Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

Η αδιέξοδη ρητορική Κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ





Οι τελευταίες εξελίξεις και οι αντιδράσεις εταίρων, δανειστών και αγορών, στις σπασμωδικές κινήσεις της Κυβέρνησης, η οποία για να δείξει ότι αυτή σκίζει πρώτη το μνημόνιο, έκανε παιδαριώδη λάθη τακτικής, που την εξέθεσαν όχι μόνο στο εσωτερικό αλλά, -κυρίως-  και στο εξωτερικό. Είναι γνωστό ότι το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας ολοκληρώνεται κανονικά το 2016. Απλά οι δόσεις από το δάνειο των εταίρων ολοκληρώνονται στο τέλος του 2014 και οι δόσεις του ΔΝΤ στο τέλος του 2016. Η Κυβέρνηση ανησυχώντας από τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν να χάνει σταθερά έδαφος, βιάστηκε να ανακοινώσει ότι δεν έχουμε ανάγκη το υπόλοιπο των δανείων του ΔΝΤ, διαπράττοντας όμως στοιχειώδη λάθη τακτικής, κάνοντας τις περίφημες αγορές να δείξουν για άλλη μια φορά τα δόντια τους. Γιατί οι αγορές δεν ενδιαφέρονται τι χρώμα έχει η κάθε Κυβέρνηση. Αυτές κοιτάνε μόνο τα συμφέροντά τους και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Αν και το ίδιο το γεγονός της ορθότητας της Κυβερνητικής απόφασης, δηλαδή της άρνησης του υπολοίπου των δανείων από την πλευρά του ΔΝΤ, αμφισβητείται από πολλές πλευρές, ας υποθέσουμε όμως ότι μπορεί να γίνει αυτό, χωρίς να κινδυνεύσει η χώρα να διολισθήσει στην κατάσταση του 2010. Πρώτον, δεν ανακοινώνεις ποτέ κάτι για το οποίο δεν έχεις συμφωνήσει με τους εταίρους και δανειστές σου. Δεύτερον, έστω ότι έχεις αποφασίσει να διαπραγματευθείς το θέμα με τους εταίρους και δανειστές, όταν δημοσιοποιείς τα σχέδιά σου ουσιαστικά καις τα επιχειρήματά σου και την τακτική σου. Τρίτον όταν διαπραγματεύεσαι ένα σχέδιο πάντα έχεις και εναλλακτικές λύσεις. Αποδείχθηκε όμως περίτρανα ότι η Κυβέρνηση με την εξαγγελία της για πρόωρη αποδέσμευση από τους δανειακούς όρους και το μνημόνιο, δεν είχε κανένα ολοκληρωμένο σχέδιο γι αυτό, θεωρώντας ότι μπορεί να δημιουργήσει τετελεσμένα στους εταίρους και δανειστές της χώρας, κοινώς να τους κοροϊδέψει. Ως γνωστόν η θεωρία των κουτόφραγκων έχει μεγάλη πέραση στη χώρα μας, ένθεν κακείθεν. Ελπίζουμε να πήρε τα απαραίτητα μαθήματα, αν και διατηρούμε τις αμφιβολίες μας.

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ για να απαντήσει στο ερώτημα – “Ποιο μνημόνιο ; Δεν υπάρχει μνημόνιο” – του κου Τσίπρα, αποδείχθηκε ότι αγνοεί βασικούς κανόνες λειτουργίας των αγορών, αλλά και υποτιμά τους όρους που θα πρέπει να τηρεί η χώρα μας με βάση τις διεθνείς δεσμεύσεις της, οι οποίες προκύπτουν όχι μόνο μέσω των δανειακών συμβάσεων που έχουμε υπογράψει ως χώρα (τα επάρατα μνημόνια δηλαδή που λέμε στην καθομιλουμένη) για την εξυπηρέτηση του χρέους, αλλά και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και στην ζώνη του ευρώ. Στοιχεία που δείχνουν την ανετοιμότητα του να αναλάβει μόνος του μεγαλύτερες και κρίσιμες για τη χώρα ευθύνες.

Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αυτοπαγιδευτεί στα δικά του δόκανα που έβαλε για να στριμώξει το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα και για να δελεάσει τους ψηφοφόρους, πέρα από τις ανεδαφικές υποσχέσεις του. Το πρώτο δόκανο στο οποίο έχει πιαστεί ο ίδιος εδώ και μήνες, είναι η διεκδίκηση του “κουρέματος” του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Ταυτόχρονα λέει (τουλάχιστον η ηγεσία του και αυτό είναι θετικό) ότι, θα διαπραγματευθεί με τους εταίρους και δανειστές το χρέος, χωρίς να διακινδυνεύσει η συμμετοχή της χώρας στην ευρωζώνη, και δεν θα προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες. Αυτό σημαίνει όμως ότι εάν οι εταίροι και δανειστές μας μετά τη “σκληρή” διαπραγμάτευση, δεν συμφωνήσουν στο “κούρεμα”, o ΣΥΡΙΖΑ θα “υποκύψει” με μια μείωση του επιτοκίου και με μια επέκταση του χρόνου λήξης των δανείων. Αυτό ακριβώς δηλαδή που λένε οι “μνημονιακοί” που καταγγέλλει κάθε μέρα σε όλους τους τόνους. Τελευταία έχουν καταλάβει την αυτοπαγίδευση τους και γι αυτό αναζητούν την κατάλληλη πλατφόρμα για να περάσουν τη νέα γραμμή. Αυτό προσπαθούν να κάνουν το τελευταίο διάστημα κορυφαία στελέχη του, που μιλούν για “πάγωμα” (Δραγασάκης) ή για απομείωση γενικά του χρέους, που περιλαμβάνει μείωση των επιτοκίων και επέκταση του χρόνου αποπληρωμής (Σταθάκης). Το δεύτερο δόκανο είναι η αντιμνημονιακή ρητορική που τόσο πολύ επένδυσε από το 2010 ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ο διαχωρισμός σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, ένας διαχωρισμός απολίτικος στην ουσία του, αλλά και επικίνδυνος, αν σκεφθούμε ότι η πιο γνήσια αντιμνημονιακή δύναμη αποδείχθηκε η εγκληματική “ΧΑ”. Γιατί όσο απομυθοποιείται το μνημόνιο, όσο οι έλληνες πολίτες κατανοούν ότι το μνημόνιο δεν είναι η αιτία της χρεοκοπίας της χώρας, αλλά ότι η χρεοκοπία της χώρας έφερε το μνημόνιο, τόσο θα κατανοούν και στο ΣΥΡΙΖΑ ότι ολοκληρώνοντας η χώρα το πρόγραμμα προσαρμογής (δηλαδή το μνημόνιο), πρέπει να αναζητήσει νέο όχημα. Και τότε τι θα κάνει χωρίς τους βαρβάρους ; Και το πράγμα θα δυσκολεύει όσο θα πλησιάζει να αναλάβει Κυβερνητικές ευθύνες. Ιδιαίτερα όταν θα φτάσει η στιγμή να υπογράψει (ή να συνυπογράψει) τη νέα συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές μας. Τι θα πει στους πολίτες ; Πως θα βαφτίσει τη συμφωνία αυτή ; Το θα πει στους οπαδούς και ψηφοφόρους του, που επένδυσε τόσο πολύ για να τους κερδίσει στο μισητό μνημόνιο, όταν υποχρεωθεί ο ίδιος να υπογράψει κάτι ανάλογο ; Ένα σύμφωνο δηλαδή που θα περιγράφει τις υποχρεώσεις της χώρας. Έτσι κάθε μέρα που περνάει συνειδητοποιεί -τουλάχιστον η ηγεσία του- ότι, πρέπει να απασφαλίσει και αυτό το δόκανο γιατί κινδυνεύει να πιαστεί η ίδια.

