Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη φάση του
ελληνικού προγράμματος προσαρμογής. Η δικομματική συγκυβέρνηση, ιδιαίτερα μετά
τον τελευταίο της ανασχηματισμό και τα έντονα σημάδια επιστροφής στο γνωστό
δρόμο ενός ιδιότυπου αντιμνημονιακού λαϊκισμού και κάποιων γνωστών από το
παρελθόν μεθόδων της πάλαι ποτέ δεξιάς, φαίνεται ότι έχει εξαντλήσει τα
πολιτικά της αποθέματα και είναι εγκλωβισμένη στις δικές της αδιέξοδες
επιλογές. Και σε μια ύστατη κίνηση απεγκλωβισμού της ρίχνει ένα πυροτέχνημα.
Ζητά από τη βουλή, στη βάση ενός συγκεκριμένου πλάνου πολιτικών κινήσεων έως
και την εκλογή του νέου ΠτΔ, ψήφο εμπιστοσύνης. Χωρίς να λέει τίποτα για την
ουσία των πολιτικών για το μέλλον. Χωρίς να κάνει καμιά αυτοκριτική για τις λανθασμένες
επιλογές της. Χωρίς να λέει τι θα διορθώσει. Ουσιαστικά μέσα από την κίνηση
αυτή κυρίως επιδιώκουν να αμβλύνουν την έντονη αμφισβήτηση που έχουν οι ηγεσίες
των δύο κομμάτων από τους βουλευτές τους και να πάρουν μια ανάσα μέχρι την
εκλογή του ΠτΔ. Όμως σε μια τέτοια
ψηφοφορία δεν μπορείς να εκβιάζεις και την ψήφο όσων άλλων δημοκρατών,
προοδευτικών βουλευτών, που ανησυχούν για την πορεία της χώρας, θέλουν την
σταθερότητα και επιδιώκουν τη μέγιστη συναίνεση και συνεννόηση. Αλλά δεν θέλουν
και να ταυτιστούν με μια Κυβέρνηση που δεν έχει σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων
της στιγμής.
Η χώρα πράγματι βρίσκεται σε μια κρίσιμη
φάση, ίσως σοβαρότερη και από το 2010 που ουσιαστικά χρεοκόπησε και
υποχρεωθήκαμε να ενταχθούμε στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. Από τότε
πέρασαν τέσσερα δύσκολα χρόνια με θυσίες και προσπάθειες των πολιτών, με
λανθασμένες επιλογές των Κυβερνώντων, με υπαναχωρήσεις σε συντεχνιακές
διεκδικήσεις και καθυστερήσεις σε ώριμες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα
μας. Παρόλα αυτά με υλοποίηση έστω και
ενός μέρους του προγράμματος προσαρμογής, κατάφερε η χώρα να μειώσει τις
κρατικές σπατάλες και να αντιμετωπίσει σε ένα βαθμό τα μεγάλα ελλείμματα. Όμως παραμένουν ακόμη ανοιχτά μεγάλα
θέματα, όπως ένα βιώσιμο συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό σύστημα, ένα δίκαιο
φορολογικό σύστημα, η μεταρρύθμιση του Κράτους και των θεσμών του και κυρίως η
παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και το νέο βιώσιμο αναπτυξιακό μοντέλο που
έχει ανάγκη η χώρα. Και το ερώτημα είναι το εξής. Ποιος θα οδηγήσει τη χώρα
στη μετα-μνημονιακή εποχή, για να χρησιμοποιήσουμε και έναν όρο που τόσο αρέσει
σ΄αυτούς που θα σκίσουν το μνημόνιο μόλις αναλάβουν, είτε σ’ αυτούς που το
σκίζουν σελίδα – σελίδα πάνω από δύο χρόνια τώρα !
Όχι, δεν μπορεί να το κάνει αυτό η
παρούσα Κυβέρνηση. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι έχει χάσει όχι μόνο την
πραγματική εμπιστοσύνη των κοινοβουλευτικών τους ομάδων, αλλά και της
κοινωνίας, πέρα από τις αγορές και τους εταίρους μας. Αλλά κυρίως γιατί δεν μπορεί να σηκώσει αυτό το μεγάλο φορτίο των μεγάλων
διαρθρωτικών αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα. Δηλαδή η λύση είναι οι εκλογές
; Εκτιμούμε ότι οι εκλογές δεν είναι η ενδεδειγμένη λύση στην φάση αυτή. Οι
εκλογές όπως δείχνουν τα στοιχεία όλων των δημοσκοπήσεων δεν θα δώσουν λύση.
Ίσως ακόμη να περιπλέξουν το πρόβλημα περισσότερο. Οι πολιτικές δυνάμεις που θα
οδηγήσουν τη χώρα στο μέλλον είναι υπό διαμόρφωση. Οι παρούσες πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν την δυναμική που απαιτείται
για τη νέα αρχή και δεν έχουν πείσει την κοινωνία, ούτε μπορούν να σηκώσουν από
μόνες τους το μεγάλο πολιτικό βάρος που απαιτούν οι αλλαγές που χρειάζονται να
γίνουν στη χώρα.
Στη μεταβατική αυτή φάση χρειαζόμαστε
σταθερότητα, μέσα από μια νέα συμφωνία των βασικών πολιτικών δυνάμεων της
συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης, για
μια νέα Κυβέρνηση Ειδικού Σκοπού που θα στηριχθεί από την παρούσα Βουλή.
Μια συμφωνία η οποία θα είναι συγκεκριμένου χρονικού ορίζοντα (έως τον Ιούνιο
του 2016) και θα περιέχει τα κρίσιμα θέματα που έχουμε στην ατζέντα του
επόμενου διαστήματος, προς αντιμετώπιση. Διαπραγμάτευση
για το χρέος, εκλογή του ΠτΔ, αλλαγές στον εκλογικό νόμο και στο Σύνταγμα. Είναι
τρεις άξονες θεμάτων που καμιά δύναμη από μόνη της δεν μπορεί, αλλά και δεν
πρέπει να επιδιώξει να τα αντιμετωπίσει από μόνη της. Είναι θέματα κρίσιμης
εθνικής σημασίας που από μόνα τους, και αν ακόμη δεν είχαμε την κρισιμότητα της
περιόδου, απαιτούν σημαντικά αυξημένες πλειοψηφίες για την αντιμετώπισή τους. Επίσης τα θέματα είναι τέτοια που όλοι θα
ωφεληθούν από μια τέτοια συμφωνία. Κυρίως όμως θα ωφεληθεί η χώρα, από άσκοπες
εκλογικές αναμετρήσεις χωρίς αποτέλεσμα και με άγνωστες επιπτώσεις σε όσα
καταφέραμε μέχρι σήμερα. Και ώριμα και αφού έχουμε αντιμετωπίσει αυτά τα
κεφαλαιώδη θέματα, οι πολίτες με την ψήφο τους θα κρίνουν για την πορεία της
χώρας και ποιους θέλουν να κυβερνούν, στις εκλογές που θα συμφωνηθεί πότε θα
γίνουν με τελικό ορίζοντα τον Ιούνιο του 2016.
Έστω
και την ύστατη ώρα οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας ας δείξουν την ωριμότητα που
απαιτούν οι στιγμές και ας διαψεύσουν όσους (μεταξύ αυτών και εμένα) δεν
αισιοδοξούν ότι θα μπορέσουμε τελικά να συνεννοηθούμε.
4-10-2014
Κώστας
Χαϊνάς
