Τελικά σε ποιο τόπο ζούμε ;

Παρακολουθώντας κάποιος αυτές τις μέρες την επικαιρότητα της πόλης μας (Χαλκίδα), μέσα στην μπόχα του βατοπεδίου, στην καλύτερη περίπτωση θα μελαγχολήσει.
Αναρωτιέται κανείς : Γιατί πάντα τρέχουμε εκ των υστέρων ως κοινωνία να προλάβουμε δυσμενείς εξελίξεις για τον τόπο μας ;
Και ασφαλώς δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε τα γεγονότα με ψυχολογικούς όρους, αφού όλα τα δημόσια θέματα είναι πολιτικά και στη βάση συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών είχαμε και έχουμε δυσμενείς εξελίξεις.

1. Η υπόθεση ΔΑΡΙΓΚ είναι ξανά στην επικαιρότητα έχοντας μια δυσμενή εξέλιξη, αφού ο εισηγητής του Ε’ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας στο θέμα της έκτασης των 54 στρεμμάτων δεν φαίνεται να συντάσσεται με τις ενστάσεις των φορέων της πόλης για επαναφορά του προηγούμενου καθεστώτος, ώστε να αποφευχθεί η οικοπεδοποίηση μιας περιοχής που χρειάζεται ανάσα ζωής όπως αυτή της περιοχής «ΔΑΡΙΓΚ». Ομως ας δούμε τα πράγματα με μια λογική σειρά. Την περίοδο 1999-2000 κάποιοι κύριοι, γνωστοί στους εργαζόμενους της ΔΑΡΙΓΚ αφού τους χρωστάνε κάποια εκατομύρια δεδουλευμένα, αγοράζουν την πλειοψηφία των μετοχών της εταιρίας η οποία ήδη είχε αρχίσει να έχει προβλήματα. Από την πρώτη στιγμή φαίνεται ότι οι κύριοι αυτοί δεν είχαν κανένα προσανατολισμό στην ανάπτυξη της επιχείρησης, (μιλούσαν μάλιστα για αποπροσανατολισμό για μετεγκατάστασή της στην Ριτσώνα!), αντίθετα με την δραστηριοποίηση της θυγατρικής τους «ΑΚΙΝΗΤΑ ΑΕ», ήταν ηλίου φαεινότερο ότι εκείνο που τους ενδιέφερε ήταν το ακίνητο των 54 στρεμμάτων. Δεν άργησαν να φανούν οι επιδιώξεις τους. Το 1999-2000, με αποφάσεις της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Εύβοιας και του Δημοτικού Συμβουλίου Χαλκίδας (!!!) αποχαρακτηρίζεται η έκταση των 54 στρεμμάτων, από χώρο κοινωφελών χρήσεων που προβλεπόταν στο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο με συντελεστή δόμησης 0.6, σε οικιστικό χώρο με συντελεστή 1.8 !!! Δηλαδή στο χώρο αυτό μπορεί κάποιος να οικοδομήσει 97.200 τ.μ. σε οικοδομικά τερατουργήματα. (Βλέπε π.χ. ΚΤΕΛ που κάποιοι εκπρόσωποί μας πρότειναν να ολοκληρωθεί το έκτρωμα με κρατική επιχορήγηση! Εγώ προτείνω να επιχορηγηθεί η κατεδάφισή του). Βέβαια στη πορεία η «φούσκα» του χρηματιστηρίου και κάποιες άλλες εξελίξεις δεν τους επέτρεψαν ακόμα να προχωρήσουν στα σχέδιά τους αφού εκκρεμεί και στο Συμβούλιο Επικρατείας η ένσταση των φορέων της πόλης. Όμως κάθε καλόπιστος πολίτης αναρωτιέται, γιατί αφήσαμε ως κοινωνία τις εξελίξεις να οδηγηθούν στο σημείο αυτό ; Γιατί οι τότε εκπρόσωποι της πόλης και του Νομού, που όλοι τους συνεχίζουν να διαχειρίζονται τις τύχες της, από διάφορες θέσεις δεν μας λένε, γιατί πήραν αυτές τις αποφάσεις ; Και σε τελευταία ανάλυση εμείς ως κοινωνία γιατί συνεχίζουμε να τους εκλέγουμε στις κορυφαίες θέσεις του πολιτικού συστήματος στην αυτοδιοίκηση, είτε στην κεντρική πολιτική σκηνή ; Όμως έστω και σήμερα, ας κάνουμε κάτι για το θέμα και να μην περιμένουμε άπρακτοι και αμήχανοι την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Προτείνουμε στη δημοτική αρχή να καλέσει όλους τους εκπρσώπους του Νομού (Βουλευτές, Πολιτικά Κόμματα, Νομαρχία, Φορείς κ.λ.π.) σε μια ανοικτή συνεδρίαση, όπου θα αποφασίσουμε ένα μεγάλο συλαλλητήριο των πολιτών της Χαλκίδας στον χώρο του εργοστασίου, διατρανώνοντας την θέληση της πόλης για την αποτροπή της τσιμεντοποίησης. Και να αποφασιστούν από κοινού οι σωστές νομικές κινήσεις και οι απαραίτητες προετοιμασίες για μια ευμενή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
