε στην πορεία να ξεπεράσει αυτά τα χαρακτηριστικά –που αδικεί και το δικό του εγχείρημα- και να συμμετάσχει στο διάλογο για την συνάντηση των δημοκρατικών προοδευτικών δυνάμεων, για να διαμορφώσουμε από κοινού την εναλλακτική προοδευτική πρόταση για τη χώρα.

6. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μαζί με κάποιες συνεργαζόμενες δυνάμεις που είχαν συσπειρωθεί γύρω από την ΕΛΙΑ στις ευρωεκλογές, έχει προκηρύξει το Συνέδριο της “Δημοκρατικής Παράταξης” για τον Ιανουάριο του 2015, αν και κάποιοι μίλησαν για αναβολή του. Ανεξάρτητα όμως εάν θα γίνει τελικά, το σίγουρο είναι ότι είναι επιθυμητή η συμμετοχή των ΜΕΤΑρρυθμιστών στο Συνέδριο αυτό, ως ένα διακριτό πολιτικό ρεύμα ή πολιτική κίνηση, όπως εκφράστηκαν δημόσια εκπρόσωποι του χώρου αυτού και αυτό είναι θετικό. Ποια είναι όμως τα προβλήματα που ενδεχομένως παρουσιασθούν και όχι οπωσδήποτε από την πλευρά των ΜΕΤΑρρυθμιστών. Το ΠΑΣΟΚ, ως η βασική πολιτική δύναμη περνάει μια σοβαρή εσωκομματική κρίση, η οποία επιδεινώθηκε μετά την πολιτική εμφάνιση του Γιώργου Παπανδρέου και την διεκδίκηση κάποιου, ίσως και πρωταγωνιστικού ρόλου στο χώρο του. Κάποιοι μιλάνε για το come back του Γιώργου Παπανδρέου, το οποίο είναι εν εξελίξει. Παρατηρούμε επίσης ότι σοβαρές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις και προσωπικότητες, πέρα από τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, κρατάνε αποστάσεις από το Συνέδριο και τον κο Βενιζέλο. Υπάρχουν δηλαδή αρκετοί σοβαροί παράγοντες που δυσκολεύουν αντικειμενικά αυτό το εξαγγελθέν Συνέδριο της “Δημοκρατικής Παράταξης” ή κάποιο άλλο στις δεδομένες συνθήκες, να αποτελέσει την αφετηρία μιας μεγάλης συνάντησης της κεντροαριστεράς. Και ένας από τους παράγοντες αυτούς και ίσως ο σοβαρότερος, που δυσκολεύει τα πράγματα είναι ένας και ονομάζεται Βενιζέλος. Και εξηγούμαι.

