Λοιπόν έχει
πολύ ενδιαφέρον η συζήτηση περί προοδευτικότητας. Είναι της μόδας τελευταία κάποιοι
να προσάπτουν πριν από κάποια έννοια και τη λέξη προοδευτικός. Προοδευτικό Κέντρο,
Προοδευτική κεντροαριστερά κ.λ.π. Σε
μια άλλη έκδοση ακούμε την έννοια “αριστερή σοσιαλδημοκρατία”, φαντάζομαι σε
αντιδιαστολή μάλλον με τη “δεξιά σοσιαλδημοκρατία” Νεολογισμοί ; Δεν ξέρω,
υπάρχουν αρμοδιότεροι να απαντήσουν. Εγώ περισσότερο στο σημείωμα αυτό θέλω να
διερευνήσω την έννοια της προόδου σε αντιδιαστολή με την έννοια της συντήρησης,
στο χώρο της πολιτικής. Γιατί νομίζω ότι έχουμε πολιτικές της “αριστεράς” που είναι
συντηρητικές αλλά και πολιτικές της “δεξιάς” που είναι προοδευτικές και αντίστροφα.
Και εξηγούμαι :
Η αριστερά
(αλλά και η δεξιά) που υπεραμύνεται των “κατακτήσεων” του παρελθόντος, δηλαδή αιτημάτων ισχυρών ομάδων συμφερόντων οι οποίες
επέβαλλαν στο πολιτικό σύστημα να τους ικανοποιήσει αιτήματα μέχρι παραλογισμού τι πολιτκή ασκούσαν ;
Π.χ. η διεκδίκηση και η υπεράσπιση των επιδομάτων έγκαιρης προσέλευσης ή οι περίφημες
πλασματικές υπερωρίες τι είναι ; Προοδευτική πολιτική ; Η αντίδραση στην καθιέρωση
της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης τι είναι ; Προοδευτική πολιτική ; Η αντίδραση
στην κινητικότητα στο δημόσιο (δηλαδή να έχεις την δυνατότητα να μετακινείς
υπαλλήλους ανάλογα με τις ανάγκες του δημοσίου συμφέροντος) τι πολιτική είναι ;
Συντηρητική πολιτική ; Η αριστερά (αλλά και η δεξιά) που αντιδρούσε να δέσουν
πλοία στα ελληνικά λιμάνια, γιατί απασχολούσαν αλλοδαπούς ναυτεργάτες τι
πολιτική ασκούσε ; Προοδευτική ή συντηρητική πολιτική ; Είναι γνωστό ότι μέχρι πρόσφατα
τα πλοία των μεγαλύτερων εταιριών κρουαζιέρας δεν μπορούσαν να δέσουν σε κανένα
λιμάνι της χώρας μας. Η αριστερά (και η δεξιά) που στήριζαν με τις πολιτικές τους
αυτή τη συμπεριφορά, ασκούσαν προοδευτική πολιτική ; Όχι βέβαια. Βαθειά
συντηρητική πολιτική ασκούσαν και αυτό επιβεβαιώθηκε στην πορεία, αφού σήμερα
καμιά πολιτική δύναμη δεν αντιδρά όταν έρχονται κρουαζερόπλοια στα ελληνικά λιμάνια.
Νίκησε η κοινή λογική. Αυτό είναι πραγματικά πρόοδος. Τα παραδείγματα πολλά.