2. Η υπόθεση της Πανεπιστημιακής Σχολής είναι ένα άλλο παράδειγμα της προχειρότητας και της έλλειψης σοβαρότητας στην διαχείριση των διαφόρων θεμάτων, από τους εκλεγμένους εκπρόσωπους του Νομού μας. Έχουμε τις τελευταίες εβδομάδες μια εξελισσόμενη αντιπαράθεση για το ποιος φταίει για την ματαίωση της ίδρυσης πανεπιστημιακής σχολής στην Χαλκίδα. Και αν είναι σωστή η πληροφορία, ματαιώθηκε γιατί οι φορείς της πόλης δεν πρότειναν κατάλληλο χώρο για την φιλοξενία της σχολής. Το θέμα πήρε τραγελαφικές διαστάσεις μετά την τελευταία επίσκεψη του Υπουργού Παιδείας στην πόλη μας. Βγαίνουν στην σειρά βουλευτές, δήμαρχοι, νομάρχες και προτείνουν δημόσια (να μην τους κατηγορήσουν ότι δεν έχουν και προτάσεις!), για χώρο φιλοξενίας της σχολής, το «Κόκκινο Σπίτι», το «Σπίτι με τα Αγάλματα», τον «Δημόκριτο», το π. «Γεωργιάδη» ! (Μάλλον ακατάλληλοι χώροι για παρόμοια χρήση για τον κοινό νου). Και αναρωτιέται κανείς, τόσα χρόνια που συζητάνε όλοι αυτοί οι αρμόδιοι για την σχολή δεν μπόρεσαν μα συναντηθούν μια φορά και να συζητήσουν που μπορούσε να γίνει αυτή η σχολή ; Όμως το θέμα αναδεικνύει ένα πολύ σοβαρότερο θέμα. Την προχειρότητα και αναποτελεσματικότητα της διαχείρισης παρόμοιων θεμάτων από τους εκπροσώπους μας. Κατ’αρχήν δεν έγινε ποτέ κάποια διαβούλευση για την αναγκαιότητα και το αντικείμενο της ίδρυσης μιας πανεπιστημιακής σχολής στη Χαλκίδα. Κάποια στιγμή αποφασίσθηκε, - μάλλον λόγω της συγκυρίας η Εύβοια να έχει υφυπουργό τουρισμού και όχι για κάποιον άλλον τεκμηριωμένο λόγο -, η ίδρυση Πανεπιστημιακής Σχολής τουριστικών σπουδών. Όμως ερωτήματα όπως, γιατί τουριστική σχολή, που μπορεί να γίνει αυτή η σχολή, πως θα γίνει αυτή η σχολή και μια σειρά παρεμφερή ερωτήματα δεν απαντήθηκαν γιατί δεν απασχόλησαν κανένα. Κανένας δεν ξέρει αν υπήρχε κάποιος εκπρόσωπος του νομού στον οποίο είχε ανατεθεί να διαχειριστεί το θέμα. Όμως έστω και σήμερα ας πάρει κάποια πρωτοβουλία η Νομαρχία είτε ο Δήμος Χαλκίδας και να κάνει τις σωστές κινήσεις και να μην αναλώνονται σε εντυπωσιασμούς για το ποιος φταίει για την ακύρωσή της.
3. Το θέμα του ΟΣΕ επίσης είναι ενδεικτικό για την καθυστερημένη αντίδραση της κοινωνίας μας για μείζονα θέματα που σημαδεύουν την πόλη μας και το μέλλον της. Και αν δεν υπήρχαν κάποιοι πολίτες ή φορείς να ταράξουν τα νερά της παθητικότητάς μας, ίσως και στο θέμα αυτό, οι αρμόδιοι να έβγαζαν την ουρά τους απ’έξω, όπως κάνανε και στο συγκεκριμένο θέμα μέχρι πρόσφατα. Είμαστε μπροστά σε μια επιχείρηση μετατροπής του ιστορικού χώρου του ΟΣΕ σε νέα τραπεζοκαθίσματα και κέντρα διασκέδασης. Όμως η πόλης μας δεν έχει ανάγκη μιας ακόμη πολυτελούς καφετέριας που θα αποφέρει κάποια λίγα ευρώ στον ΟΣΕ. Ο χώρος αυτός ασφαλώς ανήκει στον ΟΣΕ και κανένας δεν αμφισβητεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Όμως ο ΟΣΕ είναι μια 100% δημόσια επιχείρηση και ο χώρος αυτός του παραχωρήθηκε από το Κράτος (δηλαδή από την κοινωνία) για να τον αξιοποιήσει για τις λειτουργικές του ανάγκες. Εφόσον σήμερα ο ΟΣΕ αναβαθμίζεται με τον προαστιακό (αν και αυτός έγινε «μισερός» με τη μονή γραμμή) και θεωρεί ότι «περισσεύει» χώρος, να καλέσει τον Δήμο και τους άλλους εκπροσώπους της πόλης και από κοινού να βρεθούν οι καλύτερες λύσεις για την αξιοποίηση του χώρου, όπως πράσινο, χώροι περιπάτου, να φιλοξενήσει πιθανώς κάποιο μουσείο του σιδηρόδρομου και άλλες ήπιες παρεμβάσεις που δεν θα αλλοιώνουν όμως το χαρακτήρα του χώρου.

Με την αναφορά αυτών των τριών περιπτώσεων ασφαλώς δεν εξαντλούμε το μέγεθος του προβλήματος που συνδέεται με δύο παράγοντες που μας ταλανίζουν ως κοινωνία πολλά χρόνια τώρα. Την ανεπάρκεια των πολιτικών μας εκπροσώπων από τη μια μεριά και την δική μας παθητικότητα ως κοινωνία και ως πολίτες από την άλλη. Θέλουμε να αλλάξει κάτι σ’αυτούς τους δύο παράγοντες ; Προσωπικά δεν έχω απαντήσεις...


Χαλκίδα 5 Δεκεμβρίου 2008

Κώστας Χαϊνάς