7. Ο κος Βενιζέλος, έπαιξε κυρίαρχο ρόλο μέχρι σήμερα στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό και σε όλους τους βασικούς σταθμούς της χώρας τα τελευταία 25 χρόνια, με την θετική του συμβολή, αλλά και όσα αρνητικά καταλογίζονται από πολλές πλευρές στο ενεργητικό του. Αμφισβητούμενος έντονα ακόμη και από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, με τις φιλοδοξίες του (θεμιτές ή όχι δεν έχει σημασία), τις οποίες άλλωστε δεν έκρυψε ποτέ, επιθυμεί –όπως δείχνουν τα πράγματα- να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο και στην μεταμνημονιακή εποχή, στον δημοκρατικό προοδευτικό χώρο. Δηλαδή, στη νέα εποχή που θέλουμε να ανοίξουμε έναν νέο δρόμο όλες οι δυνάμεις του χώρου της κεντροαριστεράς ή της “Δημοκρατικής Παράταξης”, ο κος Βενιζέλος επιθυμεί να ηγηθεί και της νέας πορείας; Αν αυτό αληθεύει, που κανένας δεν το έχει διαψεύσει, δημιουργεί δυσκολίες στο κύριο στόχο κατ’ αρχήν που είναι η μεγάλη συνάντηση. Δεν διευκολύνει την συμμετοχή στην “Δημοκρατική Παράταξη”, δυνάμεων από τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς, πέραν του ΠΑΣΟΚ. Δυνάμεων που έχουν ενστάσεις ή και διαφωνίες με τις πολιτικές μιας Κυβέρνησης που ο κος Βενιζέλος ήταν αντιπρόεδρος της. Δυνάμεων που έχουν ενστάσεις για τον ίδιο, ακόμη και μέσα από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Αλλά και στην περίπτωση που εκτιμούσαμε όλοι, ότι ο ρόλος του κου Βενιζέλου τα τελευταία τουλάχιστον τέσσερα χρόνια της κρίσης ήταν θετική, ακόμη και στην περίπτωση που όλη την πορεία του την κρίναμε θετική, για να προχωρήσουμε στην νέα εποχή, απαιτούνται νέα πρόσωπα στην ηγεσία της νέας “Δημοκρατικής Παράταξης”. Αν θέλουμε πραγματικά να είναι μια μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη και όχι ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ με κάποιες συνεργαζόμενες δυνάμεις. Με όλους. Χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς ηγεμονισμούς. Δεν μπορεί διαφορετικά να γίνει η υπέρβαση στο εκλογικό σώμα. Ανεξάρτητα λοιπόν πως αποτιμά ο καθένας μας τον ρόλο του κου Βενιζέλου στα πολιτικά πράγματα, ή πως θα αποτιμηθεί ιστορικά ο ρόλος του στο πολιτικό σκηνικό, δεν είναι δυνατόν μια κυρίαρχη μορφή μέχρι σήμερα στην διακυβέρνηση της χώρας, να είναι ο πρωταγωνιστής και στην νέα εποχή. Και πρέπει πρώτος απ΄όλους να το καταλάβει ο ίδιος αυτό το στοιχειώδες συμπέρασμα της πολιτικής επιστήμης και να διευκολύνει τις εξελίξεις. Πρέπει να κατανοήσει ότι η φιλοδοξία του να παραμείνει ο ίδιος πρωταγωνιστής και στην νέα εποχή, δημιουργεί ένα ασφυκτικά περιοριστικό πλαίσιο για την συμμετοχή και άλλων πολιτικών δυνάμεων και προσώπων, ακόμη και από το περιβάλλον του ΠΑΣΟΚ, στην επιδιωκόμενη μεγάλη συνάντηση. Πόσο μάλλον από τον ευρύτερο χώρο της εν δυνάμει δημοκρατικής προοδευτικής Παράταξης.

8. Τι μένει λοιπόν να κάνουν οι ΜΕΤΑρρυθμιστές ; Εκείνο για το οποίο γεννήθηκαν. Να επιδιώξουν με όλες τις δυνάμεις τους, για τη μεγάλη συνάντηση όλων των δημοκρατικών προοδευτικών δυνάμεων από το δημοκρατικό κέντρο έως την ανανεωτική αριστερά. Και αν δεν προλάβουμε να γίνει η επιδιωκόμενη μεγάλη συνάντηση ; Εάν οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και πάμε άμεσα σε εκλογές; Και αν δεν ανταποκριθούν οι άλλοι; Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ εννοούμε κυρίως, γιατί η Δημαρ ήδη έχει επιλέξει –όπως δείχνουν τα πράγματα, μακάρι να διαψευστώ- να συμπλεύσει με το ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια υπάρχουν όσες δυνάμεις της διαφωνήσουν με την σύμπλευση αυτή και οι οποίες είναι καλοδεχούμενες στη συνάντηση αυτή. Έ, τότε θα πρέπει να προχωρήσουμε με όσους ανταποκριθούν στην ανοικτή πρόσκληση, για την δημιουργία μιας εκλογικής ομπρέλας για τις επερχόμενες εκλογές. Γιατί οι ΜΕΤΑρρυθμιστές πρέπει και επιβάλλεται να είναι στην επόμενη Βουλή, μέσα από μια εκλογική συμμαχία. Μιας εκλογικής συμμαχίας όσο γίνεται ευρύτερης, ώστε να χωρέσουμε όλοι όσοι συμφωνήσουμε τελικά. Για να εκφράσουμε τους δημοκρατικούς προοδευτικούς συμπολίτες μας, ακόμη και αυτούς που είναι απογοητευμένοι από το πολιτικό σύστημα και θέλουν μια δύναμη της λογικής, της δημοκρατικής μεταρρύθμισης και της βιώσιμης ανάπτυξης, εγγυητές της ευρωπαϊκής πορείας και της μεταρρύθμισης της χώρας. Μιας δύναμης καταλύτη των συναινέσεων και των συνεργασιών και ταυτόχρονα κινητήρια δύναμη για προοδευτικές εξελίξεις.

Κώστας Χαϊνάς
16-12-2014