Και ας πάρουμε
τα μεγάλα προβλήματα της επόμενης περιόδου που θα τεθούν επί τάπητος και όλες οι
πολιτικές δυνάμεις θα δοκιμασθούν. Είναι
οι διαπραγματεύσεις για το χρέος της χώρας, η πορεία των μεταρρυθμίσεων και η
δημιουργία των προϋποθέσεων για μια βιώσιμη ανάπτυξη και της αλλαγής του
παραγωγικού και αναπτυξιακού μοντέλου της χώρας. Και αντί όλες οι πολιτικές δυνάμεις
να προετοιμάζονται και να μας προτείνουν ρεαλιστικές και πραγματικά προοδευτικές
πολιτικές για τις μεγάλες αυτές προκλήσεις, τι έχουμε ; Όλες μα όλες πλέον οι
πολιτικές δυνάμεις αναδιπλώνονται με βασικό κριτήριο είτε την κυριαρχία τους, είτε
την πολιτική τους επιβίωση. Αντί να σκεφτούμε πως θα προετοιμαστούμε ως χώρα, για
τη μεγάλη διαπραγμάτευση για το χρέος με ρεαλιστικές προτάσεις, με εναλλακτικές
λύσεις και την συγκρότηση από σήμερα μιας πραγματικά εθνικής επιτροπής διαπραγμάτευσης,
με την συμμετοχή όλων των δημοκρατικών κομμάτων, το πολιτικό μας σύστημα τι κάνει
; Ακριβώς το αντίθετο, το ένα κατηγορεί το άλλο όχι για τα ουσιαστικά προβλήματα
που αντιμετωπίζουμε. Η πολιτική αντιπαράθεση περιορίζεται βασικά σε ένα
διαγωνισμό λαϊκισμού και παροχολογίας. Αντί να φροντίσει το κάθε κόμμα για την
σταθερότητα της χώρας, σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, το κάθε ένα αλλά και το κάθε
πολιτικό στέλεχος, ετοιμάζεται για την επόμενη εκλογική μάχη και το κάθε στέλεχος
για την προσωπική του επιβίωση. Το κάθε κόμμα για το μόνο που ενδιαφέρεται είναι
πως θα σώσει το μαγαζάκι του. Ο κάθε βουλευτής την διασφάλιση της επόμενης
εκλογής του. Όλα αυτά τι σχέση έχουν με
την πρόοδο και την προοδευτική πολιτική ;
Δέστε τι έγινε
στον πρόσφατο κυβερνητικό ανασχηματισμό. Αν εξαιρέσουμε την επιλογή στο πρόσωπο του υπουργού οικονομικών, οι περισσότερες
άλλες επιλογές του κυβερνητικού ανασχηματισμού θυμίζουν τις γνωστές εποχές του
παλαιού δικομματισμού, όπου κυριαρχούσε η πολιτική και εκλογική επιβίωση του
κυβερνώντος κόμματος. Μέτριες επιλογές προσώπων τα οποία έχουν ως βασικό προτέρημα
ότι τα καταφέρνουν καλά στα τηλεπαράθυρα όσον αφορά τη λαϊκίστικη δημαγωγία. Οπότε
μάλλον ξεχάστε τις μεταρρυθμίσεις, ξεχάστε τις αλλαγές που απαιτούνται να γίνουν
στη χώρα για το μετασχηματισμό του Κράτους μας σε ένα κανονικό ευρωπαϊκό
δημοκρατικό Κράτος. Μάλλον την επαναφορά στην προ του 2009 κατάσταση (δηλαδή
μιας δανεικής δήθεν ευδαιμονίας), δεν θα την κάνει ο κος Τσίπρος όπως μας έχει
υποσχεθεί. Ήδη ξεκίνησε ο κος Σαμαράς, ο οποίος μας ενημέρωσε την παραμονή των
ευρωεκλογών, ότι σκίζει μέρα-μέρα, σελίδα-σελίδα το μνημόνιο ! Ο κος Τσίπρας μας
υπόσχεται ότι θα το σκίσει μια και έξω. Ο κος Σαμαράς το σκίζει ήδη! Τόσο καλά
λοιπόν. Αφού ξεσκίσανε το μνημόνιο καλά θα πάμε ! Το θέμα βέβαια είναι να μην
ξεσκίσουν και τη χώρα. Και δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος όταν υποχωρεί η λογική
και ο ρεαλισμός και επικρατεί ο λαϊκισμός. Αριστερός και δεξιός. “Προοδευτικός” είτε
συντηρητικός.
Οι
ευρωπαϊκές δυνάμεις της χώρας, της λογικής, της ευθύνης και του ρεαλισμού υπάρχουν
; Οι δυνάμεις που δεν χαϊδεύουν τα αυτιά. Που προτείνουν λύσεις ρεαλιστικές
και υπεύθυνες ακόμη και αν έχουν κόστος για τις ίδιες. Αρκεί να υπηρετούν το
δημόσιο συμφέρον. Ανεξάρτητα από τις γνωστές πολιτικές ταμπέλες περί αριστεράς,
δεξιάς, κεντροαριστεράς και άλλων γεωγραφικών προσδιορισμών, γιατί αν μιλήσουμε
με πολιτικούς προσδιορισμούς θα μπερδευτούμε μου φαίνεται. Μπορούν
να συνεννοηθούν λοιπόν αυτές οι δυνάμεις και να συγκροτήσουν την εναλλακτική
πολιτική πρόταση; Ακούει κανείς ;
14-6-2014
Κώστας Χαϊνάς
