Αγαπητοί
μου φίλοι, εγώ δεν συμμετέχω στο
πένθος, στην κηδεία ή όπως αλλιώς χαρακτήρισαν ορισμένοι την οδυνηρή ήττα της
Δημοκρατικής Αριστεράς στις ευρωεκλογές. Γι αυτό και διαφωνώ με κάθε είδους ανθρωποθυσίες.
Όχι γιατί δεν θεωρώ ότι η ήττα δεν έχει υπεύθυνους. Ασφαλώς και έχει. Αυτά όμως
που θέλουν διόρθωση εφόσον δεχόμαστε ότι απέτυχαν, είναι κυρίως η Στρατηγική
μας και οι πολιτικές που ασκήσαμε το προηγούμενο διάστημα. Και αυτή πρέπει να
αλλάξουμε όπως και τις πολιτικές μας, με τις οποίες διαφώνησαν οι ψηφοφόροι
μας. Οι παραιτήσεις είναι προσωπική υπόθεση του καθενός και δεν μπαίνουν σε
ψηφοφορίες. Όποιος θεωρεί ότι είχε συμμετοχή στη διαμόρφωση των πολιτικών μας
που δοκιμάσθηκαν και απέτυχαν, τότε να παραιτηθούν.
Θα σας
μιλήσω λοιπόν για πολιτική και ποιες
πολιτικές πρέπει να διορθώσουμε και όχι για Συνέδρια. Τα Συνέδρια στην φάση
αυτή δεν έχουν να μας προσφέρουν τίποτα. Μόνο εσωστρέφεια, γκρίνια και τίποτα
περισσότερο. Αυτό θέλουν όσοι δεν θέλουν
τη Δημοκρατική Αριστερά στα πόδια τους. Τι προτείνω ; Ολική επαναφορά. Και για να
το πω στα απλά ελληνικά (!) come
back. Επιστροφή λοιπόν. Επιστροφή στην πολιτική ζωή της
χώρας. Επιστροφή στα μικρά και μεγάλα προβλήματα των πολιτών. Αυτό θέλουν οι
πολίτες και δεν δίνουν δεκάρα για τα κλάματα, τους θρήνους και τις δικές μας
εσωκομματικές διαμάχες. Επιστροφή στην πραγματικότητα προτείνω αγαπητοί μου
σύντροφοι. Πιο συγκεκριμένα.
Ποια
στοιχεία της πολιτικής φυσιογνωμίας
της Δημοκρατικής Αριστεράς εκτίμησαν οι πολίτες στις εκλογές του 2012 ; Τον
ρεαλισμό, την υπευθυνότητα και τη σοβαρότητα. Έ, ας δούμε λοιπόν με ρεαλισμό,
με υπευθυνότητα και με σοβαρότητα, τα μεγάλα προβλήματα της χώρας τα οποία
είναι εδώ και ας συμβάλλουμε στην αντιμετώπισή τους. Γιατί στη Βουλή ακόμη η
δύναμη μας είναι 6,2% και όχι 1,2%. Ας αξιοποιήσουμε λοιπόν για το καλό της
χώρας μας τη δύναμη αυτή. Τι προτείνω συγκεκριμένα.
1.
Συμμετοχή της Δημοκρατικής Αριστεράς στην εθνική επιτροπή διαπραγμάτευσης για το χρέος,
με τους εταίρους μας. Θεωρώ ότι ακόμη βρισκόμαστε σε μια ιδιαίτερη περίοδο που
ξεκίνησε το 2010 και ακόμη δεν έχει κλείσει. Μια περίοδο που απαιτείται εθνική
συνεννόηση. Και σήμερα στην πιο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα πριν τη μετάβαση στη
μεταμνημονιακή εποχή, δεν επιτρέπεται σε καμιά δύναμη να παρακολουθεί τις
εξελίξεις και να μην αναλαμβάνει τις δικές της ευθύνες. Και όσοι θα απουσιάζουν
από τη διαπραγμάτευση, βγάζοντας την ουρά τους απ’ έξω απλά καταγγέλλοντας τη
διαδικασία, θα κριθούν από τους πολίτες.
2.
Συμβολή στη σταθερότητα της χώρας για να βγούμε όσο γίνεται πιο κερδισμένοι από τη
σημερινή δύσκολη φάση. Σε συνεννόηση με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να
καταθέσουμε ένα πλαίσιο των απαιτούμενων αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που έχει
ανάγκη η χώρα, όχι απλά ως προαπαιτούμενα των όποιων διαπραγματεύσεων αλλά ως
αναγκαίες αλλαγές για τον εκσυγχρονισμό του Κράτους. Γιατί το ζητούμενο σήμερα
είναι να φτιάξουμε ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό Κράτος. Ένα κανονικό Κράτος δηλαδή,
και όχι οι σοσιαλιστικοί μετασχηματισμοί και τα φυσεκλίκια που ακούστηκαν από
ορισμένους! Εντάξει δεν προτείνω να επανέλθουμε στην Κυβέρνηση, γιατί πολλοί θα
μας αποκαλέσουν γελοίους, αλλά μπορούμε με αίσθηση ευθύνης να στηρίξουμε ότι
θετικό μέτρο παίρνει αυτή η Κυβέρνηση, τουλάχιστον για την μεταβατική αυτή
περίοδο που απαιτείται εθνική συνεννόηση για να υπάρξουν όσο γίνεται πιο
δίκαιες λύσεις.
3.
Συμβολή της Δημοκρατικής Αριστεράς στην εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας από την
παρούσα Βουλή. Μπορούμε μέσα από συναινέσεις όλων των δημοκρατικών πολιτικών
δυνάμεων, να βρούμε το πρόσωπο που θα εκφράζει τη συντριπτική πλειοψηφία της
Βουλής και να εκλέξουμε το νέο Πρόεδρο.
4.
Να συμβάλλουμε καταλυτικά ώστε να ανοίξει ένας ανοικτός και χωρίς
προαπαιτούμενα διάλογος με τις άλλες δυνάμεις της κεντροαριστεράς για τη
ανασυγκρότηση του χώρου και την δημιουργία μιας μεγάλης δημοκρατικής παράταξης,
που μπορεί να αποτελέσει τον πρωταγωνιστή των εξελίξεων για τις επόμενες
εθνικές εκλογές.
Αυτά είναι τέσσερα σημεία κλειδιά για
την επόμενη πολιτική περίοδο. Αντί να ομφαλοσκοπούμε στα Συνέδρια, ας
επιχειρήσουμε μια ολική επαναφορά στην πολιτική πραγματικότητα. Αυτή είναι η
πραγματική ζωή και σ’ αυτή θέλουν οι πολίτες να βλέπουν τη Δημοκρατική Αριστερά
και όχι σε αλληλοσπαραγμούς και Συνέδρια διάλυσης.
Κώστας Χαϊνάς
8-6-2014