Ένα άλλο δόκανο που πάει να στήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και το οποίο θα μας το επιδεικνύει έντονα το επόμενο διάστημα, είναι η περίφημη αυξημένη εποπτεία των ευρωπαϊκών μηχανισμών στις χώρες μέλη της ευρωζώνης, που προβλέπεται από τις συνθήκες της ΕΕ, ανεξαρτήτως μνημονίων. Αυτή θα είναι η νέα πολιτική του πλατφόρμα απ’ότι φαίνεται, κάνοντας τη χάρη στους εθνικιστές ευρωσκεπτικιστές και αντιευρωπαϊστές που έχει στις γραμμές του. Αυτό ήδη εκφράστηκε από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με την ευκαιρία της κατάθεσης του προσχεδίου του προϋπολογισμού (ΣΥΡΙΖΑ για το προσχέδιο του προϋπολογισμού). Το επιχείρημα που θα ακούγεται λοιπόν τις επόμενες μέρες πιο έντονα είναι ότι, και να τελειώσει το μνημόνιο, δεν θα τελειώσει η εποπτεία της χώρας από την ΕΕ. Η αλήθεια είναι ότι με βάση την οδηγία 85/2011 προβλέπονται αυστηροί έλεγχοι από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, σε όλα τα κράτη μέλη, ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον οι δημοσιονομικοί εκτροχιασμοί των Κυβερνήσεων και οι χρεοκοπίες, όπως τις γνωρίσαμε το 2009-2010 σε τέσσερις χώρες μέλη της ευρωζώνης. Αυτό είναι θετικό ή αρνητικό ; Για το ΣΥΡΙΖΑ και τους άλλους αντιμνημονιακούς είναι ασφαλώς αρνητικό. Όμως αυτό είναι και το κύριο επιχείρημα των ευρωσκεπτικιστών και αντιευρωπαϊστών. Ότι περιορίζεται η εθνική κυριαρχία των κρατών μελών, υπέρ των ευρωπαϊκών θεσμών. Δηλαδή όλων αυτών των δυνάμεων (της ακροδεξιάς και της δογματικής και ριζοσπαστικής αριστεράς) που αντιμάχονται την ευρωπαϊκή δημοκρατική ολοκλήρωση. Όμως η δημοκρατική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αποτελεί έναν βασικό στόχο χρόνια τώρα της ευρωπαϊκής και ανανεωτικής αριστεράς. Και ασφαλώς θα θυσιαστούν από όλες τις χώρες μέλη, στην κατεύθυνση αυτή, στοιχεία της εθνικής τους κυριαρχίας. Γιατί μέσα από το βάθεμα αυτής της ολοκλήρωσης, θα προκύψει η νέα Ευρώπη με περισσότερη δημοκρατία και περισσότερη αλληλεγγύη. Γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να σταθούμε ως χώρα σε ένα κόσμο τόσο ανταγωνιστικό, αλλά και παγκοσμιοποιημένο. Γιατί μόνο μέσα από τη διαδικασία αυτή θα προκύψει και η ριζική λύση για το πρόβλημα του χρέους της χώρας, δηλαδή η αμοιβαιοποίηση του. Το πιθανότερο είναι (δεν το ευχόμαστε), ο ΣΥΡΙΖΑ να συνταχθεί με τους εγχώριους ευρωσκεπτικιστές και αντιευρωπαϊστές (ακροδεξιά, ΑΝΕΞ.ΕΛ. και άλλους αγωνιστές της εθνικής κυριαρχίας), για να μπορέσει να στηρίξει την ανεκδιήγητη άποψη του περί αποικία χρέους αν και τελευταία δεν την πολυαναφέρει για να πούμε την αλήθεια.

Συμπέρασμα. Η Κυβέρνηση αυτοπαγιδεύθηκε στην φούρια της να δείξει πως σκίζει πρώτη το μνημόνιο, διολισθαίνοντας όλο και περισσότερο στο λαϊκισμό και στην αντιμεταρρύθμιση. Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοπαγιδεύεται συνεχώς στα δόκανα που ο ίδιος στήνει για να παγιδεύσει το ακροατήριό του. Κανένας από τους δύο, δεν μπορεί και δεν θέλει να δώσει λύσεις στα πραγματικά προβλήματα της χώρας.

Ένας άλλος λόγος για την επείγουσα ανάγκη της μεγάλης συνάντησης των δημοκρατικών, προοδευτικών, μεταρρυθμιστικών δυνάμεων της χώρας.

20-10-2014
Κώστας Χαϊνάς